Αν παρακολουθήσουμε την εξέλιξη των τιμών την τελευταία δεκαετία σε είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, καθώς και τα ζητήματα στέγης, θέρμανσης, μετακίνησης και τα βάλουμε δίπλα στον κατώτερο μισθό (που η μείωσή του έχει επιβληθεί με Υπουργική Απόφαση του 2012 και διατηρείται έως σήμερα ενσωματωμένη στον αντιδραστικό νόμο Βρούτση – Αχτσιόγλου), μπορούμε εύκολα να βγάλουμε το συμπέρασμα ότι έχει χειροτερεύσει η διαβίωση της συντριπτικής πλειοψηφίας των νοικοκυριών. Αν σε αυτά τα έξοδα συνυπολογίσουμε την αύξηση των φόρων (ΦΠΑ, ειδικοί φόροι κατανάλωσης, ΕΝΦΙΑ κλπ), αλλά και μια σειρά υπηρεσίες που έχουν ιδιωτικοποιηθεί, απεικονίζεται πλήρως η πραγματικότητα ότι τα χρήματα του μισθού φτάνουν για να βγάλουν οι εργατικές – λαϊκές οικογένειες μόνο το μισό μήνα.
Η κυβέρνηση, θέλοντας να προλάβει την οργή και την αγανάκτηση του κόσμου, βγήκε στη ΔΕΘ και προσπάθησε να δημιουργήσει εντυπώσεις με κάποια μέτρα – ψίχουλα που δεν ανατρέπουν το τσουνάμι ανατιμήσεων. Παράλληλα, η κυβέρνηση στη συνάντηση με τους ομίλους των Σούπερ-Μάρκετ επισήμανε ότι δεν μπορεί να παρέμβει στις τιμές, γιατί είναι ζήτημα ελευθερίας της αγοράς και ανταγωνισμού. Την ίδια ώρα, βέβαια, που λένε ότι δεν μπορούν να παρέμβουν στις τιμές των προϊόντων και επικαλούνται την «ελεύθερη αγορά», είναι οι ίδιοι που έχουν απαγορεύσει τις ελεύθερες διαπραγματεύσεις των συνδικάτων με την εργοδοσία για τον καθορισμό των συλλογικών συμβάσεων, την αύξηση των μισθών κλπ. Είναι οι ίδιοι που επέβαλαν με νόμο 25% και 30% μειώσεις μισθών, που επέβαλαν την τσάμπα εργασία, την επιβολή του 10ωρου, την μη πληρωμή των υπερωριών κλπ.
Η προτροπή του πρωθυπουργού προς τους εργοδότες, «να αυξήσουν τους μισθούς, για να βρουν προσωπικό», είναι προσχηματική μιας και οι εργοδότες πατάνε σε αυτό αντιδραστικό νομοθετικό πλαίσιο, το οποίο γίνεται ακόμα αντιδραστικότερο με την ενίσχυση της παιδικής εργασίας, τα μέτρα κοροϊδίας απέναντι στους νέους (π.χ. πρώτο ένσημο), που είναι επί της ουσίας νέες επιδοτήσεις στο μεγάλο κεφάλαιο, με την εφαρμογή των νόμων για το πάγωμα των τριετιών.
Όλοι αυτοί οι αντεργατικοί νόμοι, που από το 2012 υλοποιούνται στα πλαίσια των τριών μνημονίων και εκατοντάδων αντιλαϊκών εφαρμοστικών νόμων, παραμένουν σε ισχύ και ενισχύονται απ’ όλες τις κυβερνήσεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ, με κορύφωση το νόμο – έκτρωμα Χατζηδάκη. Ενισχύουν την κερδοφορία του κεφαλαίου, δυναμώνουν την εκμετάλλευση των εργαζομένων και την απλήρωτη δουλειά.
Μόνο κοροϊδία αποτελούν οι προτάσεις ΣΥΡΙΖΑ για αύξηση του κατώτερου μισθού, αφού αφήνει ανέγγιχτο όλο το αντιδραστικό πλαίσιο, που όχι μόνο δεν κατάργησε όσο ήταν κυβέρνηση, αλλά το εφάρμοσε και το επέκτεινε. Μάλιστα δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο νόμος, που καταργεί την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση και δίνει το δικαίωμα στον εκάστοτε υπουργό να καθορίζει τον κατώτατο μισθό, οδηγώντας στη σημερινή εξαθλίωση, είναι νόμος ΣΥΡΙΖΑ (Αχτσιόγλου) που ψήφισε μαζί με τη ΝΔ. Όπως, επίσης, διατήρησε διατάξεις, έτσι ώστε να μην κηρύσσονται υποχρεωτικές κλαδικές συμβάσεις που υπογράφτηκαν με αγώνες των εργαζομένων.
Το Κόμμα μας πρωτοστατεί στον αγώνα για επαναφορά του κατώτερου μισθού στα 751 ευρώ με νόμο και κατάργηση του αντιδραστικού νόμου Βρούτση – Αχτσιόγλου. Αυτή είναι η βάση για τις διαπραγματεύσεις των συνδικάτων με τους εργοδότες για παραπέρα αυξήσεις στο κατώτερο και στους κλαδικούς μισθούς. Επαναφορά της αρχής της ευνοϊκότερης σύμβασης και το ξεπάγωμα των τριετιών, επαναφορά των κλαδικών ΣΣΕ με ουσιαστικές αυξήσεις. Παράλληλα επιδιώκουμε να δυναμώσει ο αγώνας για για σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας, το 7ωρο – 5νθήμερο – 35ωρο, να σταματήσουν όλων των μορφών οι ευέλικτες μορφές απασχόλησης.
Ο Βάλσαμος Συρίγος είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, μέλος του ΔΣ της ΓΣΕΕ
