Και για να ολοκληρώσουμε την αναφορά στον Αλεξανδρινό Ποιητή να παραφράσουμε την απάντηση στο ερώτημα: Ο Πρόεδρος αυτός ήταν μια κάποια λύση.
Αν οι απειλές του Τραμπ ότι θα αποσύρει τις ΗΠΑ από το ΝΑΤΟ ή έστω η ρητορική του αβρότητα με χαρακτηριστικό δείγμα γραφής τον χαρακτηρισμό της Γερμανίας ως λαθρεπιβάτη της Άμυνας της Δύσης είχαν ενθαρρύνει τις προσδοκίες Μακρόν για επιτάχυνση της αμυντικής χειραφέτησης της Ε.Ε, σήμερα η διατλαντική πολιτική ορθότητα του Μπάιντεν προκαλεί περίσκεψη στο Παρίσι.
Τα παραπάνω μένει να επιβεβαιωθούν στην Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στις 14 Ιουνίου στις Βρυξέλλες μια πανηγυρική επικύρωση της ολικής επαναφοράς των ΗΠΑ στην ηγεσία της Δύσης και ειδικότερα στην Διατλαντική Σχέση.
Παράδοξο των παραδόξων εκ πρώτης όψεως η Γερμανία που είναι διαχρονικά στοχοποιημένη από τις ΗΠΑ για την άρνησή της να αυξήσει τις αμυντικές της δαπάνες ήταν και παραμένει οπαδός της κατοχύρωσης της ευρωπαϊκής ασφάλειας στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ αποκλειστικά και όχι στο πλαίσιο μιας ανεξάρτητης ευρωπαϊκής δομής.
Στους αντίποδες η Γαλλία η οποία μετά το Brexit παραμένει η μόνη χώρα μέλος της Ε.Ε που έχει Πυρηνικά Όπλα και είναι μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.
Η Γαλλία παραδοσιακά αλλά και με πρόσθετη έμφαση επί Μακρόν έχει αναδείξει την αμυντική χειραφέτηση της Ε.Ε ως στρατηγικό πυλώνα της ευρωπαϊκής της στρατηγικής.
Προφανώς στο Παρίσι προσδοκούν ότι μια Ευρωπαϊκή Αμυντική Δομή θα είναι υπό την πρωτοκαθεδρία της Γαλλίας, όπως ακριβώς συμβαίνει με την Γερμανία στην Ευρωζώνη.
Και όχι μόνον. Αν το Βερολίνο θέλει να μετρά ο λόγος του στην διαμόρφωση της ευρωπαϊκής αμυντικής Ατζέντας θα πρέπει να αυξήσει τις αμυντικές του δαπάνες, μια κίνηση που είναι ασύμβατη με την πολιτική των μηδενικών ελλειμμάτων και της μόνιμης περιοριστικής δημοσιονομικής πολιτικής.
Το τελευταίο ενδεχόμενο αν προστεθεί στην διαμάχη για το αν η δημοσιονομική χαλάρωση που ήταν μονόδρομος για την αντιμετώπιση της Πανδημίας είναι παρένθεση ειδικού σκοπού η στρατηγική στροφή εκ των πραγμάτων εντείνει την περιχαράκωση της Γερμανίας στην πρόταση Μακρόν για ευρωπαϊκή αμυντική χειραφέτηση.
Στην εμμονή της Γαλλίας για αμυντική χειραφέτηση της Ε.Ε-Ευρωζώνης εκτός από την Γερμανία αντιτίθενται και μια σειρά από Δυνάμεις που δεν θα ήθελαν με κανένα τρόπο να δουν την Γαλλία με ευρωπαϊκή θεσμική συσκευασία να αναδεικνύεται κυρίαρχη Δύναμη στην Μεσόγειο: Η Ιταλία, η Ισπανία, η Βρετανία και η Τουρκία.
Η Διατλαντική Σχέση σήμερα είναι ένα τρίγωνο εναλλασσόμενων ισορροπιών μεταξύ ΗΠΑ - Γερμανίας και Γαλλίας σε δύο κυρίως μέτωπα:
- Στο μέτωπο της ανάκαμψης της Παγκόσμιας Οικονομίας από τις παρενέργειες της Πανδημίας ΗΠΑ και Γαλλία βρίσκονται απέναντι στην Γερμανία.
- Στο μέτωπο της Ευρωπαϊκής Ασφάλειας Ουάσιγκτον και Βερολίνο βρίσκονται απέναντι στο Παρίσι.
Η μόνη φορά που η Γερμανία προθυμοποιήθηκε να αναζητήσει μαζί με την Γαλλία αλλά και το Βέλγιο και το Λουξεμβούργο την ευρωπαϊκή αμυντική χειραφέτηση ήταν την Άνοιξη του 2003 λίγο πριν από την εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ.
Ειρήσθω εν παρόδω η απόρριψη της πρότασης Μακρόν, που αρχικά διατυπώθηκε τον Σεπτέμβριο του 2017 στην Πνύκα και την Σορβόννη , για αμυντική χειραφέτηση της Ε.Ε διατυπώθηκε στις αρχές του 2020 από την Υπουργό Άμυνας της Γερμανίας και ατυχήσασα διάδοχο της Μέρκελ στην ηγεσία της Χριστιανοδημοκρατίας Κραμπ Καρενμπάουερ όταν ο Τραμπ ήταν στο Λευκό Οίκο και όλα τον έδειχναν να διασφαλίζει δεύτερη τετραετία.
Ο Γιώργος Καπόπουλος είναι δημοσιογράφος-διεθνολόγος