Κατάπαυση του πυρός δεν σημαίνει και τέλος των μαχών μεταξύ της Χαμάς και του Ισραήλ. Απλώς έκλεισε σχετικά σύντομα άλλος ένας κύκλος συγκρούσεων 11 ημερών καταδεικνύοντας ωστόσο στην Διεθνή Κοινή Γνώμη ότι η πληγή στην Μέση Ανατολή παραμένει ανοιχτή και κάθε άλλο παρά έχει επιτευχθεί ειρηνική συνύπαρξη μεταξύ Εβραίων και Παλαιστίνιων όπως πάσχιζε να εμφανίσει το Ισραήλ τα τελευταία χρόνια.
Κάθε κύκλος έντασης και πολεμικών συγκρούσεων έχει τους χαμένους και τους κερδισμένους.
- Μεγάλος χαμένος εμφανίζεται να είναι ο Μπενιαμίν Νετανιάχου που πόνταρε στην πολιτική της κατοχής για να του αποφέρει πρόσκαιρα πολιτικά – εκλογικά οφέλη, πλην όμως αυτοπαγιδεύτηκε και τώρα μόνο ζημιές μετράει…
- Μεγάλος κερδισμένος η εξεγερμένη ανένταχτη νεολαία της Παλαιστίνης που με την βοήθεια και την δύναμη των social media συγκρότησε μια καινούργια ιντιφάντα ξεπερνώντας τα υφιστάμενα πολιτικά σχήματα και τις οργανώσεις (Χαμάς και Φατάχ) της Παλαιστίνης.
Στον πόλεμο των εντυπώσεων μέσω των social media, το Ισραήλ υπέστη σοβαρό πλήγμα καθώς αμαυρώθηκε η εικόνα του με την κατάρρευση των κτιρίων στην λωρίδα της Γάζας.
Αρχικά οι επαναλαμβανόμενες επιδρομές με τις επιθέσεις εναντίον των προσκυνητών στο Τζαμί Al-Aqsa και η προσπάθεια του Ισραήλ να πραγματοποιήσει αναγκαστικές εξώσεις των Παλαιστινίων κατοίκων του Σεΐχ Τζαρά στην Ανατολική Ιερουσαλήμ πυροδοτήθηκαν σκληρές συγκρούσεις με πλάνα που έγιναν viral στις πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης.
Στη συνέχεια τα φρικαλέα πλάνα με τους στοχευμένους βομβαρδισμός της Γάζας που κατέκλυζαν τα Κοινωνικά Μέσα ακυρώναν κάθε προσπάθεια των δυτικών πρακτορείων να αποφύγουν την εμφάνιση εικόνων με ανθρώπινες απώλειες.
Πλάνα με Παλαιστινίους νέους πυροβολημένους εν ψυχρώ στη Χεβρώνα, στη Ναμπλούς, την Ραμάλα, στη Τζενίν και σε άλλες πόλεις και χωριά της Παλαιστίνης ακύρωναν το επίσημο ισραηλινό αφήγημα και δεν μπορούσε να δικαιολογήσει την καταστολή στη Δυτική Όχθη.
Πρόκειται για την γενιά του 2000, της Ιντιφάντα που σηματοδοτούν 54 χρόνια βάναυσης ισραηλινής κατοχής.
Η τελευταία εξέγερση ήρθε να υπενθυμίσει
- για άλλη μια φορά στην διεθνή κοινότητα ότι οι Παλαιστίνιοι βρίσκονται υπό τη μεγαλύτερη αποικιακή κατοχή των σύγχρονων εποχών. Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ακτιβιστές από όλο τον κόσμο επέκριναν το Ισραήλ
- για τη φρικτή μεταχείριση των Παλαιστινίων. Και, όταν οι υπερασπιστές του Ισραήλ προσπάθησαν να αμυνθούν επικαλούνταν ψεύδη και μισές αλήθειες.
Στο Twitter, hashtags όπως το #IsraeliApartheid και το #IsraeliTerrorism αγκαλιάστηκαν από δεκάδες χιλιάδες tweets. Το Ισραήλ εξακολουθεί να στιγματίζεται με την εθνοκάθαρση και το σύγχρονο απαρτχάιντ.
