Ο Κ. Μητσοτάκης μπορεί τώρα να αναλογίζεται πόσο δίκιο είχε ο Σαρλ ντε Γκωλ. «Να κυβερνάς σημαίνει να είσαι αναγκασμένος να επιλέγεις διαρκώς μεταξύ κακών λύσεων» είχε καταλήξει ο μεγάλος Γάλλος πολιτικός, μετά από πολλά χρόνια στη δουλειά.
Πώς εφαρμόζεται στα καθ΄ ημάς η διαπίστωση; Κυκλοφορούν αρκετοί «μυαλοπώληδες» που χαρακτηρίζουν εσφαλμένη την αποπομπή – παραίτηση του Μάκη Βορίδη και των τριών υφυπουργών μετά τις δυσώδεις αποκαλύψεις για το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ.
Να συμφωνήσουμε μαζί τους. Ότι πρόκειται για μια «κακή επιλογή» του Κυριάκου. Όμως η εναλλακτική θα ήταν πιο κακή, δηλαδή χειρότερη. Γιατί θα προσέφερε μια πλήρη και ρητή πολιτική νομιμοποίηση και στο σκάνδαλο και στη συγκάλυψη του σκανδάλου.
Να το εξηγήσουμε. Ουδείς – μέχρι στιγμής – κατηγορεί τον Βορίδη ότι «έβαλε το χέρι στο μέλι». Επέτρεψε όμως να κυκλοφορεί αρκετό «μέλι» γύρω από το υπουργικό γραφείο και πολλά «χέρια». Του γραμματέα, του «φραπέ», του «χασάπη». Και όταν οι επιτελείς (πρώην Πρόεδρος του ΟΠΕΚΕΠΕ) του υπέδειξαν ότι «υπουργέ, κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας», ο υπουργός προτίμησε να απομακρύνει τον υποβολέα.
Όλα αυτά, ανεξαρτήτως του ποινικού σκέλους, σημαίνουν διαχειριστική ανεπάρκεια, ανοχή, επιπολαιότητα, έλλειμμα κατανόησης. Πολιτική ανικανότητα δηλαδή άρα και ανάλογη πολιτική ευθύνη.
Γι’ αυτόν τον λόγο η κακή λύση της απομάκρυνσης Βορίδη και της παρέας των υφυπουργών ήταν η υποχρεωτική κακή επιλογή του Πρωθυπουργού. Γιατί κάτι άλλο, θα ήταν σαφώς μια χειρότερη επιλογή.
► Σκάνδαλο ΟΠΕΚΕΠΕ: Ενοχή και των επτά κατηγορουμένων προτείνει η εισαγγελέας στην πρώτη δίκη
Όμως το πρόβλημα του Κ. Μητσοτάκη δεν ήταν η διαχείριση της κρίσης, όταν δηλαδή το βρώμικο σκάνδαλο έσκασε στον αέρα. Είναι η παντελής απουσία μηχανισμών και κατάλληλων ανθρώπων να λειτουργήσουν προληπτικά και κατασβεστικά με στόχο να μην φτάσει η κατάσταση στην κρίση.
Εδώ και τουλάχιστον δυο χρόνια είναι γνωστό ότι ο ΟΠΕΚΕΠΕ είναι μια μήτρα σκανδάλου. Ότι η έρευνα της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Ότι το κλίμα στις Βρυξέλλες είναι θερμό. Ότι έχουν γίνει σημεία και τέρατα, ότι κυκλοφορούν «κοριοί» ανάμεσά μας.
Ποια ήταν η αντίδραση του περίφημου «επιτελικού κράτους» του Μαξίμου; Αδιαφορία, αλαζονεία, «ωχαδερφισμός», υποτίμηση και ρυθμικά «έλα μωρέ». Κάποιοι «βαριά» επιτελικοί μάλιστα είχαν κάνει καθημερινά τα ανέκδοτα για τη «Ρουμάνα». Τόση επιτελικότητα.
► Ο Βορίδης δεν δέχεται «μοντέλο Τριαντόπουλου» – Τα σενάρια αποχώρησης
Μέχρι που έμπλεξαν. Με τα πρόβατα, τα βοσκοτόπια και τους «φραπέδες». Για να γίνει η χώρα, ακόμη μια φορά, ανέκδοτο της «Ρουμάνας» και των Βρυξελλών.
Συμπέρασμα: Το πρόβλημα για τον Κ. Μητσοτάκη δεν είναι ο Βορίδης. Αυτά λύνονται και μετά από λίγο καιρό ξεχνιούνται. Το πρόβλημα είναι η δομή της διακυβέρνησης, η ανυπαρξία θεσμών, μηχανισμών και των κατάλληλων προσώπων για να προλαμβάνουν τις κρίσεις και τις έκτακτες συνθήκες. Γιατί, αν συνεχίσει έτσι, από κρίση σε κρίση, κάπου θα γίνει η «ζημιά».
