Με το συμπάθιο: τίνος ιδέα ήταν να έχει δίπλα του ο Έλληνας Πρωθυπουργός κατά την επίσημη επίσκεψή του στις ΗΠΑ όχι τον υπουργό Εξωτερικών του, αλλά τις…κόρες του;
Δική του; Των επικοινωνιολόγων του; Της συζύγου του; Των ίδιων των παιδιών του; Όπως και αν προέκυψε συγκρούεται με την κοινή λογική, την πολιτική τάξη, τη διπλωματική πρακτική και το δημόσιο αίσθημα.
Στην Αμερική πήγε ως επικεφαλής της ελληνικής κυβέρνησης, όχι ως οικογενειάρχης. Και πήγε για δουλειά του ελληνικού κράτους. Όχι για οικογενειακές δημόσιες σχέσεις.
Δεν έχει νόημα να εξηγήσουμε γιατί δεν ήταν οικογενειακή εκδρομή, ούτε να ρωτήσουμε ποιος πλήρωσε τα έξοδα.
Δεν θα υπάρξει απάντηση, όπως δεν υπήρξε ούτε όταν επιβίβασε την πεθερά του στο αεροπλάνο ως μέλος της πρωθυπουργικής αποστολής στην Αίγυπτο, ούτε όταν έβαλε το γιο του στο τραπέζι με τον Νετανιάχου .
Έχει όμως νόημα να δούμε ποιο νόημα μπορεί να έχει μια συγκεκριμένη αποστροφή της ομιλίας του στο Κογκρέσο, καθώς ήταν η μόνη που σχολίασε η σύζυγός του.
Για την ακρίβεια η κυρία Μητσοτάκη έγραψε τη λέξη “υπερηφάνεια” κάτω από την εξής ανάρτηση του Πρωθυπουργού:
“Στην Πολιτεία του, ο Πλάτων προτείνει οι γυναίκες να μοιράζονται την εξουσία και όλες τις προκλήσεις με τους άνδρες, όπως και τη στρατιωτική θητεία. Όποιο κράτος δεν αξιοποιεί τις γυναίκες, δαπανά το ήμισυ των πόρων του, έλεγε. Ως γιος, πατέρας, αδελφός ισχυρών γυναικών, συμφωνώ απόλυτα μαζί του”.
Η βασική φράση, από τις τρεις είναι ότι , κατά τον Πλάτωνα πρέπει οι γυναίκες να μοιράζονται την εξουσία. Ομοίως κατά τον Μητσοτάκη, αφού το αναφέρει. Και βεβαίως και κατά την κύρια Γκραμπόφσκι – που θα έλεγε και η Ντόρα- που το προσυπογράφει.
Πολύ σωστά. Μόνο που ο Πλάτωνας – αν και δεν χρειάζεται να πάμε τόσο πίσω, είναι κοινός τόπος πλέον -αναφέρεται στις γυναίκες ως φύλλο. Δεν εννοεί τις συζύγους, ούτε τις κόρες.
Αν η παρέμβαση της πρωθυπουργικής συζύγου υπονοεί ενδεχόμενο δικαιώματα της να ασκεί εξουσία κάνει λάθος. Ούτε κατ ελάχιστο δεν μπορεί και ουδείς της έχει αναθέσει την παραμικρή αρμοδιότητα.
Γνωρίζει άλλωστε ότι στην Ελλάδα δεν αναγνωρίζεται καν ως “πρώτη κυρία”. Το είπε και ο σύζυγός της στον Τραμπ, στην προηγουμένη επίσκεψη. Εκτός αν κάνει χρήση του “χρίσματος” που της έδωσε τότε ο ανισόρροπος πλανητάρχης….
Τα κουτοπόνηρα λοιπόν περί συμμετοχής στην εξουσία, αλλού αποβλέπουν.
Αν ο Πρωθυπουργός ήθελε γυναίκες στην εξουσία θα τις είχε. Δεν θα έλεγε ότι… “δεν βρίσκει” ή ότι “οι γυναίκες δεν ενδιαφέρονται για την πολιτική”, όπως είχε αφήσει άναυδη την ανταποκρίτρια του BBC.
