Το τραγικό περιστατικό στη Θεσσαλονίκη με τον πυροβολισμό 16χρονου Ρομά από αστυνομικό πυροδότησε μια αντιπαράθεση από την οποία προκύπτουν δύο βασικά συμπεράσματα. Πρώτον, ότι δεν πρόκειται για μεμονωμένο περιστατικό, αλλά για έναν ακόμη κρίκο σε μια αλυσίδα αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας. Δεύτερον, ότι ένα σημαντικό κομμάτι του δημόσιου διαλόγου και του πολιτικού συστήματος, που θεωρείται mainstream, έχει υιοθετήσει και προωθεί απενοχοποιημένα αντιλήψεις που κάποτε βρίσκονταν αποκλειστικά στη φαρέτρα του ακροδεξιού περιθωρίου.
Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές ο 16χρονος δίνει μάχη για τη ζωή του και όλοι οφείλουμε να προσευχηθούμε για να αποφευχθούν τα χειρότερα. Πριν ένα χρόνο ο 18χρονος Ρομά Νίκος Σαμπάνης έπεσε νεκρός από τις σφαίρες αστυνομικών σε καταδίωξη. Πριν λίγες ημέρες ο Δημήτρης Ινδαρές και οι γιοι του αθωώθηκαν μετά από τρία χρόνια ταλαιπωρίας και αφού είχαν δεχτεί βάναυση επίθεση μέσα στο ίδιο τους το σπίτι από δυνάμεις της αστυνομίας. Επίσης, πριν λίγες ημέρες, φωτορεπόρτερ προσήχθη επειδή έκανε τη δουλειά του. Από τους εργαζόμενους στη «Μαλαματίνα» που διεκδικούσαν τις θέσεις εργασίας τους μέχρι τους νέους της Νέας Σμύρνης που έπιναν καφέ στην πλατεία της γειτονιάς τους, χιλιάδες διαδηλωτές, εργαζόμενοι, νέοι άνθρωποι και φοιτητές έχουν πέσει θύματα αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας αυτά τα τρεισήμισι χρόνια.
Τα περιστατικά αυτά πηγαίνουν μαζί με το σήμα «μηδενικής ανοχής» της κυβέρνησης Μητσοτάκη, μαζί με τις χιλιάδες ρουσφετολογικές προσλήψεις ειδικών φρουρών, μαζί με την ελλειπή τους εκπαίδευση και φυσικά μαζί με την γενικευμένη ατιμωρησία. Την ίδια ώρα το οργανωμένο έγκλημα οργιάζει και υπήρξε περίοδος που οι μαφιόζικες δολοφονίες μέρα μεσημέρι σε κεντρικά σημεία της Αθήνας ήταν καθημερινό φαινόμενο. Άρα εδώ αμφισβητείται μια από τις βασικές προεκλογικές εξαγγελίες του κ. Μητσοτάκη, η ασφάλεια. Με λίγα λόγια, η κατάσταση σήμερα διαμορφώνεται ως εξής: Η αστυνομική βία και αυθαιρεσία κλιμακώνεται, η ανασφάλεια των πολιτών διογκώνεται.
Τα «λυμένα χέρια» της αστυνομίας πηγαίνουν όμως μαζί και με απενοχοποιημένες ιδέες, που κάποτε ήταν αποκρουστικές, αλλά σήμερα τείνουν να γίνουν κυρίαρχο αφήγημα. Αντιλήψεις που αποκαλύπτουν συστημικό ρατσισμό, που προσεγγίζουν την αντιμετώπιση του εγκλήματος με όρους «Άγριας Δύσης», που μαρτυρούν άγνοια για τους νόμους και τα επιχειρησιακά πρωτόκολλα της αστυνομίας, που απεχθάνονται τις λαϊκές κινητοποιήσεις, που αντιλαμβάνονται την κοινωνική ειρήνη ως επιβολή και όχι ως συμβόλαιο, έχουν μεταφερθεί από το ακροδεξιό περιθώριο, που βρίσκονταν κάποτε, στον πυρήνα της κυρίαρχης αφήγησης μεγάλων μέσων ενημέρωσης, δημοσιογράφων και πολιτικών στελεχών της κεντροδεξιάς.
Η διαλεύκανση του τραγικού περιστατικού της Θεσσαλονίκης και η παραδειγματική τιμωρία είναι επιβεβλημένες. Επιβεβλημένη, παράλληλα, είναι και η πολιτική αλλαγή και για τα ζητήματα ασφάλειας, με αστυνομικούς που θα προσλαμβάνονται με αντικειμενικά και όχι ρουσφετολογικά κριτήρια, που θα είναι σωστά εκπαιδευμένοι και όχι ανεκπαίδευτοι, που θα είναι στραμμένοι στην αντιμετώπιση του οργανωμένου εγκλήματος και της ανασφάλειας στις γειτονιές και όχι στην βίαιη καταστολή εργαζομένων και φοιτητών. Επιβεβλημένη είναι η υπεράσπιση του κράτους δικαίου απέναντι στην αυθαιρεσία. Επιβεβλημένη είναι η νίκη των ιδεών της δικαιοσύνης και της ισότητας απέναντι στην αδικία και τις ανισότητες.
(Ο Στέργιος Καλπάκης είναι Αναπληρωτής Εκπρόσωπος Τύπου ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία)