Τις τελευταίες ώρες έχει ξεκινήσει μια συζήτηση για το εάν έπρεπε ή δεν έπρεπε κατά τη συζήτηση στη Βουλή του νομοσχεδίου για τις Ένοπλες Δυνάμεις, να καθίσουν οι αρχηγοί των Γενικών Επιτελείων στα ορεινά θεωρεία της Βουλής που κάθονται οι επισκέπτες – κυρίως μαθητές – και όχι στα πεδινά VIP θεωρεία που κάθονται οι ανώτατοι κρατικοί λειτουργοί και τα επί τιμή πολιτειακά και πολιτικά πρόσωπα.
Ο καθένας λέει το μακρύ και το κοντό του, αλλά κανείς δεν έχει σκεφτεί ότι πάντα σε περιόδους που το πολιτικό κλίμα βρίσκεται σε ένταση, όπως τώρα με την απεργία πείνας του Πάνου Ρούτσι έξω από τη Βουλή και με το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, οι στρατιωτικοί φροντίζουν να κρατάνε αποστάσεις από τους πολιτικούς ακόμη και από την κυβέρνηση που τους επέλεξε για αρχηγούς. Κατά το παρελθόν το έχουμε ζήσει πολλές φορές κυρίως την ταραγμένη περίοδο του «βρώμικου ‘89» και στα μνημονιακά χρόνια, όπου κυβερνήσεις και πρωθυπουργοί άλλαζαν σαν τα πουκάμισα…
Όσο γι´ αυτό – καθ’ αυτό – το νομοσχέδιο που φέρει τη σφραγίδα του Νίκου Δένδια, μπορεί τυπικά να το έχουν εγκρίνει τα «χακί» όργανα, όμως επειδή φέρνει τα πάνω – κάτω στις Ένοπλες Δυνάμεις και υπάρχει αναστάτωση στο προσωπικό, η στρατιωτική ηγεσία κρατάει «πισινή» και δεν ήθελε να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή κατά τη συζήτηση και ψηφοφορία στη Βουλή.
Έτσι τόσο απλά έχουν τα πράγματα…
Έχουν και οι στρατιωτικοί τα χούγια τους, συχνά πυκνά να τραβάνε διαχωριστική γραμμή από τους πολιτικούς και την εκάστοτε κυβέρνηση.
Δ.Β.
