Σε πρόσφατο δημοσίευμά του ενόψει της Συνόδου Κορυφής για τα ευρωτουρκικά της 25ης -26ης Μαρτίου το πρακτορείο Reuters αποκάλυψε, επικαλούμενο ευρωπαίους διπλωμάτες, ότι «παγώνει» η πολιτική των επαπειλούμενων οικονομικών κυρώσεων στην τουρκική κρατική πετρελαϊκή εταιρεία TPAO. Με απλά λόγια, λοιπόν, άλλη μια ευρωπαϊκή σύνοδος αναμένεται να παραπέμψει – με τον έναν ή τον άλλο τρόπο- το ζήτημα των ουσιαστικών κυρώσεων στις ελληνικές καλένδες. Και θα έχουν συμπληρωθεί ακριβώς επτά μήνες από τη στιγμή που ο τότε κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέλιος Πέτσας προανήγγειλε πως έρχονται «κυρώσεις που θα δαγκώνουν».
Ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον, όμως, στο ρεπορτάζ του διεθνούς πρακτορείου έχουν τα όσα αποκάλυψαν οι ευρωπαίοι διπλωμάτες για τις διαθέσεις της ΕΕ έναντι της Τουρκίας. «Πρόκειται για το πιο ξεκάθαρο σημάδι ότι η φετινή διπλωματική επίθεση της Τουρκίας αποδίδει καρπούς» ανέφεραν χαρακτηριστικά οι συντάκτες του κειμένου. Μάλιστα ο ένας από τους διπλωμάτες που μίλησαν στο Reuters αποκάλυψε ότι η διαδικασία των κυρώσεων κατά της Τουρκίας ουσιαστικά «δεν έτρεξε ποτέ». Ένας άλλος σημείωσε ότι η «ατμόσφαιρα» κατά της Άγκυρας άλλαξε μετά τη «συμβιβαστική» προσέγγιση της γερμανίδας καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ ενώ ευρωπαίοι και αμερικανοί διπλωμάτες επιβεβαίωσαν ότι η διακυβέρνηση του Τζο Μπάιντεν ζήτησε από τις Βρυξέλλες να μην επιβάλλουν κυρώσεις στην Τουρκία…
Όλα αυτά συμβαίνουν τη στιγμή που στην Ελλάδα διακινείται επισήμως η άποψη ότι η Τουρκία του Ερντογάν είναι πλήρως απομονωμένη. Πόσο απομονωμένη είναι, όμως, μια χώρα όταν στα δύσκολα παρεμβαίνει η μεγαλύτερη στρατιωτική ισχύς του κόσμου (ΗΠΑ) και η ισχυρότερη πολιτική δύναμη της Ευρώπης (Γερμανία) για να μην της επιβληθούν οικονομικές κυρώσεις; Και μάλιστα παρά το γεγονός ότι την ίδια ώρα, τόσο η Ουάσιγκτον όσο και το Βερολίνο αναγνωρίζουν ότι η συμπεριφορά της Τουρκίας έναντι της Ελλάδας και της Κύπρου παραβιάζει το διεθνές δίκαιο.
Η θεωρία περί απόλυτης τουρκικής απομόνωσης δεν κλονίζεται, όμως, μόνο από τη συμπεριφορά των διεθνών παικτών στο θέμα των κυρώσεων. Αμφισβητείται και από τη στάση τους στο σχετικό θέμα της διαχείρισης του προσφυγικού/μεταναστευτικού. Είναι χαρακτηριστικό ότι πριν από μερικές ημέρες η γερμανική εφημερίδα Handelsblatt αποκάλυψε πως η Γερμανία και η Τουρκία διαπραγματεύονται απευθείας για την αναθεώρησης της ευρωτουρκικής Συμφωνίας για το Προσφυγικό. Και φέρονται να το κάνουν, μάλιστα, ερήμην της Ελλάδας!
Τα τελευταία δύο χρόνια η Άγκυρα κλιμάκωσε αδιαμφισβήτητα τις προκλήσεις της. Από την υπογραφή του τουρκολυβικού μνημονίου για τις θαλάσσιες ζώνες και τις έρευνες του Oruc Reis στην ελληνική υφαλοκρηπίδα μέχρι την μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί. Παρόλ’ αυτά, όταν έρχεται η ώρα των αποφάσεων η ΕΕ προτιμά να χειροκροτεί τον Ερντογάν που ρίχνει προσχηματικά τους τόνους και δηλώνει ότι τάχα επιθυμεί τον διάλογο. Αν θέλουμε να αλλάξουμε αυτή την εικόνα οφείλουμε καταρχήν να την αναγνωρίσουμε, να κατανοήσουμε τα αίτιά της και να χαράξουμε στρατηγικές αντίδρασης. Αντίθετα, αν συνεχίσουμε να αναπαράγουμε απλουστευτικά σχήματα τότε θα πέφτουμε από τα σύννεφα κάθε φορά που δεν θα έρχονται «κυρώσεις που δαγκώνουν».
(Ο Μιχάλης Χατζηκωνσταντίνου είναι δημοσιογράφος)
