Το νέο πολιτικό σκηνικό φάνηκε ξεκάθαρα κατά τις δυο πρώτες ημέρες της συζήτησης επί των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνηση.
Η παρούσα Βουλή έχει δυο κύρια στοιχεία σε σχέση με το παρελθόν, καθώς είναι η πρώτη που θα λειτουργήσει χωρίς τους μνημονιακούς καταναγκασμούς, καθώς η χώρα εξήλθε των μνημονίων τον Αύγουστο του 2018, αλλά και μετά από καιρό είναι εκτός κοινοβουλίου το φασιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής.
Η οικονομία είναι αυτή που οριοθετεί το δημόσιο διάλογο και επί της ουσίας θέτει το πλαίσιο δράσης και της νέας κυβέρνηση. Εξάλλου δεν υφίσταται «καμμένη γη» και ως εκ τούτου όλες οι αποφάσεις της νέας κυβέρνησης κινούνται στον οικονομικό άξονα της προηγούμενης. Ο οδικός χάρτης, κατόπιν συμφωνίας με τους θεσμούς, ήταν και είναι σαφής.
Γι’ αυτό και ο νέος Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης επέμεινε στην οικονομία που θεωρεί ότι είναι το δυνατό του χαρτί. Στο πλαίσιο αυτό ανακοίνωσε μια σειρά φοροαπαλλαγών που θα φανεί στην πορεία πως θα υλοποιηθούν εντός του δημοσιονομικού χώρου που υπάρχει. Παράλληλα δεν έκρυψε το σχέδιό του καθώς εξήγγειλε ιδιωτικοποιήσεις, του 30% του αεροδρομίου Ελευθέριος Βενιζέλος, των ΕΛΠΕ, ενώ το μεγάλο ερωτηματικό είναι σε ποιο βαθμό θα ιδιωτικοποιηθούν δομές της ΔΕΗ.
Από την άλλη πλευρά ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας, μετά από τεσσεράμιση χρόνια ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, εμφανίστηκε συναινετικός για στήριξη σε ότι θετική πρωτοβουλία αναληφθεί, πχ για τη μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων. Από εκεί και πέρα φάνηκε ξεκάθαρα με την αναφορά του στους κοινωνικούς αγώνες πως είναι αποφασισμένος αυτός και ο ΣΥΡΙΖΑ να υπερασπιστούν τα κεκτημένα της κυβερνητικής τους θητείας.
Το ματς αρχίζει με άλλους ρόλους και άλλα καθήκοντα.
