Φαίνεται τελικά πως σύμφωνα με τις δικαστικές αποφάσεις μόνο στην Ελλάδα έχουμε αδιάφθορους πολιτικούς και αξιωματούχους ακόμη και για υποθέσεις παγκοσμίων σκανδάλων! (Άλλωστε ό,τι μαθαίνουμε από το εξωτερικό το μαθαίνουμε. Σε άλλη περίπτωση πιθανά ούτε που θα παίρναμε είδηση. Siemens, Novartis και πάει λέγοντας...) Διαφορετικά πώς να εξηγηθεί η χθεσινή απόφαση που απαλλάσσει τους κατηγορουμένους για τα «μαύρα ταμεία της Siemens»; Τι κι αν ομολόγησε η ίδια η εταιρία και έδωσε (τις όποιες) αποζημιώσεις...τι κι αν υπουργός καταδικάστηκε, τι κι αν ο πάλαι ποτέ παντοδύναμος κ. Τσουκάτος ομολόγησε για το ένα εκατομμύριο μάρκα, τι κι αν πρωτόδικα είχαν καταδίκες 250 χρόνια...Από χθες δεν υπάρχει ένοχος!
Η μέθοδος δοκιμασμένη, αφού μια υπόθεση κάνει δυο δεκαετίες να τελεσιδικήσει, πολλοί στο μεταξύ πέθαναν, για άλλους το αδίκημα παραγράφηκε και για όσους έμειναν υπάρχει μια ξεθυμασμένη υπόθεση στα ψιλά των εφημερίδων... Άλλωστε ο προσανατολισμός του κατηγορητηρίου στους δωροδοκούντες και όχι στους δωροδοκηθέντες ναρκοθέτησε εξ αρχής τη διερεύνηση του μαύρου πολιτικού χρήματος. Ας μην ξεχνάμε ότι στη συνέχεια ακολούθησε η εξαγορά του (θιγόμενου) ΟΤΕ από γερμανική εταιρία. Τελικά, δυστυχώς για τη δικαιοσύνη επιφυλασσόταν ρόλος πλυντηρίου παράνομου πλουτισμού...
Ο κ. Χριστοφοράκος μπορεί επιτέλους να επιστρέψει στο εξοχικό του στην Τήνο και να ανταμώσει με το γείτονα του κ. Μητσοτάκη. Άλλωστε επί της αδερφής του στο υπ. εξωτερικών απέδρασε, επί πρωθυπουργίας του επιστρέφει ως «αθώα περιστερά».
Έτσι όμως τραυματίζεται σοβαρά το όποιο κύρος έχει απομείνει στη δικαιοσύνη. Αυτή που πρέπει να είναι το τελευταίο καταφύγιο του αδυνάτου σ ένα κράτος δικαίου. Με εξοργιστικές αποφάσεις σαν κι αυτή θυμήθηκα αυτό που κάποτε διάβασα σ έναν τοίχο: « Η δικαιοσύνη είναι σαν τα φίδια, δαγκώνει μόνο τους ξυπόλυτους».