Το αμερικανικό αντιτορπιλικό Churchill, για τ’ οποίο εδώ και δυο ημέρες τα «πατριωτικά» μας ΜΜΕ λένε μ’ αχαλίνωτο πάθος πως «στέλνει ηχηρό μήνυμα στην Τουρκία» επειδή κάνει γυμνάσια μαζί μ’ ελληνικές δυνάμεις, πριν... αλέκτορα φωνήσαι έκανε ασκήσεις και με το τουρκικό πολεμικό ναυτικό.
Σ’ ετούτον τον μάταιο κόσμο λοιπόν υπάρχουν δύο κατηγορίες ανθρώπων:
- Α) Που θεωρούν ότι ο ιμπεριαλισμός αποτελεί προϊόν παρθενογένεσης, δηλαδή:
i) Κείνοι που π.χ. θεωρούν ότι ο Β΄ Π.Π. σχετίζεται μόνο με την παράνοια του Χίτλερ και διόλου με την Deutsche Bank και γενικότερα το γερμανικό, κι όχι μόνον, Κεφάλαιο· λες και δεν υπήρχαν πανίσχυρες επιχειρηματικές δυνάμεις, εγχώριες και άλλες δυτικές, που είδαν τον εν λόγω πόλεμο ως ευκαιρία και τον χρηματοδότησαν.
ii) Που π.χ. θεωρούν ότι ο Ερντογάν είν’ ένας τρελός που παίζει «Ναυμαχία» στην Αν. Μεσόγειο κι «υποστηρίζεται απ’ τη μισή Τουρκία» επειδή «η μισή Τουρκία» έχει το ίδιο χούι με δαύτον· λες και σήμερα δεν διακυβεύονται πάμπολλα στη Μ. Ανατολή, λες κι η αστική τάξη της γείτονος κι οι έμποροι όπλων και λοιπών συναφών εξοπλισμών του πλανήτη δεν τρίβουν τα χέρια τους με την επεκτατική πολιτική που ασκεί ο Ερντογάν, λες κι ο Ερντογάν δεν ξέρει ότι είναι ο πιο δυνατός κρίκος στην περιοχή.
iii) Που π.χ. θεωρούν ότι οι εταίροι μας στη Δύση, το ΝΑΤΟ, κ.ο.κ. έχουν εδώ και δεκαετίες κάκωση τις φωνητικές χορδές τους και γι’ αυτό δεν τρίζουν τα δόντια στην Τουρκία· λες και δεν θα ‘πρεπε να έχουμε διδαχθεί από την Ιστορία ότι οι πωλητές διατηρούν ίσες αποστάσεις από τους αγοραστές των αγαθών τους ή πως συγκεκριμένες μεγάλες δυνάμεις αντιμετωπίζουν «συμμαχικά» προς αυτές κράτη ως προτεκτοράτα τους: δίχως φερεγγυότητα, σεβασμό, ενσυναίσθηση κι αλληλεγγύη, με αναλγησία και όρους υποταγής.
- Β) Που γνωρίζουν πως ο ιμπεριαλισμός είναι το μακρύ χέρι του καπιταλισμού, ήτοι:
Αυτοί που δεν εντυπωσιάστηκαν ούτε κατ’ ελάχιστον από την είδηση πως μετά το πέρας των γυμνασίων του με τις ελληνικές δυνάμεις, το Churchill πήγε σα να μην τρέχει τίποτε απέναντι κι έκανε γυμνάσια με τις τουρκικές.
Ούτε τα προσχήματα
Οι δεύτεροι είναι οι κλασικοί «περίεργοι» που πιπιλίζουν την «καραμέλα» του «κακού ιμπεριαλισμού» που, όπως όλα δείχνουν, κουράστηκε να κρατά και τους τύπους. Έτσι, παίζει πια και ταυτοχρόνως σε όλα τα ταμπλό. Και γιατί να μην το κάνει, αφού αυτά είναι πλέον ψιλά γράμματα τα οποία δεν εγείρουν αντιδράσεις τέτοιου μεγέθους που ν’ αρκούν για ριζοσπαστικές ανατροπές.
Άλλωστε χώρες του ΝΑΤΟ δεν είναι αμφότερες η Ελλάδα και η Τουρκία; Γιατί λοιπόν να κωλυσιεργούμε; Μια χαρά τροφοδοτήθηκε μ’ εύηχες κορόνες ο ελληνικός λαός. «Αυστηρό μήνυμα ΗΠΑ στην Τουρκία» φώναζαν οι τίτλοι στην Ελλάδα για την κοινή άσκηση. Κάτι αντίστοιχο θα λένε τώρα και στη γείτονα.
