Όσο πλησιάζει η ώρα για την «τελική διευθέτηση» του Λιβυκού, τόσο εντείνονται οι ανταγωνισμοί χωρών στην περιοχή της ΝΑ Μεσογείου, ενώ δημιουργούνται και «αποσταθεροποιητικές» σχέσεις σε μεγάλους οργανισμούς, που έως τώρα ήταν αδιανόητες.
Η αντιπαράθεση Γαλλίας-Τουρκίας για τη Λιβύη, για παράδειγμα, προκαλεί μια μεγάλη κρίση στο ΝΑΤΟ, καθώς το Παρίσι απέσυρε τις δυνάμεις του από τη ναυτική επιχείρηση του ΝΑΤΟ Sea Guardian, κατηγορώντας τη Συμμαχία ότι δεν παίρνει στα σοβαρά τις αιτιάσεις της για το επεισόδιο στις 10 Ιουνίου τουρκικών πολεμικών με γαλλική φρεγάτα!
Ταυτόχρονα, το Παρίσι εμφανίζεται αποφασισμένο να ζητήσει μέτρα κατά της Άγκυρας στο Συμβούλιο υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ, που συνέρχεται στις 13 Ιουλίου, με μοναδικό θέμα την Τουρκία και τις σχέσεις της ΕΕ μαζί της!
Την ίδια στιγμή, η Άγκυρα σηκώνει το γάντι και κατηγορεί την Τουρκία ότι διαπράττει στη Λιβύη αναλόγων διαστάσεων σφάλμα, με αυτό που οδήγησε στη γενοκτονία στη Ρουάντα, το 1994!
Η ηγεσία της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας φέρεται ιδιαίτερα δυσαρεστημένη με το Παρίσι, όπως δυσαρεστημένη φέρεται και η Ουάσιγκτον, με αποτέλεσμα η Γαλλία να κινδυνεύει με απομόνωση στο εσωτερικό του ΝΑΤΟ.
Η κόντρα του Παρισιού με την Άγκυρα είναι τόσο μεγάλη, που επηρεάζει και τις σχέσεις του με τη Γερμανία, καθώς το Βερολίνο θέλει να διαμορφώσει τώρα που διαθέτει και την προεδρία της ΕΕ μια πολιτική προσέγγισης με την Τουρκία.
