Αυτή η συζήτηση για το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη που άνοιξε ξαφνικά καθρεφτίζει τις χρόνιες παθογένειες του ελληνικού πολιτικού συστήματος.
Πρώτα η κυβέρνηση, που αμέλησε να κάνει τη δουλειά της. Στην οποία μεταξύ άλλων περιλαμβάνονται η προστασία του δημόσιου χώρου και των ιστορικών μνημείων.
Δεύτερο, ακολούθησε η αντιπολίτευση συλλήβδην, προσδοκώντας μικροκομματικά οφέλη από ένα κύμα διαμαρτυρίας και συγκινησιακής φόρτισης που γέννησε η τραγωδία των Τεμπών.
Τι έλειψε; Η κοινή λογική και ο «κοινός τόπος». Το κεντρικό ιστορικό μνημείο της Αθήνας δεν είναι ο κατάλληλος χώρος για γκράφιτι και μόνιμες εγκαταστάσεις. Κοινός τόπος πρώτος.
Σκεφτείτε αν θα μπορούσε να συμβεί κάτι ανάλογο στο μνημείο Λίνκολν της Νέας Υόρκης, στην Πύλη του Βρανδεμβούργου στο Βερολίνο, πολύ περισσότερο στην Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας. Προφανώς, ποτέ.
Κοινός τόπος δεύτερος. Διαδηλώσεις, πορείες, συγκεντρώσεις είναι ελεύθερες και αναπόσπαστο μέρος της δημοκρατίας μας. Αφού το μνημείο συνορεύει και με τη Βουλή, η οποία είναι τις περισσότερες φορές το επίκεντρο της διαμαρτυρίας. Απλώς χωρίς να συνοδεύονται από κανιβαλισμούς, βία και αντίστοιχες πρακτικές του παρελθόντος, όπως το κάψιμο των φυλακίων των Ευζώνων.
Απλά πράγματα και κυρίως λογικά. Ο Κ. Μητσοτάκης μπορεί να καλέσει όλα τα κόμματα της Βουλής να συνυπογράψουν αυτούς τους κανόνες. Όποιοι δεν ανταποκριθούν και ακολουθήσουν την παραπολιτική της μιζέριας, ας λάβουν τις απαντήσεις από τη μεγάλη πλειονότητα των λογικών πολιτών. Ζημιές θα καταγράψουν και κέρδη αντίστοιχα ο Κ. Μητσοτάκης. Αν ούτε αυτό καταλαβαίνουν, τότε κακό του κεφαλιού τους.
ΥΓ.: Στα γκράφιτι που πρέπει να φύγουν από τον Άγνωστο Στρατιώτη περιλαμβάνονται και τα 57 ονόματα των Τεμπών. Ούτε τιμή, ούτε δικαίωση τους προσφέρει. Απλώς τους κάνει «εργαλεία» στα χέρια διαφόρων τυμβωρύχων που κυκλοφορούν ελεύθεροι και «ωραίοι», στην πολιτική ζωή. Η ιστορία τους δεν πρέπει να ξεχαστεί, καμμία συγκάλυψη δεν επιτρέπεται, η Δικαιοσύνη οφείλει να είναι αμείλικτη, οι ευθύνες της κυβέρνησης και τμήματος της δικαστικής εξουσίας είναι δεδομένες και απαράγραπτες, αλλά τα ονόματα των 57 δεν έχουν καμμιά θέση εκεί.
Καθαρές κουβέντες…
Θ.ΤΣ.
