Όταν γενικεύτηκε την Άνοιξη η πρακτική των lockdown σε ευρωπαϊκή και παγκόσμια κλίμακα τότε κατέστη σαφές ότι το εύρος και η διάρκεια της Πανδημίας θα είναι η βαρύνουσα η αποφασιστική και κυρίως η πιο απρόβλεπτη μεταβλητή στις πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις.
Την Άνοιξη υπήρχε ακόμη το ερώτημα, αν ίσχυε το καλό σενάριο ενός σύντομου κύκλου της Πανδημίας, κατά πόσον θα μπορούσαν να τερματιστούν οι πολιτικές ενίσχυσης της ανάκαμψης με την Ε.Ε –Ευρωζώνη να επιστρέφουν στην προ του Covid 19 κανονικότητα της μόνιμης δημοσιονομικής περιοριστικής πολιτικής που ορίζει το Σύμφωνο Σταθερότητας.
Σήμερα στην σκιά του δεύτερου κύματος της Πανδημίας τίθεται το ερώτημα αν υπάρχει στην Ε.Ε –Ευρωζώνη η πολιτική βούληση για αποφασιστική στροφή προς την αμοιβαιοποίηση του κινδύνου και την μεταφορά πόρων πέραν των ορίων και των προαπαιτούμενων που υπάρχουν στην Συμφωνία για το Ταμείο Ανάκαμψης.
Αν την περασμένη άνοιξη η Μέρκελ αξιοποίησε το σοκ της Πανδημίας και μαζί με τον Μακρόν πρότεινε μέτρα έκτακτης ανάγκης , σήμερα θα έχει την βούληση και την δυνατότητα να συνεχίσει στον ίδιο δρόμο με την μετάλλαξη της απόκλισης σε ρήξη με την προ κορονοϊού κανονικότητα?
Ποια θα είναι η στάση των υπό την Ολλανδία «Φειδωλων του Βορρά» αν οι Μέρκελ και Μακρόν χρειασθούν για την αντιμετώπιση του κόστους των εκτάκτων μέτρων περαιτέρω χαλάρωση της δημοσιονομικής πειθαρχίας.
Η Μέρκελ που θα αποχωρήσει από την Καγκελαρία μετά τις Εκλογές του προσεχούς Σεπτεμβρίου θα συμβιώνει με τον διάδοχό της στην ηγεσία της Χριστιανοδημοκρατίας που θα εκλεγεί στο κομματικό συνέδριο στα τέλη Ιανουαρίου.
Μια δύσκολη συγκατοίκηση ανάμεσα στην Μέρκελ που αποφασίζει πλέον με κριτήριο την θέση της στην Ιστορία και τον διάδοχό της που θα επιλέγει με κριτήριο τις αντιδράσεις της κομματικής και εκλογικής βάσης.
Ο Γιώργος Καπόπουλος είναι δημοσιογράφος- διεθνολόγος
