Ας υποθέσουμε ότι όλοι οι Έλληνες πείθονται με αυτά που τους λέει η κυβέρνηση είτε τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης. Τα ίδια λένε εξάλλου. Ποιο θα είναι το αποτέλεσμα; Θα προχωρήσει η κοινωνία με γρηγορότερους ρυθμούς, πιο παραγωγικούς; Θα σταματήσει ο εργαζόμενος να διαμαρτύρεται απέναντι στον εργοδότη και έτσι θα αυξηθεί ο πλούτος για το κοινό καλό; Αν αφεθεί στα «φιλάνθρωπα» χέρια της κυβέρνησης μήπως είναι καλύτερα;
Αυτό θα είναι η απόλυτη χαρά της κυβέρνησης, ιδιαίτερα της σημερινής, που είναι βαθιά συντηρητική και εξυπηρετεί τα συμφέροντα της οικονομικής ελίτ.
Προφανώς, οι υποχωρήσεις και η αδράνεια θα φέρουν μεγαλύτερη εκμετάλλευση προκειμένου να αυξηθούν τα κέρδη της ολιγαρχίας. Και αυτό δεν θα είναι για το «κοινό καλό».
Η σύγχυση
Η εποχή της εναλλακτικής λύσης αργεί. Η ασάφεια και η σύγχυση των τελευταίων τριάντα ετών, τότε που η σοσιαλδημοκρατία καθήλωνε τους μισθούς (Σρέντερ), κορόιδευε με το χρηματιστήριο (Σημίτης) και κήρυττε πολέμους με κατασκευασμένες πληροφορίες (Μπλέρ, Ντ’ Αλέμα), άφησε απογοήτευση, έλλειμμα αξιοπιστίας και απομάκρυνε τον κόσμο από τα «δημοκρατικά» κόμματα. Τώρα λένε «όλοι ίδιοι είναι». Και αλήθεια να μην είναι αυτό επικρατεί.
Το απροσδιόριστο
Οι εποχές όμως αλλάζουν όχι με βάση τι έχουν στο μυαλό τους οι άνθρωποι αλλά με βάση τα γεγονότα στον κόσμο. Αυτό που λένε οι φιλόσοφοι «το Είναι γεννά τη Συνείδηση». Εκεί που δεν το περιμένεις (θα έπρεπε όμως) εμφανίζεται ένας κορονοϊός, μια πανδημία, μια οικονομική κρίση, που προέρχονται φυσικά από την καταστροφή του περιβάλλοντος και της οικονομίας, που προήλθε από την αλόγιστη επιδίωξη του κέρδους, για να ανατρέψει τα πάντα. Η παγκόσμια ζήτηση καθηλώνεται παρά τα μέτρα που παίρνονται από κυβερνήσεις που βλέπουν το αδιέξοδο, όπως η αμερικανική κυβέρνηση Μπάιντεν. Γίνονται προσπάθειες για μείωση των εντάσεων (δικαίωση κινήματος Black Lives Matter) αλλά οι στρατοί με τους ένοπλους ακραίους υπάρχουν και είναι επικίνδυνοι. Και η ακροδεξιά στρατολογεί όλο και περισσότερους απογοητευμένους και άνεργους.
Και η κυβέρνηση;
Η κυβέρνηση της Ν.Δ. εμμένει στον «μονόδρομο» για αύξηση του πλούτου της ολιγαρχίας για να ανέβει τάχαμου η «βάρκα» με όλη την κοινωνία στον αφρό. Η οικονομική ολιγαρχία, ειδικά η ελληνική είναι παρασιτική, δεν επενδύει παραγωγικά και κατακρατεί για τον εαυτό της το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων που προέρχονται κύρια από την Ευρώπη. Φαίνεται από τα έργα που γίνονται μόνο με δανεικά, φαίνονται από τις μεθοδεύσεις των τραπεζών τις τελευταίες μέρες.
Και η χώρα σε στασιμότητα, χωρίς ερευνητικά επιστημονικά κέντρα για να απορροφήσουν τους νέους επιστήμονες, χωρίς επενδύσεις σε υψηλή τεχνολογία (η χώρα που εξάγει ιατρούς και επιστήμονες δικτύων και κρυπτασφάλειας), ενισχύονται οι ποδοσφαιρικές ομάδες και τα κανάλια δηλαδή «άρτο και θεάματα» και δίνονται τα βουνά για αλόγιστη χρήση ανεμογεννητριών. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα προέβλεψε ότι θα κλείσει το 20% των ελληνικών επιχειρήσεων. Αυτό είναι ανάπτυξη;
Οι αριστεροί οικονομολόγοι;
Δυστυχώς, ένα μέρος των οικονομολόγων αριστερών πεποιθήσεων, που θα έπρεπε να αποκαλύπτουν τα προβλήματα, έχουν ενταχθεί στην νοοτροπία του τραπεζικού συστήματος.
Στην καλύτερη περίπτωση κρύβουν την αλήθεια πίσω από τον ακαδημαϊσμό τους. Κάποιοι μιλάνε. Η δικαιολογία; Να τα έχουμε καλά με όλους και ειδικά με όσους έχουν τη δύναμη.
Όλους τους έχεις ανάγκη. Προφάσεις εν αμαρτίες…
Συμπέρασμα: Όταν τα κέρδη πηγαίνουν στο 1% των επιχειρηματιών και αυτό για επενδύσεις ευκαιριακές, το αποτέλεσμα δεν θα είναι όφελος για τη χώρα, τους εργαζόμενους και το περιβάλλον της.
Σε ότι αφορά την αποτελεσματικότητα της Αριστεράς, η ιδεολογική κατεύθυνση, η ξεκάθαρη πορεία, το θάρρος και η ικανότητα δημιουργίας μετώπων είναι βασικά συστατικά για την αποδοχή από τους πολίτες. Τα οργανωτικά είναι αποτέλεσμα της κατεύθυνσης και όχι το αντίστροφο.
Οι δρόμοι δεν είναι προκατασκευασμένοι ούτε με ροδοπέταλα.
Μια ισπανική παροιμία λέει «Οδοιπόρε δεν υπάρχουν έτοιμοι δρόμοι, θα τους φτιάξεις εσύ με το περπάτημά σου».
Ο Ν. Τόσκας είναι πρώην Υπουργός, Υποστράτηγος ε.α.
