Στην σοβαροφανή εκδοχή Ελ Σιντ και στην καρναβαλική μορφή κάτι μεταξύ Μπατμαν και Σούπερμαν ο Τραμπ εκτός ελέγχου αποδεσμεύεται από κάθε πλαίσιο κανονικότητας συνταγματικής νομικής και εθιμικής.
Ο Σούπερμαν γεννήθηκε ως μυθοπλασία στην Κρίση του 1929 όταν μόνον η μεταφυσική προσδοκία ήταν το μόνο σημείο στο βάθος του ορίζοντα που επέτρεπε να υπάρχει ελπίδα.
Ήταν τότε που το Empire State Building φωταγωγούσε τους αδειανούς του ορόφους για να συντηρηθεί η ψευδαίσθηση ότι η Αγορά Ακινήτων αντέχει την Μεγάλη Ύφεση στην οποία είχε εγκλωβίσει την χώρα η σκληρή πολιτική λιτότητας που επέβαλλε ο Πρόεδρος Χούβερ.
Από το καλοκαίρι του 1932 και μετά το Σκηνικό στην Πολιτική Σκηνή των ΗΠΑ άλλαξε όταν ο μέχρι τότε Κυβερνήτης της Νέας Υόρκης Φραγκλίνος Ρούζβελτ πήρε το χρίσμα των Δημοκρατικών ως υποψήφιος για τον Λευκό Οίκο.
Το New Deal η το Νέο Κοινωνικό Συμβόλαιο που τέθηκε σε εφαρμογή μετά την είσοδο του στο Λευκό Οίκο στις αρχές του 1933 έδειξε στους πολίτες ότι υπάρχει και άλλη επιλογή εκτός του Χούβερ και του Σούπερμαν.
Ο Ρούζβελτ ανέδειξε την παρέμβαση του κράτους για την αποκατάσταση της κοινωνικής συνοχής ως πυροκροτητή της ανάκαμψης της Οικονομίας μέσω της αύξησης της ζήτησης.
Σήμερα οι δημοσκοπήσεις δείχνουν διεύρυνση του δημοσκοπικού προβαδίσματος του Μπάιντεν έναντι του Τραμπ ένα σαφές μήνυμα ότι ο Πρόεδρος Σούπερμαν δεν πουλάει ως παράσταση.
Ο Τραμπ αυτοαπαξιώθηκε με τον εκτροχιασμό του από την πολιτική ορθότητα , χωρίς όμως ο Μπάιντεν να δεσμεύεται για μια συνολική επανεκκίνηση της Οικονομίας με ταυτόχρονη ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής.
Οι δημοσκοπήσεις στις ΗΠΑ θέλουν προσοχή καθώς την ίδια εποχή πριν από τέσσερα χρόνια έδιναν άνετο προβάδισμα στην Κλίντον.
Σήμερα το κρίσιμο ερώτημα είναι πιο ποσοστό από όλους όσοι αποδοκιμάζουν τον Τραμπ θα προσέλθει στις κάλπες και θα ψηφίσει τον Μπάιντεν.