Όσο και εάν από ορισμένες πλευρές προβάλλεται το επιχείρημα ότι δεν υφίσταται διαχωρισμός μεταξύ των κυρίαρχων πολιτικών κομμάτων, εντούτοις αυτός είναι όλο και πιο καθαρός σε σχέση με το παρελθόν.
Προφανώς και ο κλασσικός διαχωρισμός μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς δεν υπάρχει όπως τον γνωρίζαμε πριν δεκαετίες.
Όμως, οι διαφορές είναι υπαρκτές και κυρίαρχες και φαίνονται όλο και πιο έντονα.
Στο δρόμο της μεταμνημονιακής Ελλάδας, καθώς ήδη συζητάμε για τον πρώτο μεταμνημονιακό προϋπολογισμό και τα θετικά μέτρα που ψηφίζονται και πολλά υλοποιούνται, και όσο θα μετράει αντίστροφα ο χρόνος των εκλογών, ο διαχωρισμός των δυο σχολών θα αναδεικνύεται όλο και πιο έντονα.
Η θεωρία ότι είμαστε στην εποχή των συναινέσεων και του τέλους των ιδεολογιών και άρα και των διαχωριστικών γραμμών του παρελθόντος είναι εντελώς λανθασμένη.
Στην ελληνική πολιτική σκηνή, το νέο δίπολο έχει σχηματοποιηθεί πλήρως.
Από τη μια πλευρά το εκπροσωπούν ο Αλέξης Τσίπρας και από την άλλη πλευρά ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονται και οι επιθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ προς την ηγεσία της ΝΔ, την οποία και καλεί να εξηγήσει πιο καθαρά τις θέσεις της για το δημόσιο, την ιδιωτική ασφάλιση, κ.α..
Παράλληλα, ο Πρωθυπουργός δείχνει με κάθε ευκαιρία και τα σημεία του πολιτικού αφηγήματος της επόμενης μέρας: ενάντια στο νεοφιλελεύθερο δογματισμό, τον κοινωνικό δαρβινισμό και το παλαιό διεφθαρμένο και διαπλεκόμενο πολιτικό σύστημα. Από την άλλη πλευρά ο Κυρ. Μητσοτάκης, αρνούμενος τα περί νεοφιλελευθερισμού επικεντρώνεται στο αφήγημα περί προσέλκυσης επενδύσεων και της δημιουργία θέσεων εργασίας, στη μείωση του φορολογικού βάρους, στη διαδικασία ανασχεδιασμού μαζικής κλίμακας του δημοσίου, στην εκπαίδευση, τις ιδιωτικοποιήσεις, κ.α.
Από εδώ και πέρα θα συγκρούονται δυο τελείως διαφορετικοί κόσμοι, δυο τελείως διαφορετικές κοσμοθεωρίες, αντιλήψεις και ιδεολογίες.
Η σύγκρουση θα είναι σκληρή και σε όλα τα επίπεδα, καθώς έχει να κάνει με την πορεία της χώρας τα επόμενα χρόνια.
Οι πολίτες καλούνται να αποφασίσουν ποια πρόταση τους εκφράζει και να τη στηρίξουν.
Θα κληθούν να επιλέξουν μοντέλο ανάπτυξης και εξόδου από την κρίση, αλλά και τρόπου λειτουργίας του Κράτους. Θα αποφασίσουν ποιος τους εκφράζει περισσότερο π.χ. ως προς τη διαχείριση του προσφυγικού – μεταναστευτικού, εάν μπορεί να αντιμετωπίσει και πως την ανεργία, εάν υπάρχει σχέδιο ενίσχυσης του κοινωνικού κράτους και της προστασίας των αδυνάτων και μη προνομιούχων.
Και μην έχει κανείς καμία ψευδαίσθηση, με βάση τα όσα ακούστηκαν τις προηγούμενες ημέρες, κυρίως στο συνέδριο της ΝΔ, ότι η σύγκρουση είναι καθαρή: Αριστερά εναντίον Δεξιάς και το αντίστροφο.