Είναι γνωστός στο πανελλήνιο, ο αγώνας των εργαζομένων, στην επιχείρηση «ΜΑΛΑΜΑΤΙΝΑ», που διεξάγεται εδώ και αρκετούς μήνες. Αυτό που ενδεχομένως δεν είναι γνωστό, είναι ότι, η εταιρεία προέβη πριν από λίγες ημέρες, στην απόλυση του προέδρου του Σωματείου Εργαζομένων, Γιάννη Φραγγίδη και του Προέδρου του Σωματείου Πωλητών - Οδηγών, Άρη Μερκενίδη.
Η απόλυση του προέδρου του σωματείου και του συναδέλφου του, έγινε διότι, πρωτοστατούν, σαν εκπρόσωποι των εργαζομένων, στον αγώνα που δίνουν οι απολυμένοι και οι απεργοί εργαζόμενοι, ενάντια τις καταχρηστικές απολύσεις των συναδέλφων τους, αλλά και ενάντια στην άρνηση της εταιρίας, να υπογράψει νέα, επιχειρησιακή συλλογική σύμβαση εργασίας, όπως συνέβαινε για δεκαετίες.
Στην περίπτωση της «ΜΑΛΑΜΑΤΙΝΑ», συμπυκνώνεται όλη η φιλοσοφία του αντεργατικού «νόμου Χατζηδάκη» που ποινικοποιεί την απεργία και καταργεί τις συνδικαλιστικές ελευθερίες. Η απόλυση προέδρου συνδικαλιστικής οργάνωσης, ήταν εξαιρετικά δυσχερής, για δεκαετίες, καθώς ο ν.1264/1982 προέβλεπε μια ιδιαίτερα προστατευτική διαδικασία, για τα συνδικαλιστικά στελέχη, σύμφωνα με την οποία, πριν από την απόλυση εκπροσώπου των εργαζομένων, προηγείτο έλεγχος του λόγου απόλυσης, από ειδική Επιτροπή. Ο νόμος, αναγνώριζε την προστασία αυτή, ως αντίβαρο, για να αποτρέψει εκδικητικές συμπεριφορές, από την εργοδοσία, σε βάρος της άσκησης των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων.
Οι κύριες παρεμβάσεις του «νόμου Χατζηδάκη» στο ζήτημα της προστασίας των συνδικαλιστικών στελεχών, από την απόλυση (άρθρο 88 του ν.4808/2021), συνοψίζονται στα εξής σημεία:
α) Στον περιορισμό του αριθμού των συνδικαλιστικών στελεχών που προστατεύονται. Έτσι, στο εξής, η προστασία παρέχεται στην ακόλουθη έκταση:
• εάν η οργάνωση έχει ως διακόσια μέλη (200) μέλη, προστατεύονται πέντε (5) μέλη της διοίκησης (αντί 7 που ίσχυε).
• εάν η οργάνωση έχει ως χίλια (1.000) μέλη, προστατεύονται επτά (7) μέλη της διοίκησης (αντί 9 που ίσχυε).
• εάν η οργάνωση έχει περισσότερα από χίλια (1.000) μέλη, προστατεύονται πέντε (5) μέλη της διοίκησης (αντί 11 που ίσχυε).
β) Στην κατάργηση της ισχύουσας από το 1982, διαδικασίας που απαιτεί πριν από την απόλυση, να προηγείται έλεγχος του λόγου απόλυσης του συνδικαλιστή, από Ειδική Επιτροπή.
γ) Στην κατάργηση των ειδικών και συγκεκριμένων «σπουδαίων λόγων», για τους οποίους επιτρέπεται η απόλυση των συνδικαλιστών.
δ) Στην εφαρμογή στο εξής, των διατάξεων περί απόλυσης των εγκύων γυναικών (άρθρο 15 § 1 του Ν. 1483/1984) και στην περίπτωση της απόλυσης των συνδικαλιστικών στελεχών. Σύμφωνα με τις διατάξεις αυτές, επιτρέπεται πλέον η καταγγελία της σύμβασης εργασίας, όταν υπάρχει κάποιος «σπουδαίος λόγος», χωρίς να αναφέρονται πια περιοριστικά, συγκεκριμένες περιπτώσεις «σπουδαίων λόγων».
Αυτές τις διατάξεις ακριβώς, του «νόμου Χατζηδάκη», ενεργοποίησε η εργοδότρια επιχείρηση, προκειμένου να απολύσει, τους επικεφαλείς των σωματείων.
