Λοιπόν, ναι. Ο Σαϊντού δεν πρέπει να απελαθεί. Η περίπτωσή του μαθητή από την Γουϊνέα στον Άγιο Δημήτριο, δεν πρέπει να ξεχαστεί. Η στήλη βρίσκει πολύ ενδιαφέρουσα την ανάρτηση για το θέμα της Δανάη Κολτίδα (διευθύντριας τοι Ινστιτούτου Ν. Πουλαντζάς και αρθρογράφου του iEidiseis) και την αναδημοσιεύει, σε μια προσπάθεια να δοθεί λύση στο θέμα και να μην ηττηθεί η Ελλάδα των αξιών:
Επειδή οι νομικοί όροι πολύ συχνά αποπροσωποποιούν τα πράγματα και μας βοηθάνε να καθησυχάζουμε τη συνείδησή μας...
"Ασυνόδευτος ανήλικος" σημαίνει ένα παιδί που είτε δεν έχει οικογένεια, είτε την έχασε στο δρόμο της προσφυγιάς, είτε οι συνθήκες της ζωής στη χώρα του είναι τόσο άσχημες που η ίδια η οικογένειά του προτίμησε να το στείλει μόνο του σε ένα επικίνδυνο ταξίδι με ελάχιστες πιθανότητες επιτυχίας για να το σώσει - συχνά γιατί μόνον για έναν έφταναν τα διαθέσιμα χρήματα.
"Ασυνόδευτος ανήλικος" σημαίνει ένα παιδί που στην τρυφερή ηλικία των 10, 12, 15 χρόνων, όταν οι συνομήλικοί του ασχολούνται με το παιχνίδι, το σχολείο, τις παρέες, διασχίζει χώρες ολόκληρες, κάνει χιλιάδες χιλιόμετρα με κάθε πιθανό ή απίθανο μέσο, περνά αδιανόητους κινδύνους, βλέπει σκληρότητα που δεν θα άντεχαν οι περισσότεροι από εμάς τους ενήλικες.
"Ασυνόδευτος ανήλικος" σημαίνει ένα παιδί ξεριζωμένο, που πιθανότατα δεν έχει πια πουθενά να γυρίσει.
Αυτός λοιπόν ο ασυνόδευτος ανήλικος, αυτό το παιδί, το περισσότερο που μπορεί να ελπίζει είναι μια ευκαιρία να αρχίσει τη ζωή του από το μηδέν. Από το μηδέν όμως. Σε ξένη χώρα, χωρίς οικογένεια, χωρίς βοήθεια.
Ακόμα όμως κι αυτή την ευκαιρία τις περισσότερες φορές τη χάνει. Γιατί μόλις περάσει το -για άλλους μαγικό, για εκείνο "καταραμένο" φράγμα των 18 χρόνων- θα γίνει ενήλικας. Θα πάψει να λαμβάνει και την ελάχιστη υποστήριξη που προβλέπεται (π.χ. φιλοξενία σε ξενώνα ασυνόδευτων ανήλικων), θα κληθεί να κερδίσει μόνος του τη ζωή του και -το κυριότερο- η αίτηση ασύλου του θα κριθεί πια ως ενήλικου, με αυστηρότερα δηλαδή κριτήρια από αυτά που αφορούν τους ασυνόδευτους ανήλικους ως την κατεξοχήν ευάλωτη ομάδα.
Ένας τέτοιος "ασυνόδευτος ανήλικος" που ενηλικιώθηκε, ένα τέτοιο παιδί, μόλις στο μεταίχμιο της νεότητας, είναι ο Σαϊντού Καμαρά, που έφτασε στη χώρα μας από τη Γουϊνέα, μέσω Σενεγάλης και Τουρκίας και είναι μαθητής στο Μπραχάμι.
Ο Σαϊντού - αφού παρελάσει - θα απελαθεί.
Γιατί δεν χωράει στην Ελλάδα που πέρσι γιόρτασε 200 χρόνια ανεξαρτησίας. Ούτε στην Ελλάδα που φέτος θυμάται τα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή.
Ίσως, αν έπαιζε μπάσκετ, να βρισκόταν μία λύση.
Ή αν ήταν άριστος πρώην επίτροπος προς υπουργοποίηση.
Όμως ο Σαϊντού πρέπει να μείνει εδώ γιατί εδώ ανήκει. Γιατί δεν έχει πουθενά αλλού σπίτι. Γιατί μέσα σε όλα τα βάσανα της ζωής του ξεκίνησε εδώ να χτίζει μια ζωή.
Ο Σαϊντού και όλοι οι Σαϊντού.
[Δείτε και το εξαιρετικό και κατατοπιστικότατο ρεπορτάζ που δημοσίευσε το Solomon πριν μερικές εβδομάδες για το θέμα των ασυνόδευτων ανήλικων που ενηλικιώνονται εδώ: https://wearesolomon.com/.../asynodeytoi-anhlikoi-o.../...]