Στο τέλος της ημέρας, όταν το Κύπελλο σηκώνεται στον ουρανό, η χαρά του φιλάθλου είναι η ίδια, ανεξαρτήτως, αν χρειάστηκαν πολλά ή λίγα χρήματα για να κερδίσει η ομάδα του.
Ωστόσο, ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα, και ο τρόπος, με τον οποίο έρχεται η επιτυχία, έχει μεγάλη σημασία. Άλλωστε, η επιτυχία μπορεί να απέχει μόλις λίγα εκατοστά από την αποτυχία και η αποτίμηση της προσπάθειας έχει τα δικά της ξεχωριστά κριτήρια.
Στον τελικό του EuropaLegue, ενδεχομένως, ο τερματοφύλακας της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ να χρειαζόταν μερικά εκατοστά περισσότερα, για να ευστοχήσει στο τελευταίο πέναλτι και να μην αποκρούσει ο ομόλογός του της Βιγιαρεάλ. Ή ο επιθετικός της Βιγιαρεάλ μπορεί, για λίγα εκατοστά παραπάνω, να αστοχούσε στο δικό του πέναλτι και το Κύπελλο να κατέληγε στο μεγάλο φαβορί, τη φημισμένη ομάδα του Μάντσεστερ.
Στον αθλητισμό τα μεγάλα παραμύθια γράφονται κάπως έτσι και ο μύθος της Βιγιαρεάλ θα περάσει στην Ιστορία, για μία νίκη 11-10 στα πέναλτι, όπου κάποια ομάδα κερδίζει, απλά επειδή κάποιος πρέπει να κερδίσει… Αν κέρδιζε η «Γιουνάιτεντ» κανείς δε θα έλεγε ότι νίκησε άδικα. Αν όμως, συγκρίνει κάποιος, τα μεγέθη, θα μπορούσε να πει ότι ακόμα και αν έχανε η Βιγιαρεάλ, αυτή θα ήταν η ηθική νικήτρια.
Παράλληλες ιστορίες
Το φετινό Τσάμπιονς Λιγκ παραλίγο να φέρει αντιπάλους στον τελικό, την Τσέλσι και την Παρί Σεν Ζερμέν. Παραλίγο, δηλαδή, να βρεθεί αντιμέτωπη η ομάδα που από τον Ιανουάριο προπονεί ο Τόμας Τούχελ (Τσέλσι), με την ομάδα που μέχρι τον περασμένο Δεκέμβριο προπονούσε ο ίδιος, ο Τόμας Τούχελ (Παρί Σεν Ζερμέν). Ο επιτυχημένος Τούχελ θα διεκδικούσε τον τίτλο από τον αποτυχημένο εαυτό του…
Τελικά, στη θέση της γαλλικής ομάδας, προκρίθηκε στον τελικό, η Μάντσεστερ Σίτι, που στον πάγκο της είχε εκείνον που, σήμερα, θεωρείται ο κορυφαίος προπονητής στον Κόσμο: τον Πεπ Γκουαρντιόλα. Ο Καταλανός, μέχρι πριν λίγους μήνες είχε αποδοχές που έφταναν τα 17 εκ. €. Εδώ και μερικούς μήνες «πείστηκε» να παραμείνει στον πάγκο της Μάντσεστερ Σίτι, για άλλα δύο έτη, με ετήσιες αποδοχές 22 εκ. €. Εκτός από το μισθό του, οι Άραβες ιδιοκτήτες της «Σίτι», έθεσαν στη διάθεση του Γκουαρντιόλα πάνω από 1,2 δις. €, για μεταγραφές. Το Σάββατο το βράδυ, όμως, ο Γκουαρντιόλα γυρνούσε περίλυπος στο χορτάρι του «Ντραγκάο», με ένα μετάλλιο της παρηγοριάς στο στήθος. Το Κύπελλο το σήκωσε ο, μέχρι τότε, αποτυχημένος εαυτός του Τούχελ, που μόλις, λίγο πριν έγινε… επιτυχημένος. Η Μάντσεστερ Σίτι, παρά τον πακτωλό χρημάτων που έχει διαθέσει, δεν έχει κατακτήσει ακόμα ούτε ένα Τσάμπιονς Λιγκ.
Αντιθέτως, ο Γκουαρντιόλα, στην προπονητική του καριέρα, έχει κατακτήσει δύο, στον πάγκο της Μπαρτσελόνα, διαθέτοντας, ως μεταγραφικό μπάτζετ, το 1/4 από αυτό που έχει στη διάθεσή του σήμερα.
