Η πολιτική της τρέχουσας κυβέρνησης όσον αφορά τα Άτομα με Αναπηρία (ΑμεΑ) έχει αποδειχθεί ανεπαρκής στην κάλυψη των αναγκών τους και στην βελτίωση της ποιότητας ζωής τους.
Η εξαγγελθείσα αύξηση της μίας φοράς του 8% στα προνοιακά επιδόματα, δεν αρκεί.
Χρειάζεται αύξηση τουλάχιστον 20%, διότι από το 2010 μέχρι σήμερα τα προνοιακά επιδόματα έχουν μείνει στάσιμα, ενώ το κόστος διαβίωσης έχει αυξηθεί δραματικά.
Επιπρόσθετα θα πρέπει να θεσπιστεί αύξηση για κάθε χρόνο, κατά το παράδειγμα των συντάξεων, λαμβάνοντας υπόψιν τις μεταβολές του ΑΕΠ και τον μέσο ετήσιο γενικό δείκτη τιμών καταναλωτή του προηγούμενου έτους, σε αντιστοιχία με αυτήν που θα λάβουν οι δικαιούχοι αναπηρικών επιδομάτων προνοιακού τύπου που διανέμονται από τον ΟΠΕΚΑ και στο εξωιδρυματικό επίδομα και το επίδομα απολύτου αναπηρίας του άρθρου 42 του ν.1140/1981. Μόνο έτσι μπορεί να διασφαλιστεί η αξιοπρεπής διαβίωση των ΑμεΑ ως προς το εισοδηματικό.
Υπάρχουν όμως και άλλοι παράμετροι που συντελούν στην αξιοπρεπή διαβίωση, όπως τα εργαλεία αξιοπρέπειας που είναι εξίσου σημαντικά και απαραίτητα στην καθημερινότητα των ΑμεΑ.
Αμαξίδια, ηλεκτρικά μπαστούνια, εξειδικευμένοι υπολογιστές και λογισμικό, τεχνητά μέλη, και κάθε είδους βοηθήματα καθημερινότητας, πρέπει να διατίθενται δωρεάν από τον ΕΟΠΥΥ.
Πέραν όμως των προαναφερθέντων μέτρων απαιτούνται και θεσμικές παρεμβάσεις:
Δομές στην κοινότητα για πρώιμη διάγνωση.
Ενίσχυση των ΚΕΠΑ με όλες τις ειδικότητες και με κοινωνικούς λειτουργούς.
Ηλεκτρονικός φάκελος ανάπηρου και βοηθητικό προσωπικό για όλους τους ανάπηρους.
Λήψη μέτρων ώστε όλα τα δημόσια κτήρια να είναι προσβάσιμα.
Η εύρεση προσβάσιμης κατοικίας για ανάπηρους είναι σήμερα εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση. Δυστυχώς αποτελεί μια ακόμα απόδειξη ότι τα δικαιώματα του 15% της κοινωνίας παραβιάζονται συστηματικά και η νομοθεσία που τα «προστατεύει» είναι απλά διακηρυκτική.
Οι πολιτικές του κράτους οφείλουν να διασφαλίζουν το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα αξιοπρεπούς στέγης για όλους τους πολίτες, αρτιμελείς ή μη. Επιβάλλεται η θέσπιση και υλοποίηση ολιστικής και συμπεριληπτικής στεγαστικής πολιτικής, αντί για την αποσπασματική έως ανύπαρκτη που έχουμε σήμερα. Ίσως πρόκειται για την μεγαλύτερη και ουσιαστικότερη πρόκληση που θα αντιμετωπίσει η κυβέρνηση που θα αντικαταστήσει την παρούσα.
(Ο Φώτης Μπίμπασης είναι πτυχιούχος του Τμήματος Προσχολικής Αγωγής & Εκπαίδευσης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Μέλος της Πολιτικής Γραμματείας και του Πανελλαδικού Συμβουλίου των Οικολόγων ΠΡΑΣΙΝΩΝ, έχει διατελέσει υποψήφιος σε εθνικές εκλογές, ευρωεκλογές και δημοτικές εκλογές για τον Δήμο Θεσσαλονίκης, ενώ είναι μέλος του ΔΣ της Ελληνικής Παρα-ολυμπιακής Επιτροπής (ΕΠΕ) και μέλος του ΔΣ του Κέντρου Εκπαιδεύσεως & Αποκατάστασης Τυφλών (ΚΕΑΤ)).
