Πήγα στο κέντρο υγείας Πάρου από την Αντίπαρο ελπίζοντας ότι κάτι θα μπορεί να γίνει εκεί. Αλλά δεν γινόταν. Η μεταφορά στη Σύρο έγινε με σκάφος και επέβαιναν εκτός από τον δικό μου άνθρωπο, τον καθηγητή κοινωνικής ψυχιατρικής Στέλιο Στυλιανίδη και μια Γαλλίδα που είχε ατύχημα. Στο γενικό νοσοκομείο της Σύρου, βράδυ, η αξονική έγινε αμέσως. Δύσκολη κατάσταση λόγω Covid-19, δεν επιτρέπεται η παρουσία συνοδών, οι ασθενείς μένουν μόνοι τους και δεν έχουν κάποιον να τους κρατήσει το χέρι. Μέσα σε λίγα 24ωρα έγινε και η μαγνητική, έγιναν όλες οι απαραίτητες διαγνωστικές, κλινικές και παρακλινικές εξετάσεις - τέλος καλό.
Μιλούσα με μια Γαλλίδα και μου είπε ότι, όχι, δεν υπάρχουν νοσοκομεία σε τέτοια κατάσταση στη Γαλλία, από άποψη υποδομών δηλαδή, ούτε στην πιο απόμακρη επαρχία. Και ότι, ναι, αν ήξερε ότι δεν θα μπορούσε να εξυπηρετηθεί αυτή ή ο δικός της άνθρωπος στο κέντρο υγείας Πάρου δεν θα ερχόταν για διακοπές εδώ
Στο νοσοκομείο δεν λειτουργεί ο κλιματισμός. Χάλασε και δεν φτιάχτηκε ποτέ. Αυτό κάνει πολύ δύσκολη τη νοσηλεία και τις συνθήκες εργασίας του υγειονομικού προσωπικού. Ζέστη, φασαρία από το δρόμο αν είναι ανοιχτό το παράθυρο, φρίκη. Μιλούσα με μια Γαλλίδα και μου είπε ότι, όχι, δεν υπάρχουν νοσοκομεία σε τέτοια κατάσταση στη Γαλλία, από άποψη υποδομών δηλαδή, ούτε στην πιο απόμακρη επαρχία. Και ότι, ναι, αν ήξερε ότι δεν θα μπορούσε να εξυπηρετηθεί αυτή ή ο δικός της άνθρωπος στο κέντρο υγείας Πάρου δεν θα ερχόταν για διακοπές εδώ. Πιάσαμε κουβέντα και για την πανδημία, ήταν πολύ ανήσυχη με αυτά που μάθαινε κυρίως από φίλους της στη Γαλλία που της μετέφεραν τα νέα τα οποία κάνουν το γύρο του πλανήτη. Η ίδια κατάλαβε ότι κάτι πάει πολύ άσχημα από τότε που αποφασίστηκε να κλείνουν όλα τα μεσάνυχτα. Και αναρωτιόταν γιατί δεν υπήρξε επίσημη ενημέρωση.
Δεν είχα και πολλά να της πω για να μακιγιάρω λίγο την γκρίζα εικόνα. Της είπα για τους γιατρούς μας. Που με πολύ χαμηλές αμοιβές και σε δύσκολες συνθήκες κάνουν ηρωικές προσπάθειες. Ο Μακρόν, λέει, τους έδωσε κάποια αύξηση, όπως και στο νοσηλευτικό προσωπικό, τώρα, με την πανδημία. Εδώ τίποτα. Προσλήψεις συμβασιούχων, όχι μόνιμων, σε αντικατάσταση αυτών που έφυγαν με σύνταξη ή λόγω λήξης της σύμβασης.
Ως ιδρυτής των κινητών μονάδων ψυχικής υγείας της ΕΠΑΨΥ στις Κυκλάδες το 2004, ο Στ. Στυλιανίδης έδειξε στην πράξη την πίστη του στο δημόσιο σύστημα υγείας ως ό,τι πιο πολύτιμο υπάρχει σε μια δημοκρατία και ιδιαίτερα στις απομακρυσμένες νησιωτικές περιοχές
Ως ιδρυτής των κινητών μονάδων ψυχικής υγείας της ΕΠΑΨΥ στις Κυκλάδες το 2004, ο Στ. Στυλιανίδης έδειξε στην πράξη την πίστη του στο δημόσιο σύστημα υγείας ως ό,τι πιο πολύτιμο υπάρχει σε μια δημοκρατία και ιδιαίτερα στις απομακρυσμένες νησιωτικές περιοχές. Σε μια δύσκολη προσωπική στιγμή επιβεβαίωσε -ως ασθενής και όχι ως γιατρός- την ανάγκη ουσιαστικής ενίσχυσης ενός εύθραυστου και χωρίς επαρκείς υποδομές συστήματος υγείας απέναντι σε οξυμένες και διαρκώς αυξανόμενες ανάγκες.
Η δύναμη των νοσοκομείων είναι οι άνθρωποι
Θέλω να ευχαριστήσω τους γιατρούς Μαρία Τζώρτζη, Ιωάννη Βούλτσο, Δώρα Μπλιώνα, Σοφία Μπαχαράκη, Χριστίνα Μαντωγιαννάκου, Αριστείδη Μικρογεωργίου και όλο το νοσηλευτικό προσωπικό για τον τρόπο με τον οποίο φρόντισαν τον σύζυγό μου. Δεν το χρειάζονται γιατί έτσι κάνουν πάντα τη δουλειά τους, με υπευθυνότητα, αυταπάρνηση και επιστημονική επάρκεια, αλλά δεν έχω κάτι άλλο να κάνω για να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου.
Αν έχουμε μόνο μια ζωή, και μάλλον αυτό συμβαίνει, τουλάχιστον να προλάβουμε να πούμε αυτά που πρέπει σ αυτούς που το αξίζουν.