Για μετρήστε πόσες γυναίκες έχει στο γραφείο του, στην κυβέρνησή του, στην Κοινοβουλευτική του Ομάδα, στην ΚΕ του κόμματός του;
Ο Τσίπρας που θέλει να δώσει εξουσία στις γυναίκες μοιράζει στα ίσια με τους άνδρες τις κομματικές θέσεις. Όχι επειδή διαβάζει Πλάτωνα.
Δεν κάνουμε κουτσομπολιό για την πρωθυπουργική οικογένεια, αλλά μιλάμε πολιτικά και για την ουσία: πώς αντιλαμβάνονται στο Μητσοτακέικο το ρόλο του πρωθυπουργού.
Δεν αναγνωρίζουν ότι οι αρμοδιότητες και οι εξουσίες που του δίνει το Σύνταγμα δεν μεταβιβάζονται ούτε στη σύζυγο, ούτε στα παιδιά του.
Η πρωθυπουργία δεν είναι συλλογικός θεσμός. Όλα αρχίζουν και τελειώνουν στον φορέα της λαϊκής εντολής.
Οι περισσότερες σύζυγοι πρωθυπουργών της Γ΄ Ελληνικής Δημοκρατίας το σεβάστηκαν απολύτως.
Η Νατάσα Καραμανλή, η Δάφνη Σημίτη, η Άντα Παπανδρέου, η Γεωργία Σαμαρά, η Μπέτυ Μπαζιάνα, δεν είχαν την παραμικρή εμπλοκή στη διακυβέρνηση . Δεν επιχείρησαν να ασκήσουν καμία από τις εξουσίες των συζύγων τους- ευθέως ή στο παρασκήνιο.
Υπήρχαν στο δημόσιο χώρο, μόνο εκεί που απαιτεί το πρωτόκολλο και αυστηρά κατά το πρωτόκολλο. Τις κάλυπτε η δική τους προσωπικότητα, δεν ήθελαν και δανεική…
Το μοντέλο πρωθυπουργικής συζύγου που διεκδικεί θέσεις για δικούς της στο υπουργικό συμβολικό, που χτίζει “για τον πρωθυπουργό” σπίτι με λεφτά που δεν έχει, που ανακαινίζει το μέγαρο Μάξιμου, κατά το γούστο της παραβλέποντας ότι είναι κρατική περιουσία, ή που καθυβρίζει υπουργούς, δεν έγινε ποτέ αποδεκτό από τον ελληνικό λαό.
Όπως δεν έγινε αποδεκτό και το μοντέλο των αδελφών του Πρωθυπουργού που αλώνιζαν στα υπουργεία ως υποκατάστατα του ιδίου.
Το γνωρίζει άλλωστε καλά ο αδελφός Πρωθυπουργού τον οποίο υπουργός έδιωξε κλοτσηδόν λέγοντας “εδώ είναι το γραφείο μου”. Αφού σε άλλη περίπτωση, άλλος Πρωθυπουργός είπε σε τραπεζίτη: “αν ξαναπεράσει την πόρτα της τράπεζας θα σε απολύσω”.
Εναπόκειται σε όσους δρουν στο δημόσιο βίο και τα ΜΜΕ να το εξηγήσουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Για να μην ξαναδούμε το φαινόμενο της Αμερικής.
Αν θεωρεί ότι η οικογένεια του είναι χρήσιμη και αναγκαία στην άσκηση των καθηκόντων του, ας φέρει νόμο στη Βουλή, να δώσει στον καθένα επίσημο ρόλο-και τα σκυλιά δεμένα.
Και αν πάλι τα μέλη της οικογένειας του θέλουν να έχουν δημόσιο ρόλο-όπως δικαιούνται ως πολίτες- ας κατέβουν στην εκλογές και να τον διεκδικήσουν. Στην κοινοβουλευτική Δημοκρατία εξουσίας εκ μεταφοράς δεν νοείται.
(Ο Γιώργος Λακόπουλος είναι δημοσιογράφος)
