Στην Ιερισσό της Χαλκιδικής σημειώθηκε το τελευταίο περιστατικό «καρότσας» γιατί ο εκεί θερινός σταθμός του ΕΚΑΒ δεν είχε πλήρεις βάρδιες. Παραμένει φυσικά η έλλειψη ελικοπτέρου που λειτούργησε επί ΣΥΡΙΖΑ και πετούσε από την Μίκρα.
Ενώ η κυβέρνηση επιδίδεται σε μαξιμαλισμούς με επικερδή ελβετικά νοικιασμένα ελικόπτερα ορρωδεί μπροστά στο γεγονός ότι κάθε ανάγκη αεροδιακομιδής βορείως της Πάρνηθας εξυπηρετείται από την Ελευσίνα. Η μη επαναλειτουργία των βάσεων Μίκρας και Λέσβου δημιουργεί μια Ελλάδα δύο ταχυτήτων στις αεροδιακομιδές όπως αναδείχτηκε κι από την μοιραία κατάληξη του εξάχρονου Θωμά από τα Γρεβενά.
Υπό την πίεση αλλεπάλληλων αποκαλύψεων ο νέος υπουργός Υγείας, αναγνωρίζοντας το χάος που παρέλαβε στο ΕΚΑΒ, αναζήτησε κάποιες άμεσες λύσεις υποβαθμίζοντας δυστυχώς την ποιότητα των παρεχομένων υπηρεσιών.
Στην προσπάθεια του αυτή περιπίπτει σε πέντε εκ των συνήθων αμαρτημάτων της παράταξης του:
- Αποϊατρικοποίηση: Η δεξιά λογική «Εκτελούνται μεταφοραί, γρήγορα κι οικονομικά!» φαίνεται κι από το γεγονός ότι σχεδόν ποτέ τους δεν αναθέτουν την διοίκηση του ΕΚΑΒ σε υγειονομικό. Επίσης από το ότι σταμάτησαν κάθε συζήτηση περί ανωτατοποίησης των σπουδών των διασωστών. Από την εγκατάλειψη δρομολογημένων εκσυγχρονισμών όπως εκείνου της διακομιδής με ειδικά ασθενοφόρα των ψυχικά ασθενών που σήμερα γίνεται με περιπολικά ή από την πρακτική αχρησία των πλωτών ασθενοφόρων που αποκτήθηκαν με ευρωπαϊκά κονδύλια αλλά δεν στελεχώθηκαν ποτέ από το ΕΚΑΒ. Μετά τις κορδέλες των εγκαινίων οι θαλάσσιες διακομιδές συνεχίζουν να γίνονται με τα γνωστά χρυσοφόρα καΐκια ενόσω τα πλωτά ασθενοφόρα λικνίζονται (κρατικές εκροές ετησίως πάνω από 3 εκατομ) Είναι το δόγμα: Δεν πειράζει να μην έχουν, αρκεί να νομίζουν ότι έχουν …
- Μίζερη λειτουργία με πατέντες, που συχνά γίνονται χαραμάδες φαυλότητας Η εφευρετικότητα όμως έχει όρια σε θέματα ζωής. Το κάτι σαν διασώστης δοκιμάστηκε στην πανδημία με το κάτι σαν ΜΕΘ, αυτές που λειτουργούσαν με οφθαλμίατρους ή γαστρεντερολόγους, αλλά και 100% θνητότητα.
Δεν υπάρχει αντίρρηση αρχών για τις συνέργειες υπηρεσιών ή ακόμη θα προσέθετα και για την υποβοηθητική ανάπτυξη του εθελοντισμού. Προϋπήρχε από το 2011 διάταξης που νομιμοποιούσε κάποιους δημοσίους υπαλλήλους στο να επικουρήσουν σε απομακρυσμένες περιοχές όπου το ΕΚΑΒ ή το ΕΣΥ υποεκπροσωπούνται ή απουσιάζουν. Ωστόσο από αυτό έως να φθάνει κάποιος να γενικεύει για οπουδήποτε, το να αναγκάζει ένστολους και μη με το έτσι θέλω να λειτουργήσουν ως υγειονομικοί ή το να παρακάμπτει την εκπαίδευση απέχει παρασάγγας.
Πολύ φοβάμαι δε ότι δεν πρόκειται για κάτι προσωρινό όπως υποδεικνύει η πρόσληψη επικουρικών που σημαίνει εν πολλοίς ανακύκλωση μέρους των ήδη υπηρετούντων. Αυτό προδιαγράφει μια περαιτέρω διολίσθηση. Θα ακολουθήσει δηλαδή πρόσληψη με μειωμένα προσόντα πχ χωρίς πιστοποίηση, αργότερα των σπουδαστών των ΙΕΚ που δεν θα έχουν ακόμη αποφοιτήσει και στο τέλος του οποιουδήποτε.
- Μεροληψία υπέρ του ιδιώτη, με πρόσχημα τις επιχειρησιακές ανάγκες: Δεν εγκαινιάζει η τρέχουσα πρωτοβουλία Χρυσοχοϊδη το να οδηγεί το ασθενοφόρο «όποιος να ‘ναι». Αποτελεί ήδη καθεστώς σε εκατοντάδες επιχειρήσεις ιδιωτικών ασθενοφόρων που αναπτύχθηκαν σε καθεστώς πειρατείας. Δεν ελέγχεται το ποιός επιβαίνει, τι εξοπλισμό διαθέτει, ποια περιστατικά εξυπηρετεί, αν κάνει ψάρεμα στα νοσοκομεία, αν λαμβάνει εντολές από το ΕΚΑΒ σε περίπτωση καταστροφής (αν δηλαδή περιλαμβάνονται τα ιδιωτικά στο σύστημα του ΕΚΑΒ που διαθέτει συνεχώς το στίγμα των οχημάτων), αν ελέγχεται για τήρηση ωραρίου και φοροδιαφυγή. Η νομιμοποίηση της πειρατείας συνοδεύεται με την θρασεία προπαγάνδα ότι τάχα ο πρωτοπόρος ιδιωτικός τομέας σώζει τον κρατικό βραδύποδα. Ουδέν ψευδέστερο! Ο χώρος αυτός είναι κερδοφόρος επειδή παραμένει συνειδητά αρρύθμιστος, πράγμα που αποτελεί την επιτομή της «αρπαχτής».
