Απλή ερώτηση : «Ποιος μπορεί να θεωρηθεί καλύτερος τραγουδιστής στην μεταπολεμική Ελλάδα;
Αυτός που έχει πουλήσει τους περισσότερους δίσκους; Όποιος γεμίζει τα στάδια»; Εκείνος που φέρνει κόσμο στα μαγαζιά; Ή δεν υπάρχει καλύτερος- ότι αρέσει στον καθένα;.
Στην ουσία ισχύουν όλες οι απαντήσεις και σε κάθε μια αντιστοιχούν πολλά ονόματα. Δεσπόζουν ο Καζαντζίδης, ο Μπιθικώτσης και οι επίγονοί τους από πλευράς αποδοχής από το κοινό.
Αν προσθέσουμε περισσότερα κριτήρια-«ποιος είναι ο πιο ολοκληρωμένος τραγουδιστής;- στην ίδια περίοδο;», πλειοψηφεί η απάντηση: ο Γιώργος Νταλάρας. Για έναν συγκεκριμένο λόγο: «δεν πετάς τίποτε».
Άλλος λίγο άλλος πολύ , οι μεγάλες «φωνές» της μεταπολεμικής Ελλάδας, έχουν πει τραγούδια που δεν ακούγονται, από πλευράς ποιότητας σύνθεσης, στίχου και λαρυγγικής απόδοσης.
Ότι και έχει πει ο Νταλάρας, αντέχει στο χρόνο και σε κάθε ποιοτικό έλεγχο. Αν προστεθούν το ήθος, η σεμνότητά, η διάρκεια, ο προσωπικός βίος, η ευπρέπεια της δημόσιας παρουσίας του, διαμορφώνεται η πιο ολοκληρωμένη παρουσία στο χώρο της έντεχνης λαϊκής μουσικής.
Τα υπόλοιπα είναι θέμα γούστου.
Η εστίαση της επικαιρότητας των ημερών γύρω από την παρουσία του Νταλάρα στην αντιπολεμική συναυλία της 29ης Μαρτίου, δεν αφορούσε την καλλιτεχνική του υπόσταση. Δεν προκάλεσε τη συζήτηση η συμμετοχή του τραγουδιστή, αλλά του «πολιτικού» Γιώργου Νταλάρα.
Αναμενόμενο. Εκτός από την «τραγουδιστική» πλευρά του γοητεύει εξ ίσου η συμμετοχή του, στα κοινά, η δημοκρατική κουλτούρα και η βαθιά πολιτικοποίηση- χωρίς κομματικά ταμπέλα.
Η προσωπικότητά του Νταλάρα – που βρίσκεται πλέον στην έβδομη δεκαετία της ζωής του - εκτός από νότες και μελωδίες, διαμορφώθηκε και με θέσεις, απόψεις και δράσεις για τα κοινά.
Από αυτή την άποψη υπάρχει πολύς Νταλάρας μέσα στον Νταλάρα.
Δεν είναι μόνο μεγάλη φωνή. Είναι «λαϊκός» άνθρωπος - «με περηφάνεια» όπως είπε ο Λευτέρης Παπαδόπουλος- και πλήρης καλλιτέχνης.
Συμπληρωματικά με την υποδειγματική αρτιότητα της δουλειάς τους, έχει άποψη για τα πράγματα, καθαρές σκέψεις για την πορεία της χώρας, εμπροσθοβαρή αντίληψη για την κοινωνία, αίσθηση της ευαισθησίας λαού.
Εντυπωσιακός ομιλητής, λέει τη γνώμη του με συγκροτημένο λόγο και καλά ελληνικά. Οι συνεντεύξεις του είναι συναρπαστικές... Αξίζει να τον ακούς να μιλάει όσο και να τραγουδάει..
Ο τραγουδιστής Νταλάρας περιέχεται, με τα ίδια υψηλά στάνταρ, στον πολίτη Νταλάρα και τούμπαλιν.
Αυτόν τον διαχωρίζει, αλλά τον κάνει και στόχο. Και επειδή η καλλιτεχνική του αξία είναι «τεφάλ», όσοι θέλουν να τον πλήξουν ως πρόσωπο, συγκεντρώνουν τα πυρά στην πολιτικοποιημένη πλευρά του.
Ένα νέφος παραπληροφόρησης για τη ζωή, τον χαρακτήρα, τον επαγγελματισμό του, εμφανίζεται κατά καιρούς πάνω από το όνομα του. Αλλά δεν καταφέρνει να το σκιάσει. Ούτε και τώρα.
Στο πάλκο της πολυσυζητημένης συναυλίας ανέβηκαν σπουδαίοι καλλιτέχνες- μαζί με τους νεότερους. Αλλά ο φόβος της απήχησης από την παρουσία του Νταλάρα, ώθησε το λούμπεν κυβερνητικό σύστημα να την πετροβολήσει. Το όνομά του ήταν «κράχτης».
Προσπαθώντας να τον ακυρώσουν, τον έκαναν σήμα κατατεθέν τη εκδήλωσης. Ιδίως μετά την καθαρή, ψύχραιμή, ανθρώπινη και ταυτόχρονα πολιτική εξήγηση της συμμετοχής του από τον ίδιο.
Κάποιοι προσπάθησαν και μετά τη συναυλία να περιορίσουν το βεληνεκές της, φτάνοντας να τον εμφανίσουν ακόμη και ως… παρασυρθέντα. Μόνο που είναι παλιός για να παρασυρθεί, έμπειρος για να τον ξεγελάσει οτιδήποτε και πολύ έφηβος για να διστάσει.
Πέρα από τις επαγγελματικές εμφανίσεις του, πήρε μέρος σε αμέτρητες εκδηλώσεις της κοινωνίας των πολιτών. Για την ειρήνη, τα εθνικά θέματα, τα καθημερινά προβλήματα, τη νεολαία, τα κινήματα… Χαρακτήρα ώθησης έχει και η συμμετοχή του στην πρωτόλεια δισκογραφία νέων καλλιτεχνών.
Ο συνδυασμός ταλέντου και πολιτικοποιημένης παρουσίας, κρατάει σταθερά στην κορυφή για μισό αιώνα το φαινόμενο Γιώργος Νταλάρας.
Στοχοποιείται κατά καιρούς από κάποιους γιατί, όπως θα έλεγε ο Τσόρτσιλ : «έχει όλες τις αρετές που απεχθάνονται και κανένα από τα ελαττώματα που θαυμάζουν»!