Αυτά τα λένε οι κομμουνισταί
Για να πούμε γι’ άλλη μια φορά «χαλάλι» για το γεγονός ότι ως χώρα πληρώνουμε τα περισσότερα φράγκα από κάθε άλλη στον πλανήτη (αναλογικά με το ΑΕΠ) για την ανανέωση της… κάρτας μέλους της στο ΝΑΤΟ. Βλέπετε, κάτοχοι… διαρκείας είμαστε τόσο εμείς όσοι και οι Τούρκοι. Βέβαια «αυτά τα λένε οι κομμουνισταί» που έλεγε κι ο αείμνηστος Διαμαντόπουλος στη γνωστή ταινία.
Και για να λέμε τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη, τα παραπάνω τραγελαφικά πολύ καλά κάνει και δεν παύει ποτέ να τα καταδεικνύει το ΚΚΕ, κι ας λένε κάποιοι «πάλι η γνωστή κασέτα;» κι άλλα φαιδρά.
Πέραν δηλαδή των όσων μπορεί κανείς να καταλογίσει (ορισμένα δικαίως) στον Περισσό, έχουν επαληθευτεί πολλάκις τα λεγόμενά του περί «λυκοσυμμαχίας» με τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, και γενικότερα τους εκπροσώπους του ιμπεριαλισμού που πάντοτε «είναι εδώ για σένα» μα ποτέ ουσιωδώς παρόντες - μόνον όταν πρόκειται για τα κέρδη τους. Τα κέρδη των εμπόρων όπλων και άλλων σχετικών με την επίθεση ή την άμυνα εξοπλισμών.
Σημαδεμένα τραπουλόχαρτα
Όχι πως αυτό αποτελεί αποκάλυψη. Ούτε καν αποκλειστικά για ιδιώτες δεν μιλάμε. Εκτός αν είναι ιδιώτης π.χ. το γαλλικό κράτος τ’ οποίο αποτελεί έναν από τους πιο τρανούς εμπόρους όπλων σε παγκόσμιο επίπεδο. Άραγε η δική του στάση απέναντι σε θεματάκια για τα οποία ζητείται κάποιου είδους διαιτησία ή γενικότερα δράση, παίζουν κάποιον ρόλο οι αγοραπωλησίες στο πεδίο των εξοπλισμών;
Προφανώς το ερώτημα είναι ρητορικό. Ωστόσο αυτό είναι πλέον και το μείζον: Πως σχεδόν όλα τα σχετικά ερωτήματα έχουν γίνει ρητορικά και σχεδόν όλες οι σχετικές διαπιστώσεις μοιάζουν πια με ανώφελα συμπεράσματα που δεν είναι ικανά ν’ αλλάξουν παρά ελάχιστα στα σχέδια των Μεγάλων Δυνάμεων.
Πώς όμως είναι δυνατόν να συζητά ένας ολόκληρος λαός για οποιαδήποτε στρατηγικής σημασίας κίνηση -π.χ. στην γεωπολιτική σκακιέρα της Αν. Μεσογείου- και να μιλά για εχθρούς και συμμάχους όταν αποδεικνύεται πως η παρτίδα είναι, εν πολλοίς, στημένη;
Ούτε τ’ «ανατολικά σύνορα της Ευρώπης», ούτε ο «αυταρχισμός του Ερντογάν» φτουράνε μπρος στα οικονομικά συμφέροντα της Δύσης στην περιοχή, κι εν τέλει σε οποιοδήποτε μέρος του πλανήτη, όπως αποδεικνύεται απ’ τα διαχρονικά δεδομένα. Για τη Δύση, καταναλωτής είναι η Ελλάδα, καταναλωτής κι η Τουρκία.
Μόνο τα καύσιμα
Και ξέρετε ποια είναι η μοναδική σκέψη που περνά από το μυαλό κάποιων συμπολιτών μας όποτε ακούν γι’ αυτές τις μεγάλες νηοπομπές, τις αναρίθμητες πτήσεις και τις πολύκροτες ασκήσεις με πραγματικά πυρά που γίνονται σε τέτοιου είδους γυμνάσια;
Πόσα καύσιμα χαλάνε, επί τόσες ημέρες, όλες αυτές οι καταραμένες μηχανές. Σκέφτονται λοιπόν το μηνιάτικο των 400, των 500, των 600 ή 700 ευρώ που παίρνουν, μες στην ανασφάλεια και το άγχος, κι έπειτα παρακολουθούν στις οθόνες τους τα πλοία, τ’ αεροπλάνα και τα -γερμένα- υποβρύχια και τους έρχεται να μπήξουν τα κλάματα. Πολύ χρήμα. Δημόσιο χρήμα. Και ρέει γοργά το άτιμο, όπως οι υποχρεώσεις του κάθε φουκαρά στον πολύπαθο τόπο μας…