Κατ΄ αρχήν να εξηγούμαστε: Όποια καταγγελία γίνεται για πρόσωπα που ευθέως ή έμμεσα συνδέονται με την πολιτική και τους θεσμούς πρέπει να ερευνάται άμεσα από τη δικαιοσύνη. Ούτε να καταδικάζονται κάποιοι από τα μέσα ενημέρωσης για κομματικούς σκοπούς, ούτε να διώκονται οι εισαγγελείς και οι δημοσιογράφοι που τα ερευνούν. Αυτό ισχύει για το «ηχητικό για Θάνου», τη Novartis και πολλές άλλες υποθέσεις που μας απασχόλησαν τα πολλά τελευταία χρόνια. Το «βρώμικο ’89», άλλωστε, με πρωταγωνιστή τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, «σφράγισε» τη μεταπολιτευτική σκηνή της χώρας, με την προσπάθεια αξιοποίησης υπαρκτών ή ανύπαρκτων «σκανδάλων» για την αναρρίχηση ενός προσώπου και μιας παράταξης στην εξουσία.
Το «ηχητικό για Θάνου», ωστόσο, μας οδηγεί σε πολιτικά συμπεράσματα που δεν μπορεί παρά να σημειώσουμε και να αναδείξουμε:
-Πρώτον, η κυβέρνηση βρίσκεται άγρια στριμωγμένη και επιχειρεί να αλλάξει την πολιτική ατζέντα από την καθημερινότητα των πολιτών. Από τη στιγμή που η καραντίνα τελείωσε, το Success Story άρχισε να υποχωρεί και μετά την επέλαση της ακρίβειας να στρέφεται και εναντίον του μεγάρου Μαξίμου και των κυβερνητικών στελεχών που το υποστηρίζουν.
-Δεύτερον, στην κατεύθυνση έχει ανάγκη από ένα τοξικό κλίμα, κατά τα πρότυπα του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη την περίοδο 1989-90 με τις τρεις εκλογικές αναμετρήσεις για την αυτοδυναμία. Τοξικό κλίμα που αποκλείεται να το αντέξει η χώρα έως τα τέλη της τετραετίας και υπό αυτό το πρίσμα ενδέχεται να λειτουργήσει και ως επιταχυντής πολιτικών εξελίξεων.
-Τρίτον, επιδιώκεται η ανασύσταση του «αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου», έστω και αν αυτό δεν μπορεί να είναι το ίδιο συμπαγές –η κυβέρνηση Μητσοτάκη, βλέπετε, αρχίζει να έχει παρελθόν και να τη γνωρίζουν από την «καλή» της οι πολίτες- ενώ η ιστορία επαναλαμβάνεται είτε ως τραγωδία είτε ως φάρσα.
-Τέταρτον, στην προσπάθεια ανασύστασης του «αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου» πρωτοστατούν από την πλευρά πέραν του κυβερνώντος κόμματος γνωστά στελέχη που προέρχονται ή παραμένουν στη Χαριλάου Τρικούπη: Ο Ευάγγελος Βενιζέλος και ο Ανδρέας Λοβέρδος. Η πίεση που μαζί με το Μαξίμου και τα συστημικά μέσα άσκησαν για την υπόθεση Novartis στη Χαριλάου Τρικούπη έφερε αυτή τη φορά αποτελέσματα και το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ συντάχτηκε μαζί τους- η νέα ηγεσία του χώρου δείχνει να βλέπει το τυρί, αλλά να αγνοεί τη φάκα!
-Πέμπτον, η παράταξη της δεξιάς στη χώρα μας αναδεικνύεται ιστορικά ως η παράταξη που «σκανδαλολογεί» για να έρθει ή να παραμείνει στην εξουσία! Τείνει να έχει ως σήμα της αντί για τον πυρσό, τις …κασέτες!
-Έκτον, η αριστερά, τόσο από το 1989 όσο και από το 2015-19 οφείλει να διδαχθεί πως δεν μπορεί να πρωταγωνιστήσει στη σκανδαλολογία και πως εκείνο που προέχει είναι το θεσμικό πλαίσιο και ο κοινωνικός έλεγχος για την αντιμετώπιση πραγματικών σκανδάλων.
Αυτά – αλλά θα επανέλθουμε.