Η κυβέρνηση και ο κ.Χατζηδάκης προσωπικά, ενώ κόπτονται δήθεν για το συνταγματικά κατοχυρωμένο, δικαίωμα της συνδικαλιστικής ελευθερίας, είναι υπεύθυνοι για τις απολύσεις αυτές. Δεν άνοιξαν απλά την «κερκόπορτα» αλλά προετοίμασαν το έδαφος και εξόπλισαν πλήρως την εργοδοσία, ώστε η τελευταία, να μην κρατά ούτε τα προσχήματα, ως προς την εργοδοτική τρομοκρατία, εις βάρος των εργαζομένων. Άλλωστε, στην «ΜΑΛΑΜΑΤΙΝΑ» δεν έχει στραμμένο το βλέμμα, μόνο ο κόσμος της εργασίας, αλλά και οι υπόλοιπες επιχειρήσεις, που είναι έτοιμες να αποκτήσουν την σχετική «τεχνογνωσία» (know how).
Ποια είναι η στρατηγική της εργοδοσίας, στις περιπτώσεις αυτές;
Κατασκευάζεται ένα ψεύτικο κατηγορητήριο, εις βάρος των εκπροσώπων των εργαζομένων (για παράδειγμα ότι, δήθεν εμπόδισαν τους απεργοσπάστες, να εισέλθουν στην επιχείρηση, ενώ αυτοί «ήθελαν» να δουλέψουν ή ότι δήθεν προπηλάκισαν διευθυντικά στελέχη) και ξαφνικά, προκύπτουν αρκετοί «σπουδαίοι λόγοι», που δικαιολογούν την απόλυση.
Οι λόγοι αυτοί, θα κριθούν στα δικαστήρια, μετά από χρόνια και ενώ οι εκπρόσωποι των εργαζομένων, θα αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης, που μοιραία, θα τους απομακρύνει από τις εγκαταστάσεις της επιχείρησης, αλλά και από την σύνδεση τους, με τους συναδέλφους τους, εργαζόμενους ή απεργούς.
Πρόκειται για εκστρατεία τρομοκράτησης και κάμψης του φρονήματος των εργαζομένων, η οποία δεν απολαμβάνει απλά τις κυβερνητικές ευλογίες, αλλά εξελίσσεται σε πλήρη συνεννόηση, με το Υπουργείο Εργασίας.
Αλήθεια ο «λαλίστατος» κ. Χατζηδάκης, τι γνώμη έχει για τις απολύσεις αυτές; Εκείνη η δήθεν ανεξάρτητη αρχή, η Επιθεώρησης Εργασίας, που βρίσκεται;
Το υπουργείο Εργασίας γιατί δεν λαμβάνει πρωτοβουλία, για μια «τριμερή» συνάντηση, ώστε να επιληφθεί του θέματος όπως συνέβαινε παλιότερα;
Οι ερωτήσεις φυσικά είναι ρητορικές και δεν προσμένει κανείς καμία επέμβαση, από τους «θύτες».
Ο νόμος Χατζηδάκη είναι ο πλέον αντικοινωνικός νόμος της μεταπολίτευσης. Η κυβέρνηση «κάνει πλάτες» στην εργοδοτική τρομοκρατία. Αν απολύονται έτσι απλά συνδικαλιστικά στελέχη, επειδή αντιστέκονται, ας σκεφτούμε πως μπορεί να νιώθει, ο απλός εργαζόμενος, με την «δαμόκλειο σπάθη» της απόλυσης, να κρέμεται συνεχώς, πάνω από το κεφάλι του.
Το άρθρο 23 του συντάγματος ορίζει ότι: «Tο Kράτος λαμβάνει τα προσήκοντα μέτρα για τη διασφάλιση της συνδικαλιστικής ελευθερίας και την ανεμπόδιστη άσκηση των συναφών μ' αυτή δικαιωμάτων εναντίον κάθε προσβολής τους, μέσα στα όρια του νόμου».
Παραβιάζεται άραγε στην περίπτωση της «ΜΑΛΑΜΑΤΙΝΑ», το Σύνταγμα τη χώρας και οι σχετικές διεθνείς συμβάσεις εργασίας;
Ένα είναι το επίδικο για τον κόσμο της εργασίας, στην περίπτωση αυτή:
Νίκη στον αγώνα των εργαζομένων στην ΜΑΛΑΜΑΤΙΝΑ. Ενότητα και αγώνας, να σπάσει η εργοδοτική και κυβερνητική τρομοκρατία, εις βάρος όλων των εργαζομένων της χώρας.
Να καταργηθεί άμεσα, ο αντεργατικός νόμος Χατζηδάκη.
(Ο Διονύσης Τεμπονέρας είναι Δικηγόρος – Εργατολόγος)