Επειδή όλοι είδαμε στο Φόρουμ των Δελφών (αυτή τη σύναξη, δίπλα στην ταβέρνα της κυρά Παναγιώτενας που κάποιοι θέλουν να το προσομοιάσουν με το πραγματικό Νταβός – τρομάρα τους) τους τραπεζίτες να έχουν αποκτήσει πάλι «υφάκι» και να μας κουνούν το δάχτυλο, καλό θα ήταν να ξαναθυμηθούμε κάποιες ιστορίες τους για γέλια και για κλάματα.
Πάρτε παράδειγμα. Είσαι ας πούμε ένας τραπεζίτης «Α’ Εθνικής». Αποφασίζεις ένα placement 10% για να ενισχύσεις κεφαλαιακά την τράπεζά σου. Έρχεται γρήγορα από διεθνούς φήμης πανίσχυρο επιχειρηματικό γκρουπ μια πρόταση άνω των 500 εκατ. για το 10% της τράπεζας. Με τις καλύτερες συστάσεις από τους διεθνείς Οίκους. Ένας κανονικός τραπεζίτης κανονικά παίρνει την πρόταση και κάνει πάρτι. Εσύ όμως, ο τραπεζίτης της «Α’ Εθνικής», παίρνεις την πρόταση και πού την πηγαίνεις; Στο board of directors, στις αρμόδιες επιτροπές της τράπεζας, στις εταιρίες συμβούλων που συνεργάζεσαι για να την αποτιμήσουν; Όχι βέβαια! Την παίρνεις, σαν κανονικός υπάλληλος και την πηγαίνεις στον… Πίνατ. Με τον Πίνατ τη μελετάς, με καθαρά «τραπεζικά κριτήρια» και ο Πίνατ σου «γαβγίζει» ότι πρέπει να την απορρίψεις. Γιατί οσμίζεται ότι πίσω ή δίπλα ή πάνω από την πρόταση βρίσκονται «εχθροί», δηλαδή ο… Δένδιας και ο… Τσίπρας. Είπαμε όλα με καθαρά τραπεζικά κριτήρια. Και εσύ την παίρνεις παραμάσχαλα, αφού στο είπε ο Πίνατ και την απορρίπτεις.
Αυτά κάνει στην Ελλάδα του 2022 ένας τραπεζίτης «Α’ Εθνικής». Και μετά ψάχνουμε να βρούμε γιατί η περίφημη επενδυτική βαθμίδα αποτελεί ακόμη όνειρο απατηλό και γιατί εκθέσεις διεθνών οργανισμών, όπως του ΔΝΤ, προειδοποιούν ότι στο άμεσο μέλλον θα χρειαστεί νέα ανακεφαλοποίηση των τραπεζών.
Παρεμπιπτόντως, άγνωστο γιατί μας ήρθε στο μυαλό μια σοφή λαϊκή παροιμία: «Και η μυλωνού τον άντρα της με τους πραματευτάδες».