Η αντιπολιτευτική τακτική του ΠΑΣΟΚ στο θέμα των μη κρατικών πανεπιστημίων συνιστά case-study πολιτικής στρατηγικής που θα διδάσκεται σε πανεπιστήμια στο εξωτερικό όπως η Σορβόνη με βεβαιότητα. Αλλά ως παράδειγμα προς αποφυγήν.
Αρχικώς έφταιγε ο νόμος που φώναζαν δεν ήταν συνταγματικός – ενώ ο πρώην αρχηγός του ΠΑΣΟΚ ανάμεσα σε άλλους είχε γνωμοδοτήσει υπέρ. Αυτό κατέρρευσε πριν λιγες εβδομάδες στο ΣτΕ.
Μετά επέλεξαν να επιτεθούν σε συγκεκριμένα πανεπιστήμια. Κάποια άρεσαν στο ΠΑΣΟΚ και στον πρόεδρο του και κάποια όχι. Ακατανόητο. Και κάπως παρεξηγήσιμο στην καλύτερη των περιπτώσεων.
Μετά έφταιγαν οι μέριμνες του νόμου που δήθεν θα ανωτατοποιούσαν τα κολλέγια και η ΕΘΑΕΕ που δε συνιστούσε μια πραγματικά ανεξάρτητη αρχή σε σχέση με κάποια φαντασιακή εναλλακτική της.
Τώρα επικαλούνται πόρισμα της ΕΘΑΕΕ η οποία φέρεται να προκρίνει κάποιες προτάσεις ως πλήρεις για το Σεπτέμβριο του 2025 σε σχέση με άλλες που έχουν εκκρεμότητες. Η ΕΘΑΕΕ κάνει απλώς τη δουλειά της όπως ακριβώς ο νόμος ορίζει και θέτει ποιοτικά κριτήρια που τα ξένα ιδρύματα πρέπει να υπερβούν ως προς τις προδιαγραφές των παραρτημάτων τους: από τα κτίρια μέχρι τα βιογραφικά των καθηγητών. Μια διαδικασία η οποία αυτονόητα δε συνιστά σχόλιο για την αξία των μητρικών πανεπιστημίων αλλά αξιολόγηση για τις τεχνικές λεπτομέρειες στις εγχώριες πρωτοβουλίες που θα αναπτυχθούν.
Αλλίμονο αν τα κριτήρια ήταν χαμηλά. Και επίσης αλίμονο αν η εκπαιδευτική πολιτική της χώρας εξαρτηθεί από νευρώσεις, εμμονές και επιλεκτικές συμπάθειες, όπως αυτές που διαρθρώνονται από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ για αυτό το θέμα.
