Από μας ένα μπράβο στην παγκόσμια πρωταθλήτρια, Ελευθερία Πλευρίτου, που έθιξε δημόσια, κατά την άφιξη της Εθνικής ομάδας πόλο των Γυναικών στην Αθήνα, ένα ζήτημα που αφορά όλους τους αθλητές, όλες τις εθνικές ομάδες, όλες τις ομοσπονδίες, όλα τα σωματεία.
Αυτό της οικονομικής – και όχι μόνο – στήριξης από την Πολιτεία.
«Καλό θα ήταν τους αθλητές να τους θυμούνται και όταν δεν υπάρχουν τέτοιες διακρίσεις. Στους αθλητές η δυσκολία είναι η καθημερινότητα. Έχουμε δει πολλές φορές όταν δεν υπάρχει διάκριση να μην υπάρχει αυτή η στήριξη. Τη χρειαζόμαστε γιατί την παίρνουμε μόνο όταν έρχονται τέτοιες διακρίσεις, όπως τώρα που αφορά παγκόσμιο πρωτάθλημα», είπε η αρχηγός των χρυσών κοριτσιών.
Και έχει δίκιο. Μετά από κάθε διάκριση έχουν δίπλα τους τα μέλη της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου, την ΕΟΕ και οποιονδήποτε τέλος πάντων που έχει σχέση με τον επαγγελματικό αθλητισμό στη χώρα. Όχι όμως όταν πραγματικά τους χρειάζονται.
Είναι κοινό μυστικό ότι η χρηματοδότηση του αθλητισμού δεν είναι προτεραιότητα από το 2010, όταν ξεκίνησε ουσιαστικά η κρίση και πλέον οι επιχορηγήσεις σε αθλητικές ομοσπονδίες, σωματεία και εγκαταστάσεις είναι πενιχρές. Η στήριξη των αθλητών γίνεται στην ουσία «μετάλλιο-κεντρικά» και όχι με οργανωμένο, μακροπρόθεσμο πλάνο ανάπτυξης του αθλητισμού.
Και να πεις ότι δεν έρχονται διακρίσεις. Έρχονται και με το παραπάνω αν λάβουμε υπόψη το μέγεθος της Ελλάδας έναντι των υπόλοιπων χωρών.
Μήπως μαζί με όλες τις υπόλοιπες σοβαρές μεταρρυθμίσεις θα πρέπει να καταρτιστεί μία Εθνική Στρατηγική Στήριξης Αθλητών;
Μ. Καλ.
