Τη στιγμή που η mainstream πολιτική επικαιρότητα «συγκλονίζεται» από την ανάρτηση Πολάκη, τη βίλα Νικολάου στο Παλαιό Ψυχικό και την ενδεχόμενη παράταση της κράτησης Καϊλή στις φυλακές του Βελγίου, μια άλλη πραγματικότητα, η πραγματική, είναι παρούσα και μας «ξυπνάει» από τον λήθαργο της ιδιωτικότητάς μας και από την ψευδαίσθηση της δημόσιας σφαίρας που ζούμε μέσα από ξεπερασμένα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Είναι η πραγματικότητα των νέων ανθρώπων, στην ποδιά των οποίων «σφάζονται» πολιτικοί, δημοσιολόγοι και των οποίων τις προθέσεις δεν μπορούν εύκολα να ανιχνεύσουν οι ερευνητές κοινής γνώμης και όσοι θέλουν να τους προσελκύσουν προς το μέρος τους με φθηνά «δολώματα».
Αφορμή για το άρθρο μας είναι η τυχαία συζήτηση με έναν ευαισθητοποιημένο και παρά τα στερεότυπα ημών των μεγάλων, ενημερωμένο νέο άνθρωπο, που καθόταν στη διπλανή θέση σ’ ένα ταξίδι μικρής διάρκειας, που ωστόσο, φάνηκε αρκετό για να αντιληφθούμε ή καλύτερα να ξεναγηθούμε σε έναν για μας εν πολλοίς άγνωστο κόσμο. Αυτόν των ενδιαφερόντων των ηλικιών 18-30, που όσο κι αν νομίζουμε ότι τον γνωρίζουμε, πλανώμεθα πλάνην οικτράν. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ντραπήκαμε και λίγο, γιατί νομίζοντας ότι χρησιμοποιούμε κάποια κατά τη γνώμη μας trend, διαπιστώσαμε ότι η χρήση τους έχει παρέλθει προ πολλού και μάλλον ανεπιστρεπτί.
Trap, influencers σε Instagram και Tik Tok, δουλειά, σχέσεις, ανεξάρτητη στέγη και επώνυμα ρούχα βρίσκονται στην κορυφή της ατζέντας των ενδιαφερόντων των νέων που μόλις έχουν βγει από την πανδημία και έχουν βιώσει είτε οι ίδιοι άμεσα είτε μέσω των οικογενειών τους τη δεκάχρονη οικονομική κρίση. Και αυτό δεν αφορά μόνο στην μεμονωμένη περίπτωση του συνομιλητή μας, αφού μετά από μια σύντομη έρευνα στο διαδίκτυο και σε έρευνες που έχουν γίνει, διαπιστώσαμε ότι οι αποκλίσεις είναι ελάχιστες. Κάτι που δεν μπορούμε να το υποστηρίξουμε με λεπτομερή και αδιάσειστα στοιχεία, αλλά είναι αυτό που ο σοφός λαός λέει ότι «μυρίζει στην ατμόσφαιρα».
Όσον αφορά δε στο επίμαχο θέμα της ενημέρωσης για την πολιτική, τα πράγματα φαίνονται απογοητευτικά, αφού η αδιαφορία είναι έκδηλη, εκτός αν κάτι κάνει πραγματικά θόρυβο, όπως οι διαμαρτυρίες των καλλιτεχνών για τις σπουδές τους, με βασικό βέβαια λόγο ότι η πλειοψηφία αυτών που κατεβαίνουν στις διαδηλώσεις είναι νέοι άνθρωποι. Ένα καθόλα ενδιαφέρον και κρίσιμο μέγεθος όσον αφορά τους τρόπους κινητοποίησης της νεολαίας και τις με την ευρεία έννοια πολιτικές συμπεριφορές της. Με λίγα λόγια, οι νέοι άνθρωποι σηκώνονται από τις οθόνες τους για κάτι που έχει νόημα και κυρίως για κάτι που μαθαίνουν ότι συμβαίνει και αφορά τους ίδιους ή τους φίλους τους.
Κι επειδή εκτός από αυτή την εκδοχή της πραγματικότητας, μάθαμε και τα τσιτάτα της, καλό θα είναι να αναλογιστούμε ως κοινωνία ότι εμείς έχουμε ανοίξει το δρόμο για την εμφάνιση και την επικράτησή τους. Ένα από αυτά το οποίο επιλέξαμε και ως τίτλο του σημερινού μας άρθρου, το «Fake it Till You Make it», που στα ελληνικά μεταφράζεται «προσποιήσου το μέχρι να τα καταφέρεις», μάλλον μπορεί να μπει ως λεζάντα στη selfie μας. Γιατί αυτό δεν συμβαίνει τόσα χρόνια με τα fake news και το gaslighting που δημιουργούν μια αληθοφανή, αφού περιέχει την επίκληση της εμπειρίας, εικονική πραγματικότητα με την οποία πείθουμε για κάτι που ουσιαστικά δεν υφίσταται. Κάτι, δηλαδή, σαν την οικονομική «ανάπτυξη» με market pass, που είναι από τα πιο δημοφιλή ανέκδοτα στις παρέες των νέων…