Αντιθέτως, η Τσέλσι του Αμπράμοβιτς, την περασμένη εβδομάδα, κατέκτησε το δεύτερο Τσάμπιονς Λιγκ της ιστορία της. Το περίεργο είναι ότι ο Ρώσος μεγιστάνας πανηγύρισε το θρίαμβό του, σε μία εποχή που υποχρεώθηκε λόγω τιμωρίας, να ξοδέψει πολύ λιγότερα χρήματα, από αυτά που είχε δώσει την εποχή που στον πάγκο της ομάδας του καθόταν ο Μουρίνιο, που, επίσης, με την Τσέλσι δεν κέρδισε το βαρύτιμο τρόπαιο. Αντιθέτως, η φετινή Τσέλσι, προέρχεται από μία χρονιά, όπως η περσινή, που δεν μπορούσε, λόγω τιμωρίας, να κάνει μεταγραφές και αναγκάστηκε να δουλέψει με πολλούς νέους, υπό την καθοδήγηση του Λάμπαρντ. Όταν ο Τούχελ ανέλαβε, δε δυσκολεύτηκε να προσαρμοστεί και να οδηγήσει την Τσέλσι στην κορυφή της Ευρώπης, αξιοποιώντας τη δουλειά του Λάμπαρντ, αλλά βελτιώνοντας την ομάδα σε επίπεδο τακτικής. Ειρήσθω εν παρόδω. Ο Μουρίνιο έχει περάσει από την Πόρτο, την Τσέλσι, τη Ρεάλ Μαδρίτης, την Ίντερ, τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και την Τότεναμ. Το Τσάμπιονς Λιγκ το έχει κατακτήσει με την Πόρτο και την Ίντερ, δηλαδή με δύο ομάδες που είχαν το μικρότερο μεταγραφικό μπάτζετ από όλες τις υπόλοιπες, από όπου πέρασε ο Πορτογάλος.
Μία σύγκριση ακόμα
Πολυτιμότερος παίχτης στον προχθεσινό τελικό, ήταν ο Ν’κολό Καντέ. Ο Γάλλος μέσος ήταν βασικός συντελεστής του παραμυθιού της Λέστερ – πρωταθλήτριας Αγγλίας, το 2016. Μετακόμισε στο Λονδίνο, την επόμενη χρονιά, αντί 32 εκ. Ευρώ. Το περασμένο Σάββατο ήταν ο θεμέλιος λίθος του θριάμβου της Τσέλσι.
Και όμως, όλοι περίμεναν ότι τη διαφορά θα έκανε ο Βέλγος Ντε Μπρούιν, για τη μεταγραφή του οποίου η Μάντσεστερ Σίτι είχε πληρώσει στη Βολφσμπουργκ 76 εκ.
Στον τελικό του Γιουρόπα Λιγκ, ήρωας του αγώνα ήταν ο σχετικά άγνωστος τερματοφύλακας της Βιγιαρεάλ Ρούλι. Αυτός έκρινε την τελική έκβαση του ματς και όχι κάποιο από τα μεγάλα αστέρια των «Κόκκινων Διαβόλων», όπως, ας πούμε ο Πολ Πογκμπά, τον οποίο η Γιουβέντους είχε αγοράσει από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, το 2012, έναντι 60 εκ. Ευρώ και το 2016 τον ξαναπώλησε στην ίδια ομάδα (!) έναντι 110 εκ. Ευρώ;
Οι αριθμοί στη φανέλα και οι αριθμοί στο ταμπλό
Θα μπορούσε κάλλιστα, κάτω από τον αριθμό του παίκτη στη φανέλα, να αναγράφεται ο αριθμός των εκατομμυρίων που δαπανήθηκαν για τη μεταγραφή τους και από πάνω οι ετήσιες απολαβές τους. Επίσης, θα μπορούσε στην καρέκλα του κάθε προπονητή στον πάγκο, να αναφέρεται πόσα εκατομμύρια Ευρώ κερδίζει το χρόνο. Όπως αποδείχθηκε πολλές φορές στο παρελθόν, έτσι και φέτος, μία τέτοια αναγραφή θα ήταν εντελώς άχρηστη, γιατί δεν θα επηρέαζε τους αριθμούς που θα έδειχναν το τελικό αποτέλεσμα στον ηλεκτρονικό πίνακα του γηπέδου.
Αντιθέτως, θα ήταν εξαιρετικά χρήσιμη για να αποδείξουν σε αυτούς που, για οποιονδήποτε λόγο, ξοδεύουν όλα αυτά τα παράλογα ποσά, πως στα τρόπαια κάθε διοργάνωσης αναγράφεται μόνο το όνομα του νικητή και όχι η τιμή του Κυπέλλου και πως οι νίκες κατακτούνται στο χορτάρι, με συστηματική δουλειά, οργάνωση και, φυσικά, τύχη. Και επιτέλους, υπάρχουν ακόμα ορισμένα πράγματα που δεν πωλούνται και δεν αγοράζονται.
Ο Κώστας Καρβουναρίδης είναι Δικηγόρος - Διεθνές Μάστερ Αθλητικού Δικαίου και Μάνατζμεντ / Διεθνές Κέντρο Αθλητικών Σπουδών - CIES - FIFA