Οι βίαιες συγκρούσεις μεταξύ Παλαιστινίων και Εβραίων εξτρεμιστών, με τους τελευταίους που συχνά προστατεύονταν από την αστυνομία, ξέσπασαν στο Λοντ, μια μικτή πόλη, καθώς οι ταραχοποιοί επιτέθηκαν σε αραβικά καταστήματα, έκαψαν αυτοκίνητα και προχώρησαν σε ένα λυπηρό ξεφάντωμα, φωνάζοντας «Θάνατος στους Άραβες». Η βία εξαπλώθηκε έπειτα σε άλλες πόλεις, συμπεριλαμβανομένης της Χάιφα και του στρέμματος.
Εν μέσω παρότρυνσης του πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου και άλλων δεξιών δυνάμεων , η εικόνα δεκαετιών παλαιστινιακής-εβραϊκής συνύπαρξης στο Ισραήλ καταστράφηκε ξαφνικά .
Όλα τα σχέδια στοχεύουν στην εξυπηρέτηση της πολιτικής σκοπιμότητας Νετανιάχου, ο οποίος προσπάθησε να εκμεταλλευτεί καταστάσεις και να σώσει την καριέρα του.
Όμως η τελευταία επίθεση στη Γάζα, η τέταρτη σε διάστημα 13 ετών, πυροδότησε μέσω των social media ένα πρωτοφανές παγκόσμιο κύμα συμπάθειας και αλληλεγγύης προς τους Παλαιστινίους. Από το Τορόντο μέχρι το Τόκιο και από τη Νέα Υόρκη μέχρι το Βερολίνο, χιλιάδες άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους για να δηλώσουν υπέρ των παλαιστίνιων.
Αυτές οι διαμαρτυρίες σηματοδότησαν ένα διευρυνόμενο χάσμα μεταξύ κυβερνήσεων και πολιτών. Ενώ οι περισσότερες δυτικές κυβερνήσεις, υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, τάσσονταν υπέρ του Ισραήλ και του δικαιώματος του στην αυτοάμυνα, η παγκόσμια κοινή γνώμη στράφηκε υπερβολικά υπέρ των Παλαιστίνιων και της επιδίωξής τους για δικαιοσύνη και απελευθέρωση.
Ακόμα πιο σημαντικό, οι Δημοκρατικοί βουλευτές, συμπεριλαμβανομένων των Εβραίων εκπροσώπων, πήγαν στο Κογκρέσο των ΗΠΑ για να υποστηρίξουν τα Παλαιστινιακά δικαιώματα και να καταγγείλουν του Ισραηλινούς βομβαρδισμούς στη Γάζα.
Το ζητούμενο είναι η επόμενη μέρα στην Μέση Ανατολή καθώς τα όπλα σίγησαν.
Τα ισραηλινά εγκλήματα πολέμου στη Γάζα θεωρείται από πολλούς ότι είναι καλά τεκμηριωμένα και οι διεθνείς και ισραηλινοί οργανισμοί για τα ανθρώπινα δικαιώματα προτρέπουν το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης να ξεκινήσει τις έρευνές του.
Στο πολιτικό μέτωπο, θα υπάρξουν νέες προσκλήσεις προς τις ΗΠΑ και το Κουαρτέτο της Μέσης Ανατολής να ξεκινήσει μια νέα ειρηνευτική διαδικασία, παρόλο που η πιθανότητα επιτυχίας φαίνεται απομακρυσμένη, με το Ισραήλ να κλίνει όλο και περισσότερο προς την άκρα δεξιά.
Οι βαθιές ρωγμές που σημάδεψαν τον κοινωνικό ιστό του Ισραήλ και η κατάρρευση των ισχυρισμών περί συνύπαρξης μεταξύ Παλαιστινίων και Εβραίων στο Ισραήλ αποτελούν τη σημαντικότερη υπαρξιακή πρόκληση που αντιμετώπισε η χώρα από την ίδρυσή της.
Κάτω από τον Νετανιάχου και τους ακροδεξιούς συμμάχους του, οι προκλήσεις στην Αλ-Άκσα, η προσπάθεια εκτοπισμού των Παλαιστινίων κατοίκων της Ιερουσαλήμ και η ανεξέλεγκτη επέκταση των οικισμών θα συνεχιστεί, πυροδοτώντας οργή μεταξύ των Παλαιστινίων και αυξάνοντας το κόστος κατοχής – κάτι που δεν συνέβη μετά το 2000 Ιντιφάντα.
