Μέχρι στιγμής ξέραμε μόνο «τα μάτια της Έλλης». Πλέον μάθαμε και «τα μάτια του ΣΥΡΙΖΑ». Δια χειρός Γιάννη Πρετεντέρη.
Τι είναι αυτά τα «μάτια»; Δημοσιογραφικά Μέσα που βλέπουν τον κόσμο με «τα μάτια του ΣΥΡΙΖΑ». Ως καταξιωμένος οφθαλμίατρος, ο Πρετεντέρης, φτιάχνει μια λίστα και εντάσσει εκεί και το iEidiseis.gr. Έτσι, χωρίς κόπο. Αλλά με πρόγραμμα.
Γενικά, δεν ενδείκνυται δημοσιογράφοι να κατατάσσουν με τόση αμεριμνησία δημοσιογράφους και Μέσα σε στρατόπεδα. Γιατί εύκολα αρχίζει ένας κατήφορος που δεν έχει καλό τέλος, ούτε για τους μεν, ούτε για τους δε. Και κυρίως για την πολύπαθη και ταλαιπωρημένη υπόθεση της δημοσιογραφίας.
Για παράδειγμα, θα ήταν για εμάς και άσκοπο και άστοχο να ξεκινήσουμε να καταρτίσουμε μια λίστα με τις «φιλιππινέζες του Μητσοτάκη», τους «τραγουδοποιούς του Μαξίμου» και τους «Πίνατ» της δημοσιογραφίας. Παρότι γνωρίζουμε άριστα ονόματα και διευθύνσεις. Γι’ αυτό θα αρνηθούμε την πρόκληση. Και τον πειρασμό.
Αντίθετα θα προτιμήσουμε να στραφούμε στην επιχειρηματολογία και στον ορθό λόγο.
Το ρεπορτάζ του iEidiseis.gr που έδωσε την αφορμή στον Πρετεντέρη να μας καταχωρίσει στα «μάτια του ΣΥΡΙΖΑ» περιέγραφε την τελευταία συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου.
Κατά τη διάρκεια λοιπόν της συζήτησης, ο υπουργός Δικαιοσύνης, Κώστας Τσιάρας, έφερε μια νομοθετική ρύθμιση κατοχύρωσης των δικαιωμάτων των «προστατευόμενων μαρτύρων».
Δυο άλλοι υπουργοί, ο Άδωνις Γεωργιάδης και ο Μάκης Βορίδης αντέδρασαν έντονα και μαζί τους συντάχθηκε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Παναγιώτης Πικραμμένος. Τελικά, μετά την αντιπαράθεση, η ρύθμιση απεσύρθη.
Την ίδια μέρα είχαμε στη Βουλή κοινό «διάβημα» 6 βουλευτών της ΝΔ (σαμαρικής προέλευσης) με αιχμές κατά της πλειοψηφίας για την παρουσία της Ελένης Τουλουπάκη στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Και για κερασάκι στην τούρτα, την καρατόμηση ενός Προέδρου δημόσιας επιχείρησης (του Αντώνη Μπέζα από την ΕΤΑΔ) με βαρύτατους υπαινιγμούς κατά του διευθύνοντος συμβούλου.
Όλα αυτά λοιπόν τα τιτλοφορήσαμε με τον τίτλο «Καζάνι που βράζει η κυβέρνηση και το κόμμα». Για να μας χαρακτηρίζει ο «γιατρός» ως «τα μάτια του ΣΥΡΙΖΑ».
Μπορεί στον Πρετεντέρη να μην άρεσε ο τίτλος. Να προτιμούσε π.χ. να βάλει τίτλο «Ένα φράγκο η βιολέτα, τσιγκολελέτα-τσιγκολελέτα», το «φεγγάρι κάνει βόλτα στης αγάπης μου την πόρτα» κι άλλα έπεα πτερόεντα. Αλλά όταν τρείς-τέσσερις υπουργοί αρπάζονται μπροστά στον πρωθυπουργό, τότε μόνο αν έχεις τα μάτια κουρασμένης αγελάδας δεν βλέπεις ότι «το καζάνι βράζει».
Ακόμη και ο Πρετεντέρης δεν θα ήθελε ένα ανάλογο «καυτό» ρεπορτάζ στα χρόνια που έκανε δημοσιογραφία; Η απάντηση είναι προφανής.
Αυτά λοιπόν, γιατί οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους. Όσοι επιλέγουν να βάζουν ταμπέλες, χρώματα, μάτια και ματιές, καλύτερα να πάρουν το κουβαδάκι τους και να μεταφερθούν σε άλλες παραλίες. Υπαινιγμοί και υπονοούμενα εδώ δεν επιτρέπονται. Ούτε δίκες προθέσεων.
Και μια συμβουλή. Οι εμμονές βλάπτουν σοβαρά τη ψυχική υγεία. Όταν ασχολείσαι 365 ημέρες τον χρόνο με τον Τσίπρα, τον ΣΥΡΙΖΑ και τα «μάτια του ΣΥΡΙΖΑ», τουλάχιστον για μια δεκαετία, τότε αυτό λέγεται εμμονή. Καθήλωση σε πιο ψυχαναλυτική αργκό. Και σίγουρα αφήνει κουσούρι.