Θέλουμε να «αγιάσουμε» και δεν μας αφήνουν, αφού για μια ακόμη φορά «αναγκαζόμαστε» να αναφερθούμε στο σημαντικό ζήτημα της εργαλειοποίησης της ιστορίας και την κινδυνολογική χρήση των ιστορικών αναλογιών. Τελευταία και πιο πρόσφατη αφορμή αποτελούν οι δηλώσεις του υπουργού Ανάπτυξης και Επενδύσεων, ο οποίος ανέφερε μεταξύ άλλων ότι «Η Ευρώπη και η Ελλάδα, εισέρχονται στον πιο δύσκολο χειμώνα από το 1942. Όποιος μπορεί να βρει εναλλακτικό τρόπο θέρμανσης της οικίας του για τον χειμώνα, να βρει». Μια δήλωση με πολλές συνδηλώσεις που αν μη τι άλλο δεν αρμόζει στις δύσκολες περιστάσεις που ο ίδιος προαναγγέλλει.
Για την ιστορία, οφείλουμε να υπενθυμίσουμε ότι ο χειμώνας του 1942 υπήρξε ο πιο σκληρός κατά τη διάρκεια της ναζιστικής Κατοχής της Ελλάδας αφού χιλιάδες άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από την πείνα και οι καιρικές συνθήκες ήταν εξαιρετικά δραματικές, με τις θερμοκρασίες να σημειώνουν ιστορικά χαμηλά ρεκόρ. Οι εκατόμβες των θυμάτων στη χώρα μας εκείνον τον χειμώνα, λόγω του τραγικού συνδυασμού υποσιτισμού και κρύου, αποτελούν μια από τις πιο μαύρες σελίδες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι μνήμες και οι μαρτυρίες των ανθρώπων που επέζησαν, καθώς και τα ιστορικά τεκμήρια είναι αδιάψευστοι μάρτυρες των συνθηκών που επικράτησαν, κυρίως στις πόλεις, εκείνη τη ζοφερή περίοδο.
Επιστρέφοντας στο σήμερα, θεωρούμε ότι είναι ανάρμοστο πολιτικά ένα υπουργός, το χαρτοφυλάκιο του οποίου σχετίζεται με την ευημερία και την επάρκεια των αγαθών, να επικαλείται για τον ερχόμενο χειμώνα, αυτή την καταστροφική συνθήκη που βαραίνει τη συλλογική ιστορική μνήμη, ξυπνώντας δυσάρεστα συναισθήματα. Κανείς δεν αντιλέγει ότι μια από τις βασικές δουλειές μιας κυβέρνησης και ενός υπουργού είναι να προϊδεάσει τον λαό και τους πολίτες για τα δύσκολα -ακόμη και για τα χειρότερα- αφού όμως έχει προετοιμάσει τη χώρα και έχει λάβει όλα τα μέτρα για την αντιμετώπιση αυτής της εξαιρετικά δύσκολης για την Ελλάδα και την Ευρώπη συγκυρίας, λόγω της πολεμικής εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία και των συνεπειών στα ζητήματα ενέργειας και επάρκειας αγαθών. Και με αυτή τη δήλωση εμφανίζεται σαν να «νίπτει τας χείρας του.
Επιπλέον, η συγκεκριμένη αναφορά του κ. Γεωργιάδη δημιουργεί περαιτέρω συγχύσεις που δεν αφορούν μόνο σε εσωτερικά ιστορικά ζητήματα, αλλά επαναφέρουν αφορισμούς που αφορούν σε λαούς και κράτη με τα οποία ανήκουμε στην κοινή μας ευρωπαϊκή οικογένεια. Ο παραλληλισμός του χειμώνα του 2022 με αυτόν του 1942, μπορεί να προκαλέσει εκ νέου αντιγερμανικά αισθήματα, ένα φαινόμενο που μας ταλάνισε την προηγούμενη δεκαετία της κρίσης. Επιπροσθέτως και αυτό που ίσως να μην έλαβε υπόψη του ο κ. Γεωργιάδης, είναι ότι με αυτή την αποστροφή ιστορικού λαϊκισμού, ανοίγει τον ασκό του Αιόλου, για παρόμοιες επικλήσεις ιστορικών αναλογιών, αφού κάποιοι «καλοθελητές» εκτός από τους ναζί Γερμανούς, μπορούν να αναφερθούν και στο ποιοι κυβερνούσαν την Ελλάδα εκείνον το μαρτυρικό χειμώνα. Και αυτό δεν συμφέρει κανέναν, πολλώ δε μάλλον την κυβέρνηση, αφού μιλάμε για διαφορετικές εποχές και διαφορετικές ιστορικές συνθήκες, που καλό είναι να μην τις μπλέκουμε με το εντελώς διαφορετικό παρόν…
(Ο Δημήτρης Στεμπίλης είναι δημοσιογράφος και ιστορικός)
