Η ΣΧΕΣΗ της εκάστοτε εξουσίας με τα ΜΜΕ δεν άλλαξε ποτέ στην διάρκεια της μεταπολίτευσης. Παραλλάχθηκε, αλλά δεν άλλαξε. Η ουσία ήταν και είναι ίδια: Η εξουσία θέλει τα ΜΜΕ με το μέρος της και τα ΜΜΕ θέλουν να έχουν πρόσβαση στην εξουσία. Η σχέση αυτή, ποτέ δεν ήταν και δεν είναι αγγελικά πλασμένη. Οι αλληλοεπιρροές και οι αλληλεπιδράσεις βρίσκονταν και βρίσκονται σε διαρκή λειτουργία. Αυτό που κατά καιρούς αλλάζει, είναι η ισχύς αυτής της αλληλεπίδραση. Η εξάρτηση και η επιρροή. Αλλά και η πολιτική διάσταση που κατά καιρούς δίνεται, σε αυτήν την ούτως ή άλλως «αμαρτωλή σχέση».
ΤΙ ΕΧΕΙ «αλλάξει» λοιπόν σήμερα; Τίποτα, πέραν του ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ανάγει τα ΜΜΕ σε απόλυτο ρυθμιστή των πολιτικών εξελίξεων. Ξεχνώντας, ότι το 2015 αναρριχήθηκε στην εξουσία, ελέω των συμμαχιών και της στήριξης από-και με-παραδοσιακά «κάστρα της διαπλοκής». Και βεβαίως χάρις στην συμμαχία με τον Π. Καμμένο, ο οποίος είχε ιδιαίτερη σχέση με μερίδα των ΜΜΕ.
ΟΜΩΣ και μετά την ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του 2019, στον απολογισμό που συνέταξαν τα τρία ιστορικά του κόμματος, τα ΜΜΕ ήταν αυτά που κυρίως «έφταιγαν». Είτε γιατί «πήγαν με τον Κυριάκο», είτε γιατί «δεν πρόβαλαν το έργο» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Άλλωστε στο πολιτικό DNA του ΣΥΡΙΖΑ η προπαγάνδα, η αγκιτάτσια ή η επικοινωνία με πιο σύγχρονους όρους, κατέχουν ξεχωριστή θέση. Και μάλιστα τόσο ξεχωριστή, ώστε μερικές φορές του είναι αδύνατον να καταλάβει π.χ. ότι ο βιωμένος στραγγαλισμός της μεσαίας τάξης ή ο εμπαιγμός των συνταξιούχων, έπαιξε πολύ πιο σημαντικό ρόλο στην ήττα του, από το αν ο «χ» διαπλεκόμενος εκδότης-καναλάρχης ήταν υπέρ ή κατά του «ψ» κόμματος. Το «Μάτι» ή το «κότερο» δεν ήταν δημιούργημα των ΜΜΕ, αλλά οικτρή πραγματικότητα.
ΑΥΤΗ η εμμονή τα Κουμουνδούρου με τα ΜΜΕ, τον οδήγησε και στην πρώτη μεγάλη ήττα του, μετά την κωλοτούμπα του δημοψηφίσματος: Ο διαγωνισμός για τις τηλεοπτικές άδειες έγινε το Βατερλό του. Αλλά και η απτή-για τον μέσο έλληνα- απόδειξη, ότι δεν έχει κάποια διαφορετική αντίληψη από τα συστημικά κόμματα, για την ανεξαρτησία του τύπου. Ήθελε απλώς αντί να τα ελέγχουν οι «άλλοι», να τα ελέγξει ο ίδιος.
ΚΑΙ ΤΩΡΑ στην αντιπολίτευση, πάλι του φταίνε για όλα τα «Πετσοταϊσμένα ΜΜΕ». Λες και τα ΜΜΕ και οι δημοσιογράφοι έπαψαν να έχουν κρίση και σχετική αυτοτέλεια. Ώστε να κρίνουν, αν κάτι είναι σωστό ή λάθος. Ή ότι ξαφνικά όλοι οι δημοσιογράφοι πήραν «γραμμή» να αποθεώνουν την «υπέρκομψη Μαρέβα» ή να συμμετέχουν στα «διπλά βιβλία» της πανδημίας.
ΟΣΟ τα κόμματα δεν αντιλαμβάνονται, αν έχουν ή δεν έχουν να πουν κάτι στην κοινωνία, αν μπορούν ή δεν μπορούν να κερδίσουν την εμπιστοσύνη των πολιτών με το αφήγημα τους και όχι με την σεναριολογία τους ή την εικονική πραγματικότητα που δημιουργούν, πάντοτε θα τους φταίνε τα ΜΜΕ. Τα οποία από μόνα τους δεν είναι ούτε παρθένες, ούτε διάβολοι.
Ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου είναι δημοσιογράφος
