«Η Ν.Δ. δεν μπορεί, δεν δύναται πολιτικά, να πάρει αυτοδυναμία. Θα είναι πρώτο κόμμα, με υψηλό ποσοστό, προς την αυτοδυναμία, αλλά δεν θα την πετύχει».
Στην εκτίμηση αυτή προβαίνει ο Λευτέρης Κουσούλης, με συνέντευξη που παραχωρεί στο iEidiseis και προσθέτει: «Αυτός που ζητάει αυτοδυναμία, ζητάει παντοδυναμία. Οι υποψιασμένοι πολίτες, η «αθόρυβη ζώνη» των ψηφοφόρων θα εμποδίσουν κατά τη γνώμη μου, όπως φαίνεται σήμερα, την αυτοδυναμία».
Ο Λευτέρης Κουσούλης εκτιμά πως «η χώρα θα πάει αργά ή γρήγορα σε κυβερνήσεις συνεργασίας. Όσο ταχύτερα τόσο καλύτερα», ενώ θεωρεί πως ο συσχετισμός πολιτικών δυνάμεων δεν θα μεταβληθεί. Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η εκτίμησή του πως το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να αναγεννηθεί. «Μεγάλο κόμμα το ΠΑΣΟΚ κάποτε, έχει τελικά καταγραφεί στη συνείδηση των πολλών ως αρνητική παράσταση εξουσίας και αυτό δεν μπορεί να αλλάξει. Μια πιθανή αναγέννηση του ΠΑΣΟΚ, θα περνούσε μέσα από την επίσημα διακηρυγμένη αυτοκατάλυσή του», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Η εικόνα που εμφανίζεται σήμερα στις δημοσκοπήσεις θα είναι σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό και η εικόνα της ημέρας των εκλογών;
Ναι. Σε γενικές γραμμές. Θα είναι αυτή που απεικονίζεται στις μηχανικά επαναλαμβανόμενες δημοσκοπήσεις, μέσα σε μια μηχανικά επαναλαμβανόμενη εποχή. Όχι ως προς τους τελικούς αριθμούς που θα βγουν από την κάλπη της προσεχούς Άνοιξης, όσο ως προς την αποτύπωση του μεγάλου συσχετισμού. Πρώτο κόμμα θα είναι η Ν.Δ., θα ακολουθήσει με υψηλά ποσοστά ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ στη συνέχεια. Αυτή η καταγραφόμενη σειρά είναι σήμερα δύσκολο να εκτιμηθεί ότι μπορεί να αλλάξει. Και κατά τη γνώμη μου δεν θα αλλάξει. Σε μια εποχή στάσιμη, θα βγει από τις κάλπες και αυτή η «στασιμότητα». Δεν μπορούμε σήμερα να προβλέψουμε τα τελικά ποσοστά, ούτε αυτό θα είχε νόημα. Το κρίσιμο είναι ένα: θα υπάρξει αυτοδυναμία; Γύρω από αυτό το ερώτημα θα εξελιχθεί η αναμέτρηση ως τις εκλογές.
Δηλαδή στις κάλπες μπορεί να δούμε και εκπλήξεις; Και αν ναι, προς ποια κατεύθυνση;
Με την έννοια αυτή εκπλήξεις δεν θα δούμε. Μακάρι να βλέπαμε εκπλήξεις. Μακάρι η εποχή να γεννούσε εκπλήξεις και να άντεχε τα αποτελέσματά τους. Μέσα στη γενικευμένη στασιμότητα – μην μας παρασύρει η ένταση της επιφάνειας – η κατάσταση μοιάζει σταθεροποιημένη. Από τις κάλπες θα προκύψει μια δειλή επανάληψη αυτού που γνωρίζουμε. Ο συσχετισμός των πολιτικών δυνάμεων δεν θα μεταβληθεί.
Πόσο πιθανή θεωρείται μια αυτοδυναμία της ΝΔ στις δεύτερες κάλπες, όπως στοχεύει ο πρωθυπουργός;
Αυτοδυναμία. Να το μεγάλο ζήτημα και ζητούμενο. Ζήτημα για την κοινωνία , ζητούμενο για το κόμμα που βρίσκεται σήμερα στην Κυβέρνηση. Με βάση εκτίμησης τις συνθήκες που επικρατούν σήμερα, η Ν.Δ. δεν μπορεί, δεν δύναται πολιτικά, να πάρει αυτοδυναμία. Θα είναι πρώτο κόμμα, με υψηλό ποσοστό, προς την αυτοδυναμία, αλλά δεν θα την πετύχει. Φυσικά μιλάμε πάντα για την δεύτερη επαναληπτική εκλογική αναμέτρηση. Την αυτοδυναμία ως πολιτικό αίτημα από τον Πρωθυπουργό την συνοδεύει ένα ερώτημα: είναι σήμερα χρήσιμη η αυτοδυναμία; Και για ποιόν; Αυτός που ζητάει αυτοδυναμία, ζητάει παντοδυναμία. Οι υποψιασμένοι πολίτες, η «αθόρυβη ζώνη» των ψηφοφόρων θα εμποδίσουν κατά τη γνώμη μου, όπως φαίνεται σήμερα, την αυτοδυναμία.
