Τα όσα κωμικοτραγικά συνέβησαν στην επιχείρηση IRINI, με την Άγκυρα να αρνείται προκλητικά τον έλεγχο πλοίου τανζιανικής σημαίας που συνόδευαν τρεις τουρκικές φρεγάτες και που όπως όλα δείχνουν μετέφερε οπλισμό στη Λιβύη, οδηγούν σε σειρά συμπερασμάτων με ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Μεταξύ αυτών και ότι οι ευρωπαίοι στηρίζουν πλέον πολύ πιο ενεργά το καθεστώς του επίσημα αναγνωρισμένου πρωθυπουργού Σάρατζ, εγκαταλείποντας (όσοι τον στήριζαν) τον στρατάρχη Χαφτάρ, στον οποίο τόσα επένδυσε (προφανώς λανθασμένα) η Αθήνα.
Το γεγονός αυτό, από μόνο του, δημιουργεί πρόβλημα στις ελληνικές επιδιώξεις, καθώς η ενίσχυση Σάρατζ και η επικράτησή του χωρίς αντίπαλο, οδηγεί ουσιαστικά στη διατήρηση του τουρκολιβυκού μνημονίου, πολύ περισσότερο που η επικράτηση του πρωθυπουργού της Τρίπολης οφείλεται πρωτίστως στην με κάθε τρόπο στήριξή του από την Άγκυρα. Όπως, άλλωστε, όλα δείχνουν, λύση στη Λιβύη χωρίς να καθίσουν στο τραπέζι και οι δυο αντιμαχόμενες πλευρές δεν μπορεί να υπάρξει. Όσο όμως πιο ισχυρός είναι ο Σάρατζ, τόσο πιο πολλές είναι οι πιθανότητες να μην αμφισβητηθεί το τουρκολιβυκό μνημόνιο. Αντικειμενικά συνεπώς η ενίσχυση Σάρατζ από την ΕΕ και τις ΗΠΑ αποτελεί πράξη που συμβάλλει στη διατήρηση του συγκεκριμένου μνημονίου, το οποίο, όμως, τόσο η Ευρωπαϊκή ένωση, όσο και η Ουάσιγκτον το χαρακτηρίζουν παράνομο και προκλητικό!
Σημειώνουμε τα παραπάνω για να υπογραμμίσουμε πως ο πρωθυπουργός πρέπει να θέσει το θέμα στη Σύνοδο Κορυφής και να ζητήσει την επαναβεβαίωση της θέσης της ΕΕ για το θέμα. Επιπλέον, η Αθήνα οφείλει να θέσει ως ένα από τα προαπαιτούμενα της λύσης που θα δοθεί στο θέμα της Λιβύης από τη διεθνή κοινότητα την κατάργηση του μνημονίου που έχει υπογράψει η Άγκυρα με την Τρίπολη, έστω και αν αυτό δύσκολα μπορεί να υιοθετηθεί λόγω του αναβαθμισμένου ρόλου που έχει η Τουρκία!
Τα όσα συνέβησαν με την επιχείρηση IRINI επίσης καταδεικνύουν πως οι ευρωπαϊκές δυνάμεις δεν προτίθενται να εμπλακούν σε μια στρατιωτική αντιπαράθεση με την Τουρκία στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου ή του Αιγαίου και συνεπώς η Ελλάδα θα είναι μόνη σε μια περίπτωση που δεν υπάρξει διπλωματική λύση στις διεκδικήσεις της Άγκυρας σε βάρος της χώρας μας. Και όχι απλώς θα είναι μόνη, αλλά και η πίεση οι δυο χώρες «να τα βρουν», θα έχουν ως βασικό αποδέκτη την Αθήνα…
