Είναι απολύτως κατανοητό ότι ο αναγκαστικός εγκλεισμός στο σπίτι, η απαγόρευση κυκλοφορίας το βράδυ, και η απώλεια κάθε συνήθειας, καθημερινής και μη, προκαλεί εκνευρισμό και μεγιστοποιεί τη λαχτάρα, ακόμα και για πράγματα που υπό κανονικές συνθήκες μπορεί να μην περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα του καθενός από μας. Στα lockdown μάθανε να περπατάνε καθημερινά άνθρωποι που πήγαιναν με το αυτοκίνητο στο περίπτερο της γειτονιάς.
Τώρα, ξεχύθηκαν όλοι στα μαγαζιά, κυρίως οι νεότεροι. Κατανοητό και αυτό και ως ένα σημείο, ζητούμενο τόσο για τους εμπόρους όσο και για την πολιτεία που αγωνιά να ανοίγει σιγά σιγά και προσεκτικά η οικονομία.
Περίμεναν ώρες ολόκληρες στις ουρές για να μπουν ιδιαίτερα στα μεγάλα μαγαζιά και τα πολυκαταστήματα, σβήνοντας και στέλνοντας νέο SMS με την ένδειξη 2 , ανά δίωρο.
Με την απώλεια της αίσθησης του χρόνου που προκαλεί το παρατεταμένο lockdown, αν άνοιγε κάποιος την τηλεόραση μετά από μέρες, βλέποντας την Ερμού, θα νόμιζε ότι είναι παραμονές Χριστουγέννων σε άλλα, ανέμελα χρόνια, χωρίς μνημόνια και πανδημίες.
Πραγματική κοσμοπλημμύρα. Ένα χρωματιστό, πολύβουο «ποτάμι» που στο μόνο που θύμιζε ότι ζούμε σε καιρό κορονοϊού και μάλιστα μεταλλαγμένου, ήταν οι μάσκες στα πρόσωπα.
Είναι άραγε η δύναμη της καταναλωτικής ανάγκης αυτή που ώθησε τόσους ανθρώπους να στριμωχθούν μέσα σε μερικά τετράγωνα; Ο πιο εμπορικός δρόμος της Αθήνας δεν προσφέρεται για την ικανοποίηση πρωταρχικών αναγκών διαβίωσης. Προσφέρει όμως πολλές επιλογές σε όσους θέλουν να ψωνίσουν για να ανανεώσουν την γκαρνταρόμπα τους και εν τέλει την εμφάνισή τους.
Και αναρωτιέμαι πραγματικά, χωρίς ίχνος ειρωνείας: Έχουμε τόσο μεγάλη ανάγκη για καινούργια ρούχα, παπούτσια, τσάντες, εν μέσω καραντίνας;
«Μου φτιάχνουν τη διάθεση τα ψώνια», έλεγε μια κυρία στον δημοσιογράφο τηλεοπτικού καναλιού που βρέθηκε στην περιοχή. «Με κάνει να νοιώθω ξανά ελεύθερη» συμπλήρωνε άλλη.
Μπορεί, άραγε, να αισθάνεται κάποιος ελεύθερος όταν γύρω τριγύρω παραμονεύει ο αόρατος εχθρός, έτοιμος να σκορπίσει τον όλεθρο; Είναι διασκεδαστική σκανδαλιά ή παρανομία, η ανανέωση των SMS τρεις και τέσσερις φορές για να παραταθεί ο χρόνος για ψώνια; Φτιάχνει στ αλήθεια τη διάθεση η σκέψη ότι η άρνησή μας να συμμορφωθούμε στις οδηγίες μπορεί να οδηγήσει τα καταστήματα σε νέα λουκέτα και να αναβάλει το απολύτως αναγκαίο άνοιγμα των γυμνασίων και των λυκείων;
Nα ψωνίσουμε. Να ψωνίσουμε μέχρι τελικής πτώσεως. Συμφωνώ. Αναρωτιέμαι όμως γιατί δεν μπορούμε να το κάνουμε στη γειτονιά μας. ΄Ή και στη γειτονιά μας. Στα δεκάδες διάσπαρτα καταστήματα, μικρά και μικρότερα, που μας περιμένουν με πραγματική αγωνία γιατί γνωρίζουν ότι αν δεν πάμε, ίσως κλείσουν για πάντα. Θα ψωνίζουμε με μεγαλύτερη ασφάλεια για μας και για τους γύρω μας, και συμβάλουμε να παραμείνουν ανοικτά και θα ανταλλάσουμε και καμιά κουβέντα…
Η Έλλη Τριανταφύλλου είναι δημοσιογράφος