Κατά πάσα πιθανότητα, αυτή η αφύπνιση των Παλαιστινίων δεν θα υποχωρήσει σύντομα.
Το Ισραήλ άνοιξε το κουτί της Πανδώρας και ο Νετανιάχου δεν μπορεί να συγκρατήσει τις κρίσεις που το ίδιο πυροδότησε στη Γάζα, τη Δυτική Όχθη αλλά και μέσα στο ίδιο το Ισραήλ.
Παρά τις βαριές ανθρώπινες απώλειες της περασμένης εβδομάδας, οι Παλαιστίνιοι κέρδισαν τη μάχη της κοινής γνώμης και ο κόσμος αναγνωρίζει ότι η βασική αιτία μιας ασύμμετρης σύγκρουσης είναι η κατοχή του Ισραήλ.
Οι συνεχιζόμενες επιθέσεις στη Γάζα αντίκειται στο Διεθνές Δίκαιο. Οι φονικές επιθέσεις κατά αθώων γυναικόπαιδων, η στοχευμένη καταστροφή ολόκληρων πολυώροφων κτιρίων και ο βομβαρδισμός γραφείων ΜΜΕ αποτελούν «συλλογική τιμωρία» κάτι που αντίκειται στους Διεθνείς Κανόνες. Γι αυτό και ο γενικός εισαγγελέας του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου έχει προειδοποιήσει το Ισραήλ ότι παρακολουθείται στενά για να δει εάν διαπράττονται εγκλήματα πολέμου.
Το Διεθνές Ανθρώπινο Δίκαιο που εφαρμόζεται σε καταστάσεις συγκρούσεων, αναφέρει ρητά ότι είναι απαράδεκτο να χρησιμοποιείται δυσανάλογη ή υπερβολική βία.
Η τελευταία αναταραχή στον λαό της Γάζας περιελάμβανε μια σειρά τέτοιου είδους απαγορευμένων ενεργειών.
Μπροστά στην διεθνή κατακραυγή για τους βομβαρδισμούς στην Γάζα που προκάλεσαν «σοκ και δέος» όχι μόνο στον Παλαιστινιακό λαό αλλά σε ολόκληρη την ανθρωπότητα, το Ισραήλ απαντάει με τον ισχυρισμό ότι είχε προειδοποιήσει τους κατοίκους της Γάζας και τους ενοίκους των συγκεκριμένων κτιρίων οτι συμπεριλαμβάνονται στους στόχους προς ανατίναξη διότι θεωρούν ότι αποτελούν κρησφύγετα και ορμητήρια τρομοκρατών της Χαμάς. Όμως σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο μια γενική και αόριστη προειδοποίηση για την καταστροφή ενός κτιρίου κατοικιών ή γραφείων ΜΜΕ δεν σημαίνει ότι δεν είναι συλλογική τιμωρία.
Ο Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος του Associated Press, Gary Pruitt, δήλωσε ότι το παγκόσμιο δίκτυο που εδρεύει στις ΗΠΑ είναι «σοκαρισμένο και τρομοκρατημένο που ο ισραηλινός στρατός στόχευσε και κατέστρεψε το κτίριο που στεγάζει το γραφείο του AP και άλλους ειδησεογραφικούς οργανισμούς στη Γάζα. Οι Ισραηλινοί γνώριζαν ότι οι δημοσιογράφοι μας ήταν όμως δεν τους ένοιαζε η ασφάλεια τους αλλά να επιφέρουν πλήγμα στην ίδια την ενημέρωση. Μετά την καταστροφή του γραφείου μας ο κόσμος θα μαθαίνεις λιγότερα για τα όσα συμβαίνουν στη Γάζα».
Αλλά και ο αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Αντόνι Μπλίκεν έσπευσε να δηλώσει την περασμένη Δευτέρα ότι οι ΗΠΑ δεν είχαν δει καμία ένδειξη ότι η Χαμάς δρούσε από το συγκεκριμένο κτίριο, διαψεύδοντας τον ισχυρισμό του Ισραηλινού πρωθυπουργού Μπέντζαμιν Νετανιάχου.