- Μεγαλαυχία: το λεγόμενο Super EKAB με την ενσωμάτωση του ΕΚΕΠΥ εγκατέστησε έναν αδιαφανή μηχανισμό όπου υποτίθεται πως άνθρωποι μεταλυκειακής εκπαίδευσης διοικούν όλη την ιεραρχία του ΕΣΥ. Στην πραγματικότητα δεν είναι παρά ο πειθήνιος βραχίονας του Υπουργείου για δουλειές όπως η αδιαφανής και μεροληπτική διαλογή στις ΜΕΘ επί πανδημίας για την οποία ο διοικητής του ΕΚΑΒ εξασφάλισε «ακαταδίωκτο».
- Επικοινωνισμός: Προτάσσονται πάντα οι εντυπώσεις και χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι μοτοσυκλέτες μόνο με διασώστη που ήταν μια καινοτομία του 2010. Πρώτη φροντίδα της προηγουμένης διοίκησης ήταν το ξήλωμα όσων ξεκίνησαν αυτό το τμήμα και το λειτούργησαν επί δεκαετία Η μετατροπή της αιχμής του δόρατος σε μια ακόμη προβληματική δημόσια υπηρεσία συμπληρώθηκε με την μειωμένη στελέχωση, την πτώση ηθικού κι οργάνωσης. Έτσι η παραγωγικότητα της επίλεκτης υπηρεσίας έπεσε στο ναδίρ με αποτέλεσμα να υπάρχουν τελικώς μόνο 2-3 μηχανές σε όλο το λεκανοπέδιο και στον Πειραιά καμία! Σήμερα ο υπουργός υπόσχεται 250 μοτοσικλετιστές πανελληνίως (πενταπλασιασμός) αφήνοντας εντελώς ασχολίαστα τα έργα και τις ημέρες των διοικούντων ως να είχαν ήδη αποδράμει…
Επιπλέον επικαλείται τις μοτοσυκλέτες παντού λόγω εντυπώσεων, όπως το να πάνε γρήγορα εκεί όπου δεν υπάρχει ασθενοφόρο ή αντί ασθενοφόρου στην ενίσχυση των νησιών γιατί το πλήρωμα, όντας μονομελές, φτουράει.
Στην πραγματικότητα όταν φθάνει κάπου ο μοτοσικλετιστής-διασώστης δεν φθάνει το κινητό νοσοκομείο ούτε κάποιος «επειγοντολόγος». Εκεί όπου υπάρχει κυκλοφοριακή συμφόρηση φθάνει μέσα στα πρώτα κρίσιμα 3-4’ ένας άνθρωπος με δεξιότητες ικανές να παρατείνουν κατά τι τον διαθέσιμο χρόνο μέχρι την οριστική αντιμετώπιση, χωρίς να μεσολαβήσουν μη αναστρέψιμες βλάβες. Αν όμως δεν ακολουθήσει σε εύλογο χρόνο ασθενοφόρο, αν δηλαδή ο επόμενος κρίκος της αλύσου λείπει, τότε προς τι ο κόπος κι ο κίνδυνος; Δεν υπάρχει πιο πικρή ειρωνεία από την δις επιτευχθείσα ηλεκτρική ανάταξη που όμως ο ασθενής την τρίτη φορά κατέληξε γιατί δεν έφθασε ποτέ το ασθενοφόρο!
Από την άλλη, η τυχόν αυθαίρετη επέκταση της χρήσης τους κρύβει αυξημένο κίνδυνο. Όταν λες στείλε την μηχανή σε ανοιχτό δρόμο γιατί πάει πιο γρήγορα λες πρακτικώς ότι η μηχανή δεν θα πάει με 100 χλμ σαν το ασθενοφόρο αλλά με 180 χλμ. Έτσι όμως το να υπάρξει ατύχημα είναι θέμα χρόνου.
Ο πενταπλασιασμός τους είναι ορθός και αναγκαίος αλλά πώς;
- Με ποιο διαθέσιμο δίκτυο ασθενοφόρων προκειμένου να παραλαμβάνουν;
- Με ποιά εκπαίδευση κι διαδικασία επιλογής των καλύτερων;
- Με τι ιατρική υποστήριξη, όταν μόλις ένας ή δύο ιατροί βρίσκονται στον δρόμο στην Αθήνα;
- Με ποια κατανομή τους ανάμεσα στις 8-10 πόλεις, όπου αυτές είναι απαραίτητες;
- Με τι διοίκηση αυτού του επίλεκτου τμήματος;
- Και το κυριότερο με τι κίνητρα;
Αντί να βάζει λοιπόν ο κ Υπουργός το ‘ιππικό’ του ΕΚΑΒ σε ανούσιες παρελάσεις εντυπωσιασμού ας φροντίσει να αναζωογονηθεί αληθώς η μαχητικότητα του …
(Η Θεοδώρα Τζάκρη είναι βουλευτής Πέλλας, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ)
