Με την ευκαιρία της έλευσης του Όλαφ Σολτς στη Θεσσαλονίκη για τη Διαβαλκανική της Παρασκευής, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα πρέπει να του θέσει μεταξύ άλλων, κατά την άποψη της στήλης, δυο σημαντικά θέματα:
Πρώτον, να υιοθετήσει μια πρόταση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης: Η οικονομική συμφωνία Ευρωπαϊκής Ένωσης-Τουρκίας να συνδεθεί με τον ελληνοτουρκικό διάλογο και να ισχύσει μόνο εάν συνταχθεί υποσχετικό για προσφυγή στη Χάγη. Η οικονομική συμφωνία (πρόκειται για την αναθεώρηση της τελωνειακής ένωσης) αναμένεται να αποτελέσει ένα μεγάλο στήριγμα της τουρκικής οικονομίας εφόσον βεβαίως υλοποιηθεί, γεγονός που δίνει τη δυνατότητα στις Βρυξέλλες να θέσουν έναν οδικό χάρτη που μπορεί να οδηγήσει στη διευθέτηση ενός σοβαρού προβλήματος στην περιοχή. Η συζήτηση για τη νέα οικονομική συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας θα ξεκινήσει προφανώς μετά τις εκλογές στη γειτονική μας χώρα, ενώ θα χρειαστούν υπό ομαλές συνθήκες τουλάχιστον δυο έτη για την ολοκλήρωσή της, χρόνος προφανώς ικανοποιητικός για την προετοιμασία μιας προσφυγής στη Χάγη. Η πρόταση, συνεπώς, του Αλέξη Τσίπρα μπορεί να αποτελέσει μια εθνική θέση, συμβάλλοντας εφόσον υιοθετηθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση σε σημαντικές εξελίξεις στην περιοχή.
Δεύτερον, το Βερολίνο ενδιαφέρεται πολύ για την ένταξη της Φιλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ. Μέχρι την ένταξη των δυο χωρών στη Βορειοατλαντική Συμμαχία, μάλιστα, καθώς δεν έχει μπει σε ισχύ το άρθρο 5 που προβλέπει τη στρατιωτική συνδρομή των άλλων χωρών σε περίπτωση που χώρα-μέλος δεχθεί επίθεση, οι Βρυξέλλες προσφέρονται να δώσουν οι ίδιες τις εγγυήσεις σε Ελσίνκι και Στοκχόλμη. Η Αθήνα πρέπει να ζητήσει όποια δέσμευση υπάρχει για Φιλανδία και Σουηδία να ισχύει αυτομάτως και για Ελλάδα και Κύπρο- με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.
Θα τολμήσει να τα θέσει ο έλληνας πρωθυπουργός στο γερμανό Καγκελάριο; Το ελπίζουμε!