Ο καθηγητής Νομικής Michael Byers, φωτίζοντας την παράμετρο των εγκλημάτων πολέμου, δήλωσε ότι το διεθνές δίκαιο επιτρέπει την «προληπτική αυτοάμυνα», αλλά μόνο όταν η ανάγκη για αυτό είναι «άμεση και χωρίς να αφήνει καμία επιλογή μέσων και καμία στιγμή συζήτησης».
Η έννοια της αποτροπής έχει αποτύχει επανειλημμένα είτε στον Νότιο Λίβανο είτε στην κατεχόμενη Γάζα κάθε φορά που την επικαλείται το Ισραήλ.
Για χρόνια, οι Ισραηλινοί έχουν υιοθετήσει μια θεωρία “αποτροπής” σε σχέση με τη Λωρίδα της Γάζας.
Το Ισραήλ αναπτύσσει την άποψη ότι εάν η Γάζα αισθάνεται αρκετό πόνο, η Χαμάς θα αποφύγει τις επιθέσεις στο Ισραήλ. Αλλά αυτό το είδος στρατηγικής αποτροπής απλά δεν λειτουργεί. Αντ ‘αυτού, η Χαμάς στην Γάζα αντιδρά με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα για να προκαλούν πόνο στους επιτιθέμενους.
Η θεωρεία της «αποτροπής» χωρίς δυνατότητα πολιτικής διευθέτησης διαιωνίζει τον φαύλο κύκλο της έντασης.
Ορισμένοι θεωρητικοί υποστηρίζουν ότι η στρατηγική της «αποτροπής» μπορεί να είναι ηθικά αποδεκτή εάν δεν επηρεάζει άμεσα τη ζωή και την ευημερία ενός άμαχου πληθυσμού. Αλλά όταν η δράση στο όνομα της «αποτροπής» είναι ανεξέλεγκτη και προσλαμβάνει χαρακτηριστικά «συλλογικής τιμωρίας», τότε είναι πολύ πιο δύσκολο να δικαιολογηθεί και πολύ λιγότερο πιθανό να επιτύχει το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα.
Η τελευταία ανάφλεξη στην Μέση Ανατολή ξεκίνησε όταν το Ισραήλ επιχείρησε να ξεριζώσει από την Ανατολική Ιερουσαλήμ έναν ολόκληρο οικισμό Παλαιστίνιων ακολουθώντας την προσφιλή του μέθοδο του επικοισμού παρ ότι το διεθνές δίκαιο απαγορεύει σε μια κατοχική δύναμη να μεταφέρει τον πληθυσμό της στις περιοχές που καταλαμβάνει.
Οι πρόσφατες Ισραηλινές επιθέσεις στην Γάζα ήταν ποσοτικά και ποιοτικά δυσανάλογες. Στόχευαν πυκνοκατοικημένες περιοχές όπου πολιορκημένοι πολίτες δεν έχουν κανένα μέσο διαφυγής.
Η βία του Ισραήλ και των μαχητών της Γάζας δείχνει ότι η αποτροπή αποτυγχάνει χωρίς αποτελεσματικότητα, ενώ το κόστος αυξάνεται σε ανθρώπινες ζωές και σε μίσος μεταξύ των δυο λαών.
Η «στρατηγική αποτροπής» του Ισραήλ κρίνεται αναποτελεσματική διότι εξελίσσεται χωρίς ολοκληρωμένο σχέδιο και πολιτική συνιστώσα. Το Ισραήλ αρνούμενο να ασχοληθεί πολιτικά και σοβαρά με τους Παλαιστίνιους, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που έχουν την εξουσία στη Γάζα, επιδιώκει στρατιωτική λύση μέσω πολιτικής σύγκρουσης.
Η στρατηγική αποτροπής του Ισραήλ δεν δίνει σημασία στη μακροπρόθεσμη σχέση μεταξύ του Ισραήλ και των παλαιστίνιων οι οποίοι εκδιώχθηκαν από τη γη τους το 1948 και ξανά το 1967 όπου περιορίστηκαν στο 22% των αρχικών ορίων της Παλαιστίνης όπως καθόρισαν οι Βρετανοί.
