Ο Αλέξης Τσίπρας διαφαίνεται πως χωρίς ιδιαίτερο πρόβλημα θα εξασφαλίσει την επαναβεβαίωση της ψήφου εμπιστοσύνης που ζήτησε από τη Βουλή, μαζί με τα επινίκια του πολιτικού θάρρους και παρρησίας.
Ότι δηλαδή την ώρα που ο κ. Μητσοτάκης δεν τόλμησε να υποβάλλει πρόταση μομφής, ο ίδιος προχώρησε σε μία κίνηση υψηλού πολιτικού ρίσκου ενώ θα μπορούσε να κρυφτεί πίσω από το Σύνταγμα και να συνεχίσει με ad hoc πλειοψηφίες για νομοθετήματα που ούτως ή άλλως θα υπερψηφιστούν από το σύνολο σχεδόν της εθνικής αντιπροσωπείας.
Και με νέα πλειοψηφία, απαλλαγμένη από το ιδεολογικό και πολιτικό βαρίδι του Πάνου Καμμένου θα μπορέσει να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές, αλωνίζοντας στην κοινωνική βάση της πάλαι ποτέ Δημοκρατικής Παράταξης.
Ο κ. Τσίπρας έδωσε σαφές δείγμα των προθέσεών του για τον πολιτικό σχεδιασμό του από το βήμα του Μεγάρου Μουσικής στην εκδήλωση για τη Συμφωνία των Πρεσπών.
Μία συμφωνία, την οποία ο κ. Τσίπρας θα κυρώσει, είτε ο Σταύρος Θεοδωράκης κρυφτεί πίσω από την ψήφο εμπιστοσύνης Δανέλλη και απόσχει, αποδεικνυόμενος ολίγιστος μετά την κυβίστηση για το μείζον εθνικό θέμα, είτε ο επικεφαλής του Ποταμιού παραμείνει σταθερός και δεν αποδειχθεί «κατσαρίδα της πολιτικής», όπως ο ίδιος είχε πει πριν την ηρωική έξοδο από το ΚΙΝΑΛ εξαιτίας της στάσης Γεννηματά στη Συμφωνία των Πρεσπών.
Και θα την κυρώσει, όχι μόνο για λόγους ταυτοτικούς, πατριωτικούς, γεωπολιτικούς και ιδεολογικούς.
Θα την κυρώσει για να εδραιώσει το πολιτικό του imperium στο φάσμα από το κέντρο ως την αριστερά.
Με τη ΝΔ να μην πείθει έχοντας καβαλήσει το άρμα του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού, το Ποτάμι να παραμένει μόνο τυπικά εκτός ΝΔ, την Ένωση Κεντρώων να διαλύεται στα εξ ων συνετέθη, το εγχείρημα του ΚΙΝΑΛ να πνέει τα λοίσθια και το ίδιο το ΠΑΣΟΚ να φυλλορροεί από την ταύτιση της κας Γεννηματά με τον κ. Μητσοτάκη, ο Τσίπρας θα αδράξει ως μάννα εξ ουρανού το δώρο της μοναξιάς.
Γιατί οι μυλόπετρες των Πρεσπών θα επιβεβαιώσουν ότι ο Τσίπρας είναι μόνος του απέναντι σε όλους. Μοναχικός καβαλάρης, όχι απέναντι στον Μητσοτάκη. Αλλά στο σύνολο της αντιπολίτευσης που τσουβαλιάστηκε στην μικροκομματική σκοπιμότητα των Πρεσπών. Ο Τσίπρας και όλοι τους. Ο Τσίπρας και ο νέος διπολισμός, τον οποίον είχε προαναγγείλει εύστοχα από το μακρινό 2016, πολύ πριν ανοίξει η συζήτηση του «Μακεδονικού» που αποδεικνύεται στρατηγικής σημασίας.
Και γιατί όταν όλα τα πολιτικά κόμματα συνθλίβονται σε αυτές τις μυλόπετρες και ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα βγαίνει από αυτές ξεγλιστρώντας εκ των ακροδεξιών, ο ίδιος θα είναι ο μοναδικός που θα έχει σηκώσει με στιβαρότητα το πολιτικό βάρος τους και θα μπορέσει να συνεχίσει, έχοντας μπροστά του πολιτικό χρόνο ικανό να επουλώσει τις δημοσκοπικές πληγές του.
Μέσα από νέες φιλολαϊκές νομοθετικές πρωτοβουλίες, μία εμβληματική συνταγματική αναθεώρηση με κατάργηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών και μέσα από την ανάδειξή του με σειρά επαφών σε ηγέτη παγκοσμίου βεληνεκούς, που μετά την επιτυχή έξοδο της χώρας από τα μνημόνια κατάφερε και την ταυτόχρονη αναβάθμιση του γεωπολιτικού ρόλου της Ελλάδας και την ανακοπή της διείσδυσης τρίτων δυνάμεων στα Δυτικά Βαλκάνια.
Και έτσι, ο κ. Τσίπρας θα φθάσει στην ύστατη μέρα της συνταγματικής του θητείας να διεκδικήσει την επανεκλογή του, έχοντας εξευτελίσει τη διαρκή επιταγή εκλογών από τον κ. Μητσοτάκη αλλά και όλο το χρόνο για να εμπεδωθεί η κοινωνική του ατζέντα.
Και θα τη διεκδικήσει μόνος του απέναντι σε όλους, ως αδιαφιλονίκητος ηγέτης της δημοκρατικής προοδευτικής παράταξης. Όσοι πιστεύουν ότι με μαρκίζες αντί για πολιτικές, θα ανακόψουν το ρεσάλτο του Τσίπρα στην κεντροαριστερά γελιούνται. Και όσοι νομίζουν ότι με Τατσόπουλους και Ψαριανούς θα το καταφέρουν, ας κοιτάξουν λίγο στα δεξιά τους. Και ο τελευταίος ας κλείσει την πόρτα.