Αν η υπόθεση δεν ήταν τόσο σοβαρή, το «θέατρο του παραλόγου» που παίζει το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών θα προσφερόταν για την —by far— καλύτερη κωμωδία του καλοκαιριού.
Στα σοβαρά πρώτα. Πήγε στην Αίγυπτο ο «Μέγας Δούκας» της ελληνικής διπλωματίας και του προσφέρθηκε «τσάι και συμπάθεια». Για το ιδιοκτησιακό καθεστώς της Μονής του Σινά, οι Αιγύπτιοι σφύριξαν αδιάφορα, δηλαδή, «το χάσαμε το κορμί, πατριώτη».
Στα λοιπά όμως, τα πήγαμε περίφημα. Από τις διαρροές του ελληνικού «Στέιτ Ντιπάρτμεντ« (λέμε τώρα…) προκύπτει ότι ο Γ. Γεραπετρίτης αντιμετωπίζεται στην Αίγυπτο περίπου ως «νέος Φαραώ». Και πόσο τον εκτιμούν, μάθαμε, πόσο τον αγαπάνε, πόσο τον θαυμάζουν — και άλλα παρεμφερή. Όλα αυτά, βέβαια, για «εσωτερική κατανάλωση», γιατί, παρά την επίσκεψη του «Νέου Φαραώ» στην Αίγυπτο, για την ταμπακέρα, δηλαδή το μέλλον της Μονής, το αποτέλεσμα ήταν κάτι ανάμεσα σε μηδέν και τίποτα.
Επειδή όμως το υπερμεγέθες ego του Φαραώ, του ευσταλούς Γιώργου, δεν ανέχεται αποτυχίες, για όλα φταίνε οι… άλλοι. Οι πρώην, οι νυν και οι επόμενοι, σύμφωνα με τις διαρροές.
«Η κόλαση είναι οι άλλοι», που έγραψε κι ένας… ομότιμος στοχαστής του υπουργού, ο Ζαν Πολ Σαρτρ.
Κ.Π.