Οι Παλαιστίνιοι δηλώνουν ότι δεν προτίθεται να υποχωρήσουν περαιτέρω. Αυτό σημαίνει ότι οι Ισραηλινοί και οι Παλαιστίνιοι θα πρέπει να βρουν μια φόρμουλα για να ζήσουν ειρηνικά οι μεν δίπλα στους άλλους.
Η διεθνής κοινότητα, συμπεριλαμβανομένης της κυβέρνησης Μπάιντεν, έχει επανειλημμένα ζητήσει λύση δύο κρατών, πράγμα που σημαίνει ότι το Ισραήλ πρέπει να τερματίσει την κατοχή της Δυτικής Όχθης μετά το 1967, συμπεριλαμβανομένης της Ανατολικής Ιερουσαλήμ και της Γάζας. Μέχρι στιγμής οι Ισραηλινοί δεν ανταποκρίνονται στις εκκλήσεις των ΗΠΑ και γενικότερα της Διεθνούς Κοινότητας για τερματισμό της κατοχής και ύπαρξη ενός ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους.
Ενώ τα δυτικά ΜΜΕ κάλυψαν τους βομβαρδισμούς των 11 ημερών μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς, το πρόβλημα είναι πολύ βαθύτερη από αυτό. Οι Παλαιστίνιοι έχουν βαρεθεί να ταπεινώνονται απο τους Ισραηλινούς και να τους καταπατάνε τα στοιχειώδη δικαιώματα τους, γι αυτό και κρίνουν ότι η κατάσταση πλέον δεν είναι βιώσιμη.
Οι Ισραηλινοί μετά τους τελευταίους βομβαρδισμούς των 11 ημερών νιώθουν πιο ανασφαλείς από ποτέ καθώς διαπίστωσαν ότι οι πύραυλοι της Χαμάς μπόρεσαν να διεισδύσουν στο «σιδερένιο θόλο» του Ισραήλ με το ενισχυμένο οπλοστάσιο που απέκτησε από το Ιράν.
Επομένως για το Ισραήλ αλλά και γενικότερα για την Δύση το “κλειδί” είναι να απαλλαγεί από τη Χαμάς και όχι να βομβαρδίζει τη Γάζα. Αντιθέτως, αυτό ωθεί όλες τις ένοπλες ομάδες πέριξ των Παλαιστινίων να συσπειρωθούν γύρω από τη Χαμάς.
Το «κλειδί» για να αντιμετωπιστεί η Χαμάς είναι να χάσει τα κοινωνικά ερείσματα που διαθέτει και να διαλυθεί η «θερμοκοιτίδα» και το αφήγημα που διατηρεί εν ζωή.
Το Ισραήλ ώθησε τους Παλαιστίνιους να επιλέξουν τη Χαμάς όταν αποδυνάμωσε το PLO και εν συνεχεία απέδειξε την αδυναμία του να εκπληρώσει την υπόσχεση του για δημιουργία ενός Παλαιστινιακού. Οι διαπραγματευτικοί γύροι των τελευταίων 30 ετών επέτρεψαν στο Ισραήλ να προβαίνει ολοένα και σε περισσότερες και μεγαλύτερες αρπαγές γης και εποικισμούς.
Η τελευταία προσπάθεια για έξωση των Παλαιστινίων από τον οικισμό Σέιχ Τζαρά της Ανατολικής Ιερουσαλήμ ήταν «η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι» ή όπως λένε οι Άραβες «το άχυρο που έσπασε την πλάτη της καμήλας»…
Η ισραηλινή πολιτική όλα αυτά τα χρόνια στόχευε σε «προσωρινές ρυθμίσεις», ελπίζοντας ότι μια μέρα οι Παλαιστίνιοι θα κουραστούν και παραιτηθούν από την αξίωση για δημιουργία παλαιστινιακού κράτους. Ωστόσο, συμβεί το αντίθετο. Οι νεότερες γενιές Παλαιστίνιων έχουν βαθιά ριζωμένη στην εθνική τους συνείδηση η οποία είναι ταυτισμένη με την φτώχεια , τον κατατρεγμό , την καταπίεση και την κοινωνική αδικία. Ένα εκρηκτικό κοκτέιλ που δεν θα πρέπει να αφήνει σε ησυχία ούτε στιγμή το Εβραϊκό Έθνος….
