Η εμμονή της Τουρκίας από το 1974 και μετά στην αποστρατιωτικοποίηση της Λήμνου, Σαμοθράκης και Αη Στράτη με επίκληση της σχετικής πρόβλεψης της Συνθήκης της Λοζάνης είναι η επιτομή της επιλεκτικής και αυθαίρετης ανάγνωσης των Συνθηκών.
Πρόκειται όχι απλά για μεθοδεύσεις και τερτίπια που παραπέμπουν σε ανατολίτικο παζάρι αλλά για συμπεριφορά την οποία η ψυχανάλυση χαρακτηρίζει ως άρνηση της πραγματικότητας.
Όντως η Συνθήκη της Λοζάνης προέβλεπε την αποστρατιωτικοποίηση των τριών ελληνικών νησιών στο πλαίσιο ενός καθεστώτος που αφορούσε τα Στενά, τον Βόσπορο και τον Ελλήσποντο συν την Ίμβρο και την Τένεδο.
Η ελληνοτουρκική προσέγγιση Βενιζέλου- Κεμάλ μετά το 1929 οδήγησαν στην Συνθήκη του Μοντρέ το 1936 που αποκαθιστούσε την πλήρη κυριαρχία της Τουρκίας στα Στενά.
Τότε ο Υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας έσπευσε να δηλώσει ότι δεν ισχύουν πλέον περιορισμοί για τα τρία ελληνικά νησιά του Βορειανατολικού Αιγαίου.
Επρόκειτο όχι απλά για διαπίστωση του αυτονόητου αλλά και για αναγνώριση της πλήρους στήριξης των διεκδικήσεων της Τουρκίας από την φίλη και σύμμαχο πλέον Ελλάδα.
Αθήνα και Άγκυρα αντιμετώπιζαν τότε από κοινού τις επεκτατικές βλέψεις της Ιταλίας του Μουσολίνι στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο με ορμητήριο τα Δωδεκάνησα .
Ετσι όχι μόνον συνεργάστηκαν για την κατάργηση της αποστρατιωτικοποίησης των Στενών αλλά και στην λήψη μέτρων για την αμυντική τους θωράκιση.
Τότε η Αθήνα αποφάσισε να επεκτείνει τον Εθνικό Εναέριο Χώρο στα 10 ναυτικά μίλια χωρίς τουρκική αντίδραση σε ένα μέτρο που περιόριζε την δραστηριότητα της Ιταλικής Αεροπορίας στο Αιγαίο.
Από το 1974 και μετά η Άγκυρα υποστηρίζει ότι η Συνθήκη του Μοντρέ δεν τερματίζει την αποστρατιωτικοποίηση των τριών ελληνικών νησιών του Βορειοανατολικού Αιγαίου.
Όσο δε για την περί του αντιθέτου άποψη του τούρκου ΥΠΕΞ το 1936 δεν είναι τίποτε περισσότερο από την προσωπική του γνώμη σύμφωνα με την Άγκυρα…
Ο Γιώργος Καπόπουλος είναι δημοσιογράφος – διεθνολόγος