Συνεπώς η χώρα οδηγείται σε κυβερνήσεις συνεργασίας;
Αν δεν υπάρξει αυτοδυναμία, η ανάγκη της συνεργασίας θα προκύψει από την κάλπη. Θα έχει τον χαρακτήρα λαϊκής εντολής. Τότε μπροστά σε αυτή την κρίση, όλα και όλοι θα ζυγιστούν. Η χώρα θα κληθεί να ωριμάσει πολιτικά και να αφήσει πίσω της καταστάσεις διακυβέρνησης, που κυριαρχούνται από κομματικά κριτήρια και όχι τα κριτήρια του δημόσιου συμφέροντος. Μπορεί να αρνείσαι στη διαδρομή μια πολιτική ανάγκη, αλλά αυτή στο τέλος θα επιβληθεί. Η χώρα θα πάει αργά ή γρήγορα σε κυβερνήσεις συνεργασίας. Όσο ταχύτερα τόσο καλύτερα.
Το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη πώς εκτιμάτε ότι πάει;
Με την εκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη στο ΠΑΣΟΚ γεννήθηκαν προσδοκίες μια καλύτερης πορείας. Μια νέα ομάδα στην ηγεσία του 3ου κόμματος, με τη δική της άποψη και στυλ, επιχειρεί μια υψηλή καταγραφή στην κάλπη. Επειδή δεν έχει εκλογικά δοκιμαστεί, είναι δύσκολη και μια εκτίμηση σήμερα. Κάθε φορά την πολιτική συνθήκη την ξεπερνάνε τα ευρύτερα και βαρύτερα ερωτήματα: μπορεί το ΠΑΣΟΚ να αναγεννηθεί; Η δική μου γνώμη είναι ότι το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να αναγεννηθεί. Μεγάλο κόμμα το ΠΑΣΟΚ κάποτε, έχει τελικά καταγραφεί στη συνείδηση των πολλών ως αρνητική παράσταση εξουσίας και αυτό δεν μπορεί να αλλάξει. Μια πιθανή αναγέννηση του ΠΑΣΟΚ, θα περνούσε μέσα από την επίσημα διακηρυγμένη αυτοκατάλυσή του.
Η περίοδος μέχρι τις κάλπες θα χαρακτηρίζεται από σκληρό ροκ; Ποιοι είναι οι κίνδυνοι για τη χώρα και το πολιτικό σύστημα;
Δεν συμμερίζομαι την τρέχουσα φιλολογία περί σκληρού ροκ και άλλα σχετικά. Φυσικά θα υπάρξει «σκληρή» αντιπαράθεση προς τις εκλογές. Και καλώς θα υπάρξει, αν τεθούν ζητήματα της κοινωνίας και όχι η γνωστή κενολογία. Από τη φύση της η πολιτική είναι αντιπαράθεση και σύγκρουση. Το δημοκρατικό πλαίσιο είναι πάντα άξιο υπεράσπισης γιατί ορίζει τους κανόνες της σύγκρουσης. «Ζήτω η σύγκρουση», με σεβασμό στο πρόσωπο του άλλου και με αντικείμενο τα κοινωνικά προβλήματα της εποχής, στο δρόμο της κοινής υποχρεωτικά πορείας μας. Δεν υπάρχουν κίνδυνοι από τη σύγκρουση, κίνδυνοι υπάρχουν από τη στασιμότητα και την αδράνεια. Η πολιτική στέκεται, όταν υπάρχει, απέναντι και στη στασιμότητα και την αδράνεια, είναι η δημιουργική άρνηση της φεουδαρχικής φύσης τους.
Κατά τη γνώμη σας οι κάλπες πού θα κριθούν;
Είναι μύθος η άποψη ότι ένα θέμα , π.χ. η ακρίβεια, , μπορεί να κρίνει μια αναμέτρηση. Ποτέ δεν συμβαίνει αυτό. Οι ψηφοφόροι ζυγίζουν τα πράγματα σε έναν απολογισμό, συγκρίνουν τις πολιτικές δυνάμεις, αποτυπώνουν τις δυνατότητές τους ως προς το μείζον της εποχής και σε μια διαλεκτική διαδικασία αποτίμησης και προσωπικής επιλογής «ιδεολογικού» τύπου ρίχνουν το (προσωρινό) ψηφοδέλτιο στην κάλπη. Στη Δημοκρατία γνωρίζουν ότι θα ξαναψηφίσουν.