Η πολιτική που ακολουθεί σήμερα το Ισραήλ δεν το κάνει ασφαλέστερο. Αντιθέτως καθιστά τη χώρα πιο ευάλωτη…
Στο μεταξύ η επιμονή του Ισραήλ για λύση ενός κράτους υπονομεύει την επιθυμία των ίδιων των Ισραηλινών η χώρα τους, το Ισραήλ να καταγράφει ως αμιγώς εβραϊκό κράτος.
Η ισραηλινή ηγεσία φαίνεται ότι σήμερα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα και να μιλήσει ειλικρινά στην εκλογική του περιφέρεια. Κάθε πολιτικός στο Ισραηλ ανησυχεί για την πολιτική επιβίωση καθώς φοβάται ότι το ενδεχόμενο μιας λύσης δύο κρατών και το τέλος της κατοχής θα είναι πολιτική αυτοκτονία. Σήμερα, οι πολιτικοί του Ισραήλ είναι όμηροι των ομάδες των εποίκων και επιλέγουν να κυριαρχήσουν σε ένα λαϊκιστικό κύμα παρά να λάβουν ορθολογικές αποφάσεις.
Οι πρόσφατες μάχες άφησαν πληγές όχι μόνο στους ανθρώπους στη Γάζα και το Ισραήλ, αλλά και στις καρδιές εκείνων που επέζησαν των συγκρούσεων και στις δύο πλευρές. Η δυσπιστία είναι ισχυρότερη από πριν, και η πικρία και η ανασφάλεια είναι πιο ισχυρές από ποτέ.
Ενώ οι παγκόσμιοι ηγέτες ζητούν από τα δύο μέρη να ξαναρχίσουν ειρηνευτικές συνομιλίες.
Το Ισραήλ πρέπει να βρει μια οριστική λύση. Οι ΗΠΑ έχουν δοκιμάσει αρκετές φορές και απέτυχαν. Ο Μπαράκ Ομπάμα προσπάθησε να δώσει μια λύση, αλλά αμέσως αποσύρθηκε αφού αντιμετώπισε τη διαμάχη του Ισραηλινού ηγέτη Μπέντζαμιν Νετανιάχου. Ως αντιπρόεδρος του Ομπάμα, ο Μπάιντεν καθώς γνωρίζει τις δυσκολίες στην Παλαιστινιακή-Ισραηλινή σύγκρουση η πολιτική του δεν έχει ως στόχο να επιλύσει τη σύγκρουση αλλά να την διατηρήσει υπό έλεγχο στην καλύτερη περίπτωση.
Οι Άραβες πρότειναν την Αραβική Ειρηνευτική Πρωτοβουλία πριν από 19 χρόνια μόνο για να εισπράξουν τον κρύο ώμο από τον Αριέλ Σαρόν, παρά το γεγονός ότι η πρωτοβουλία τους έλαβε παγκόσμια υποστήριξη.
Οι Ισραηλινοί πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι πρέπει να συμφωνήσουν σε μια δίκαιη λύση, με βάση τα ψηφίσματα του ΟΗΕ.
Το Ισραήλ πρέπει να σκεφτεί μακροπρόθεσμα πέρα από τις τρέχουσες συγκρούσεις. Πρέπει να σκεφτεί πώς μπορεί να θέσει τέρμα στη σύγκρουση έτσι ώστε τα παιδιά του να μπορούν επίσης να μεγαλώσουν ειρηνικά.
Είναι σαφές ότι οι δεκαετίες καταπίεσης δεν αποδυνάμωσαν τους Παλαιστινίους (και τους υποστηρικτές τους) ούτε τους εξάντλησαν. Αντιθέτως, τους έκανε πιο αποφασισμένους. Αν και μια τέτοια πρόταση περί δυο ανεξάρτητων κρατών μπορεί να φαντάζει ως πολιτική αυτοκτονία στο Ισραήλ, ο Ισραηλινός πολιτικός που θα τολμήσει να το κάνει θα κερδίσει παγκόσμια υποστήριξη και από τη διεθνή έγκριση μπορεί να αρχίσει να χτίζει μια νέα βάση στην χώρα του.
Η τελευταία αντιπαράθεση έδειξε επίσης ότι η Παλαιστίνη εξακολουθεί να παραμένει η Μεγάλη Αγάπη στην καρδιά κάθε Άραβα , μουσουλμάνου, και χριστιανού.
