Οι δίκες των εξοπλισμών της δεκαετίας 1996-2006, καθώς φτάνουν στο τέλος τους και σε β´ βαθμό, αποδεικνύονται μια «φούσκα», αφού άπαντες οι κατηγορούμενοι αθωώνονται διότι απλούστατα δεν στοιχειοθετούνται οι κατηγορίες για τις οποίες υπέστησαν την βάσανο του ακροατηρίου.
Προχτές ομόφωνα αθώους έκρινε το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Αθηνών όλους τους κατηγορούμενους στην Δίκη «παρακλάδι» της υπόθεσης των εξοπλιστικών προγραμμάτων TOR M1 και υποβρυχίων τύπου 214, που κατά το παρελθόν είχαν απασχολήσει τις Δικαστικές Αρχές.
Η συγκεκριμένη υπόθεση στην οποία κατηγορούμενος ήταν και ο Θωμάς Λιακουνάκος, προέκυψε κατόπιν έρευνας που διέταξε η Εισαγγελία Εφετών Αθηνών, μεταξύ άλλων, επί κινήσεων χρηματικών ποσών που κατέληξαν το 2001 και το 2006 σε εταιρία συμφερόντων του Θωμά Λιακουνάκου, και τα οποία φέρονταν κατά το κατηγορητήριο ότι είχαν προέλθει από μαύρο χρήμα που διακινήθηκε μεταξύ διαφόρων φυσικών και νομικών προσώπων εμπλεκόμενων και τελικά καταδικασθέντων στα πλαίσια άλλης δίκης αναφορικά με τις Κύριες Συμβάσεις Προμήθειας των οπλικών συστημάτων ΤΟR M1 και υποβρυχίων τύπου 214, που υπεγράφησαν επί υπουργίας Άκη Τσοχατζόπουλου μεταξύ του ΥΕΘΑ και ξένων οίκων.
Το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Αθηνών τελικά έκρινε ότι δεν στοιχειοθετείται η αποδιδόμενη σε βάρος του Θωμά Λιακουνάκου πράξη, ιδίως για το λόγο ότι από κανένα στοιχείο δεν προέκυψε κάτι τέτοιο. Το Δικαστήριο έλαβε υπόψη του ότι ο Θ.Λιακουνάκος δεν είχε εμπλακεί ούτε συμμετείχε με οποιοδήποτε τρόπο στα συγκεκριμένα εξοπλιστικά προγράμματα και γι αυτό τον κήρυξε αθώο! Δεν είναι η πρώτη αθωωτική απόφαση του Θωμά Λιακουνάκο, αλλά η πέμπτη στην σειρά για άλλες υποθέσεις εξοπλισμών και για πράξεις που αρχικά του είχαν αποδοθεί.
Συγκεκριμένα είχε κατηγορηθεί σε ακόμη τρεις περιπτώσεις για το αδίκημα της ηθικής αυτουργίας σε απιστία στην υπηρεσία, αναφορικά με τις Συμβάσεις Αντισταθμιστικών Ωφελημάτων των Προγραμμάτων Chinook, Apache και Ηλεκτρονικού Πολέμου, όπου απηλλάγη, όπως και οι λοιποί συγκατηγορούμενοι του, με ομόφωνες αθωωτικές αποφάσεις του Τριμελούς και Πενταμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Αθηνών. Ομοίως, αθωωτική ήταν και η απόφαση και σε άλλη ποινική υπόθεση του κ. Λιακουνάκου όπου κατηγορήθηκε για ενεργητική δωροδοκία αξιωματικού και νομιμοποίηση εσόδων αναφορικά με την Κύρια Προμήθεια ΑΣΕΠΕ της εταιρίας Ericsson.
Προφανώς κάτι δεν είχε γίνει σωστά με τις δικαστικές διώξεις που αφορούσαν τους εξοπλισμούς και για τις όποιες αρκετός ντόρος είχε γίνει και μια γενιά «αδιάφθορων» εισαγγελικών και δικαστικών λειτουργών έστησαν την καριέρα τους.
Το ερώτημα που παραμένει αναπάντητο είναι εάν το δικαιϊκό σύστημα της χώρας, ορισμένες φορές γίνεται υποχείριο της εκάστοτε πολιτικής εξουσίας και υπαγορεύει διώξεις στα τυφλά και χωρίς στοιχεία.
Δ.Β.