Με τον πρωθυπουργό να επιμένει δημοσίως για εξάντληση της τετραετίας και τις αντικειμενικές συνθήκες που διαμορφώνονται από την πανδημία να καθιστούν σχεδόν απαγορευτικό έναν εκλογικό αιφνιδιασμό έως το καλοκαίρι, το Μαξίμου φέρεται να εστιάζει τις ελπίδες του για την αντιστροφή του πολιτικού κλίματος ανασχηματισμό του υπουργικού συμβουλίου.
Είναι όμως άλλο να το σχεδιάζεις αυτό και άλλο να το πράττεις, πολύ περισσότερο που οι δυο ανασχηματισμοί που επιχείρησε έως τώρα ο πρωθυπουργός μάλλον δημιούργησαν περισσότερα προβλήματα, παρά έλυσαν. («Δεν το έχει το παιδί» που έλεγε και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης για τον Γιώργο Παπανδρέου).
Το μόνο σίγουρο υπό τις παρούσες συνθήκες για έναν ανασχηματισμό είναι πως αυτός θα είναι ο τελευταίος πριν τις κάλπες και πως θα πρέπει –το λιγότερο- να δημιουργήσει την εντύπωση ενός «νέου ξεκινήματος».
Τα δεδομένα, επίσης, δεν αλλάζουν:
-Υπάρχουν υπουργοί στις καίριες θέσεις που αυτή τη στιγμή είναι αμετακίνητοι: Ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας, ο υπουργός Άμυνας Νίκος Παναγιωτόπουλος, ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Τάκης Θεοδωρικάκος, η υπουργός Παιδείας Νίκη Κεραμέως (που δείχνει να ενίσχυσε τη θέση της στην πανδημία), ο υπουργός Εργασίας Κωστής Χατζηδάκης κοκ. Συνεπώς τα περιθώρια αλλαγών, αν ο πρωθυπουργός δεν θελήσει «να σπάσει αυγά» είναι περιορισμένα και ελλοχεύει ο κίνδυνος να επαναληφθεί η φράση που ακούγεται σε πολλές τέτοιες περιπτώσεις πως «ώδινεν όρος και έτεκεν μυν».
-Ο προεκλογικός ανασχηματισμός προϋποθέτει στροφή στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του κυβερνώντος κόμματος και χρησιμοποίηση στο νέο υπουργικό σχήμα πολλών βουλευτών, με έμφαση στις περιοχές που η Νέα Δημοκρατία εμφανίζει τα μεγαλύτερα προβλήματα ή υποεκπροσωπούνται έως τώρα στην κυβέρνηση. Οι βουλευτές, ωστόσο, που θα επιλεγούν για υπουργοί ή υφυπουργοί θα λάβουν προβάδισμα επανεκλογής έναντι των υπολοίπων, γεγονός που θα δημιουργήσει δυσαρέσκειες και πιθανόν θα εντείνει το κλίμα «λευκής απεργίας» που παρατηρείται και σήμερα. Εξάλλου και η εφαρμογή της απλής αναλογικής θα αφήσει εκτός Βουλής τριάντα τουλάχιστον βουλευτές του κυβερνώντος. Ακόμα και αν σε τυχόν δεύτερες εκλογές κάποιοι από αυτούς επανεκλεγούν, το προφίλ τους θα έχει υποστεί σοβαρό πλήγμα και θα θεωρούνται «περιορισμένης δυναμικής και διάρκειας».
-Παρά τη στροφή προς το κόμμα και την Κοινοβουλευτική Ομάδα ο νέος ανασχηματισμός θα πρέπει να σηματοδοτεί και τη συνέχιση του ανοίγματος προς τον λεγόμενο «κεντρώο» χώρο, ιδίως τώρα που το Μαξίμου νοιώθει να πιέζεται από την εκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη στο Κίνημα Αλλαγής/ΠΑΣΟΚ.
-Ένας προεκλογικός ανασχηματισμός, τέλος, πρέπει να σηματοδοτεί και μηνύματα για το τι θα πράξει μια κυβέρνηση που επιζητεί την ψήφο των πολιτών για την επανεκλογή της. Θα μειωθεί πχ το μέγεθος του υπουργικού συμβουλίου που είναι από τα μεγαλύτερα της μεταπολίτευσης; «Θα βρει» ο πρωθυπουργός γυναίκες (μιλάμε για ικανό αριθμό) να χρησιμοποιήσει; Θα σηματοδοτήσει αλλαγές στο Μαξίμου; Θα δείξει ότι μπορεί να «ξεβολέψει υπουργούς» που θεωρούνται ακόμα και «δελφίνοι» και δεν έχουν μετακινηθεί καθόλη τη διάρκεια διακυβέρνησης Μητσοτάκη;
Από τα παραπάνω προκύπτει πως ένας προεκλογικός ανασχηματισμός αποτελεί σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες και πως αντί να δώσει την αίσθηση «νέου ξεκινήματος» να δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα και μάλιστα σε προεκλογικό χρόνο. Για αυτό και η άσκηση των αλλαγών στην κυβέρνηση θα είναι ένα ιδιαίτερο στοίχημα για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, με τις πιθανότητες μάλλον να μην είναι υπέρ του…