Την «έντονη ανησυχία» της εξέφρασε η Όλγα Κεφαλογιάννη προς τον Χάρη Δούκα για τα «εκτεταμένα υβριστικά και απειλητικά γκράφιτι σε τοίχους της Αθήνας κατά του Ισραήλ και των Ισραηλινών πολιτών» που δημιουργούν μια «αρνητική εικόνα» στους τουρίστες.
Δηλαδή, η υπουργός Τουρισμού περπάτησε τους δρόμους και παρατήρησε ότι αυτό είναι το ουσιαστικό πρόβλημα στην εικόνα που εκπέμπει η Αθήνα προς τους τουρίστες; Τα γκράφιτι στους τοίχους που αναφέρονται είτε στο Ισραήλ, είτε στην Παλαιστίνη;
Επειδή μάλλον η Όλγα Κεφαλογιάννη δεν έχει περπατήσει την Αθήνα, να την ενημερώσουμε ότι οι τουρίστες (όπως φυσικά και οι δημότες της) προσέχουν σε πολλούς δρόμους να μην πατήσουν ακαθαρσίες σκυλιών στα πεζοδρόμια, κλείνουν τη μύτη τους λόγω της μυρωδιάς ούρων, κοιτούν με απορία τις βελόνες από τις χρησιμοποιημένες σύριγγες και ασφαλίζουν τα αντικείμενά τους με όποιον τρόπο μπορούν για να μην τους κλέψουν.
Παρατηρούν, επίσης, άστεγους να κοιμούνται σε κεντρικά σημεία της πόλης, γκρινιάζουν για τους χρόνους αναμονής στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και εύχονται να μην χρειαστεί να έχουν οποιαδήποτε συναλλαγή με φορέα του Δημοσίου.
Αυτά είναι τα ουσιαστικά προβλήματα της Αθήνας κι αν ήθελε η κυβέρνηση πραγματικά να λυθούν (έστω και στον βωμό του τουρισμού) θα ήταν αρωγός – και οικονομικά και ηθικά – στην οποία (μικρή ή μεγάλη) προσπάθεια καταβάλλει ο Δήμος. Ανεξάρτητα αν στην καρέκλα του δημάρχου κάθεται κάποιος που προέρχεται από τους κόλπους της ΝΔ ή κάποιου άλλου κόμματος.
Οι λόγοι της επιστολής της Όλγας Κεφαλογιάννη προς τον δήμαρχο Αθηναίων είναι άλλοι και τους αντιλαμβανόμαστε όλοι. Δεν είναι τα συνθήματα που γράφονται στους τοίχους.
Και μια δεύτερη απορία: Ο Νίκος Ανδρουλάκης και το ΠΑΣΟΚ δεν αισθάνθηκαν την ανάγκη να εκδώσουν ένα δελτίο Τύπου συμπαράστασης στον Χάρη Δούκα, αφήνοντάς τον να βγάλει μόνος του το φίδι από την τρύπα;
Μ. Καλ.
