Για ακόμη μία Κυριακή συνεχίστηκε από τον Τύπο η ομοβροντία αποκαλύψεων για το σκάνδαλο των υποκλοπών. Για ακόμη μία Κυριακή προστέθηκαν νέα κομμάτια στο παζλ και η εικόνα του κ. Μητσοτάκη αγκαλιά με το Predator είναι ακόμη πιο ευκρινής. Για ακόμη μία Κυριακή η γραμμή της κυβέρνησης ήταν ο στρουθοκαμηλισμός. Κάνω πώς δεν βλέπω τι γράφεται, τι αποκαλύπτεται, τι ερωτήματα θέτει η αντιπολίτευση.
Δεν υπάρχει ούτε ένας λογικός άνθρωπος πλέον σε αυτή τη χώρα, ανεξαρτήτως πολιτικής ή κομματικής τοποθέτησης, που να μην θεωρεί υπεύθυνο τον κ. Μητσοτάκη. Αν ήξερε και πολύ περισσότερο έδωσε εντολή, είναι επικίνδυνος. Αν δεν ήξερε τι γίνεται κάτω από τη μύτη του, είναι και πάλι επικίνδυνος. Από την άλλη, αν δεν έχει καμία ευθύνη, γιατί κρύβεται από τη Βουλή επί τρεις εβδομάδες και δεν απαντά στις ερωτήσεις του Αλέξη Τσίπρα; Κανένας αθώος δεν κρύβεται. Τόσο απλά.
Αλλά και στις τάξεις αυτών που έχουν βαλθεί να «βγάλουν λάδι» τον κ. Μητσοτάκη, μάλλον δεν περνάνε οι ισχυρισμοί του Μαξίμου. Απλά αυτοί είναι διατεθειμένοι να κάνουν και να δεχτούν τα πάντα προκειμένου να παραμείνει στη διακυβέρνηση της χώρας. Η σχέση όλων αυτών με την Δημοκρατία είναι τόσο καλή όσο η σχέση τους με την εντιμότητα. Και εκεί ακριβώς ποντάρουν, να πείσουν ότι τα ζητήματα Δημοκρατίας είναι ήσσονος σημασίας, ειδικά σε μια περίοδο που η κοινωνία πλήττεται από την ακρίβεια.
Με λίγα λόγια, στην υπόθεση των υποκλοπών δεν δίνεται πλέον η μάχη της λογικής. Αυτή μάλλον έχει κερδηθεί. Η μάχη που στην πραγματικότητα δίνεται είναι η μάχη για τη Δημοκρατία. Και αυτή τη στιγμή ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τη Δημοκρατία είναι ο μιθριδατισμός. Σαν το δηλητήριο σιγά σιγά να συνηθίζουμε τις εκπτώσεις, μέχρι να μην μοιάζει σε τίποτα με Δημοκρατία.
Το ερώτημα είναι πώς μπορείς να πείσεις μια κοινωνική πλειοψηφία που βλέπει να τελειώνουν τα χρήματα στις πρώτες δύο εβδομάδες του μήνα, ότι αξίζει να παλέψει για τη Δημοκρατία. Και η απάντηση είναι απλή, ότι χωρίς Δημοκρατία δεν μπορεί να υπάρξει ούτε κοινωνική δικαιοσύνη. Το μόνο που υπάρχει είναι η επικράτηση της αλαζονείας των λίγων και ισχυρών που δεν ορρωδούν προ ουδενός προκειμένου να εξυπηρετήσουν τους ιδιοτελείς τους σκοπούς.
Εκείνος που δεν διστάζει να στήσει έναν παρακρατικό μηχανισμό παρακολούθησης υπουργών και πολιτικών αντιπάλων, δημοσιογράφων και επιχειρηματιών, δεν θα διστάσει να εφαρμόσει και πολιτικές λεηλασίας του εισοδήματος των εργαζομένων και της μεσαίας τάξης. Επίσης, για να μπορέσουν να επιβληθούν τόσο άδικες πολιτικές για τόσους πολλούς και ταυτόχρονα να μην έχουν το πολιτικό κόστος που θα έπρεπε να έχουν, χρειάζονται άθλιες μέθοδοι ελέγχου της ροής των πληροφοριών και του χρήματος, με στόχο την χειραγώγηση των εξελίξεων σε όλα τα επίπεδα.
Η Δημοκρατία σε χρειάζεται λοιπόν. Χρειάζεται μια μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία να βάλει τέλος στις ημέρες της διακυβέρνησης Μητσοτάκη και να οδηγήσει την χώρα στην πολιτική αλλαγή και την προοδευτική διακυβέρνηση.
(Ο Στέργιος Καλπάκης είναι Αναπληρωτής εκπρόσωπος Τύπου ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία)