«Η δημόσια υποστήριξη του Κυριάκου Μητσοτάκη από το εσωτερικό της ΝΔ βαίνει φθίνουσα. Στο τέλος θα του μείνουν οι γενίτσαροι, ακροκεντρώοι και μεταμελημένοι αριστεροί», εκτιμά ο Νίκος Μπίστης, ενώ κάνει λόγο «κυβέρνηση κατσαπλιάδων με λευκά κολάρα, για γαλάζιες ακρίδες».
Ο υπεύθυνος Πολιτικού Σχεδιασμού του ΣΥΡΙΖΑ εκτιμά πως το κόμμα του θα κερδίσει τις προσεχείς εκλογές, παρομοιάζοντας την συνεχή μείωση της διαφοράς με τη Νέα Δημοκρατία με το φαινόμενο …Κέτσαπ:
«Μέχρι στιγμής η ΝΔ σιγά σιγά πέφτει και με ένα τελικό κτύπημα θα ξεμπουκώσει», αναφέρει χαρακτηριστικά στη συνέντευξη που παραχωρεί στο iEidiseis.
Ο Νίκος Μπίστης εκτιμά πως στην πορεία προς τις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να συνδυάσει καλύτερα ριζοσπαστισμό και κυβερνησιμότητα, τονίζοντας πως τα δυο αυτά δεν είναι ασύμβατα , όπως κάποιοι νομίζουν τοποθετώντας τα διαζευκτικά. Χαρακτηρίζει δε ως ανησυχητικά τα σήματα που στέλνει ο Νίκος Ανδρουλάκης. «Φοβάμαι ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης άφησε τον χρόνο ανεκμετάλλευτο , πιέζεται και από τα μέσα από τους νεοδεξιούς του κόμματος του και από έξω από την ΝΔ, δείχνει να μην ξέρει ακριβώς τι θέλει. Δείχνει να συγχέει την αυτονομία με τον διμέτωπο και τις ίσες αποστάσεις. Δείχνει να φοβάται μήπως συμπέσει κάπου με τον ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία και τον παρεξηγήσουν», αναφέρει χαρακτηριστικά, ενώ σημειώνει πως δεν υπάρχει θέμα ηθικής τάξης σχηματισμού προοδευτικής κυβέρνησης εφόσον υπάρχει προγραμματική συμφωνία ακόμα και αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πρώτο κόμμα. «Στην υποθετική πάντως περίπτωση που βγαίνουν και από τις άλλες δυνάμεις της δημοκρατικής αντιπολίτευσης υπάρχει διάθεση προγραμματικής συμφωνίας, δεν υπάρχει θέμα ηθικής τάξης στην συγκρότηση κυβέρνησης. Αυτή είναι η λειτουργία της απλής αναλογικής», σημειώνει.
Πώς κρίνετε το τελευταίο διάστημα την κυβέρνηση Μητσοτάκη;
Πρόκειται αποδεδειγμένα πλέον για κυβέρνηση κατσαπλιάδων με λευκά κολάρα, για γαλάζιες ακρίδες. Βλάπτουν σοβαρά τον τόπο με κάθε ημέρα παραμονής τους στην κυβέρνηση που προστίθεται. Πρέπει να φύγουν χτες.
Αν εννοείτε στην οικονομία, η κυβέρνηση οχυρώνεται πίσω από τον διεθνή χαρακτήρα της κρίσης...
Δεν εννοώ μόνο στην οικονομία. Μεγαλύτερη βλάβη, με κίνδυνο να καταστεί ανήκεστος, επιφέρει στο ηθικό πεδίο , στους θεσμούς , στις συνειδήσεις των ανθρώπων. Στην περίπτωση Πάτση φαίνεται και η σχέση ηθικής και οικονομίας. Και στην οικονομία , η διαχείριση από μέρους της κυβέρνησης μεγεθύνει το πρόβλημα που αντικειμενικά υπάρχει. Όλοι πιέζονται, αλλά εμείς είμαστε πρωταθλητές στον πληθωρισμό και στο ενεργειακό κόστος.
Είναι αυτά προσωπική ευθύνη Μητσοτάκη;
Κατηγορηματικά ναι. Ο « δεν ήξερα, δεν ξέρω , δεν απαντώ» πρωθυπουργός, δεν θα δοξαστεί κρυπτόμενος. Και αν για την ακρίβεια και τον πληθωρισμό μπορούμε να μιλήσουμε για λάθος πολιτικής, για τα ηθικά θέματα, τους Πάτσηδες, τις παράνομες παρακολουθήσεις πολιτικών και δημοσιογράφων , την ανάληψη της ΕΥΠ από αυτόν, την οχύρωση πίσω από το απόρρητο , την φαύλη οικογενειοκρατία, τον ασφυκτικό έλεγχο του κράτους και άλλα ων ουκ έστιν αριθμός ,, υπάρχει βαριά η προσωπική του ευθύνη. Όλα έχουν την σφραγίδα του. Θα παρατηρήσατε ότι η δημόσια υποστήριξή του από το εσωτερικό της ΝΔ βαίνει φθίνουσα. Στο τέλος θα του μείνουν οι γενίτσαροι, ακροκεντρώοι και μεταμελημένοι αριστεροί.
Παρόλα αυτά κρατάει στις δημοσκοπήσεις μια σημαντική διαφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ…
Ας δεχθούμε ότι οι δημοσκοπήσεις είναι πραγματικές και ανεπηρέαστες από τον ιό Πέτσα. Και πάλι η ΝΔ συνεχώς υποχωρεί και ο ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία συνεχώς σκαρφαλώνει. Νομίζω ότι είμαστε μπροστά στο φαινόμενο Κέτσαπ . Μέχρι στιγμής σιγά σιγά πέφτει και με ένα τελικό κτύπημα θα ξεμπουκώσει. Η ΝΔ ευνοήθηκε από την παγκόσμια συγκυρία που καταγράφει ενίσχυση δεξιάς και Ακροδεξιάς, πλην Λατινικής Αμερικής. Αλλά ο κρίκος των συντηρητικών επιτυχιών θα σπάσει εδώ στην Ελλάδα.
Τι θα πρέπει να διορθώσετε ως κόμμα κ. Μπίστη στην τελική ευθεία προς τις εκλογές;
Να συνδυάσουμε καλύτερα ριζοσπαστισμό και κυβερνησιμότητα. Δεν είναι ασύμβατα , όπως κάποιοι νομίζουν τοποθετώντας τα διαζευκτικά . Ή με τους φτωχούς ή με την μεσαία τάξη , ή με τους μετανάστες ή με τους νοικοκυραίους, ή με την ειρήνη και τον διάλογο ή με τους εξοπλισμούς, ή με τους Αμερικανούς ή με τον Πούτιν. Μεγάλο δημοκρατικό, νικηφόρο πλειοψηφικό ρεύμα συγκροτείται με την κατάλληλη δοσολογία . Είμαστε κυβερνώσα Αριστερά. Πάμε στην μάχη με ένα κόμμα ενωμένο, με τον Τσίπρα σε φόρμα - και ως γνωστόν όσο πλησιάζουμε στην κάλπη φορμαρίζεται περισσότερο - και με κυβερνητική εναλλακτική πρόταση. Αυτήν της προοδευτικής διακυβέρνησης από την κάλπη της απλής αναλογικής .
Μια και το αναφέρατε την στρατηγική του ΠΑΣΟΚ ΚΙΝΑΛ πώς την κρίνετε;
Είναι γνωστό ότι ήμουν ανέκαθεν υπέρ της συνεργασίας Αριστεράς Κεντροαριστεράς, όσο δύσκολη και αν είναι, όσα προσκόμματα και αν υπάρχουν. Η συγκυρία διεθνώς και στην χώρα μας την επιβάλλει. Δείτε την ήττα στην Ιταλία λόγω αδυναμίας συνεννόησης των προοδευτικών δυνάμεων και την νίκη στην Βραζιλία όπου έγκαιρα συνασπίστηκαν. Η προοπτική μετεκλογικής συνεργασίας - γιατί προεκλογικά δεν υπάρχει χρόνος και κατάλληλες συνθήκες- των προοδευτικών δυνάμεων στην χώρα μας εξασφαλίζει νίκη από την κάλπη της απλής αναλογικής.
Ναι αλλά το ΠΑΣΟΚ ΚΙΝΑΛ μέχρι στιγμής δεν δίνει τέτοιο σήμα….
Έρχομαι σε αυτό. Υπάρχουν πράγματι ανησυχητικά σήματα από μέρους της ηγεσίας του. Και πιο ανησυχητικό είναι ότι η κλεψύδρα αδειάζει. Φοβάμαι ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης άφησε τον χρόνο ανεκμετάλλευτο , πιέζεται και από τα μέσα από τους νεοδεξιούς του κόμματος του και από έξω από την ΝΔ, δείχνει να μην ξέρει ακριβώς τι θέλει. Δείχνει να συγχέει την αυτονομία με τον διμέτωπο και τις ίσες αποστάσεις. Δείχνει να φοβάται μήπως συμπέσει κάπου με τον ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία και τον παρεξηγήσουν. Ακόμα και στο θέμα της δικής του παρακολούθησης που προσφερόταν στο πιάτο για δημοκρατική συμπαράταξη, το χειρίστηκε σαν προσωπική υπόθεση ή υπόθεση που αφορά μόνο το ΠΑΣΟΚ. Όταν υπάρχει τέτοιας έκτασης κίνδυνος για την δημοκρατική λειτουργία, αντίστοιχης έκτασης πρέπει να είναι η δημοκρατική απάντηση.
Άρα; Αδυναμία συνεννόησης;
Άρα συνεχίζουμε να πιέζουμε στην γραμμή της προοδευτικής διακυβέρνησης. Πρώτον, γιατί την πιστεύουμε ως την πιο σύντομη και αποτελεσματική οδό για την απαλλαγή από την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Όταν μάλιστα το ΠΑΣΟΚ ΚΙΝΑΛ θεωρητικά υπερθεματίζει επιδιώκοντας μια σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση - εμείς περιοριζόμαστε σε προοδευτική- δύσκολα θα δικαιολογήσει την άρνηση αναζήτησης κοινού προγράμματος με την Αριστερά. Δεύτερον, γιατί ελπίζουμε ότι το ίδιο το αποτέλεσμα της κάλπης της απλής αναλογικής θα κάνει όλους σοφότερους, πιο προσγειωμένους και ρεαλιστές. Να το πω απλά : όποιος αποστερήσει από την πλειοψηφία των προοδευτικών δυνάμεων - ενώ τα νούμερα στον λαό και την Βουλή βγαίνουν- την δυνατότητα συγκρότησης σταθερής προοδευτικής κυβέρνησης συνεργασίας θα πληρώσει τεράστιο τίμημα.
Την κυβέρνηση μειοψηφίας την αποκλείεται αν έρθετε πρώτο κόμμα στις κάλπες με απλή αναλογική; Ή σε περίπτωση που είστε δεύτερο κόμμα, αλλά με το ΠΑΣΟΚ συγκεντρώνετε 151 έδρες;
Είναι νωρίς για τέτοιες σκέψεις. Το ίδιο το εκλογικό αποτέλεσμα θα ξεκαθαρίσει το τοπίο. Τώρα επικεντρωνόμαστε στην μάχη των μαχών που θα δοθεί στην κάλπη της απλής αναλογικής. Προηγείται η μάχη της συμμετοχής και η αντιμετώπιση της αποχής. Αν μειώσουμε κατά τι την αποχή σίγουρα θα νικήσουμε. Πολύ σωστά ο Τσίπρας και όλο το κόμμα δίνουμε τον αγώνα για πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία, ώστε να συγκροτηθεί κυβέρνηση των νικητών . Συνδυάστε το αυτό με όσα προβλήματα έχουν αναδειχθεί με την αρνητική συμπεριφορά των άλλων δυνάμεων της αντιπολίτευσης , την αβεβαιότητα που προξενεί η αντιφατική τους στάση και το συμπέρασμα βγαίνει αβίαστα. Η πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία είναι η εγγύηση για την συγκρότηση σταθερής προοδευτικής κυβέρνησης συνεργασίας. Και πολύ σωστά ο Τσίπρας προσθέτει ότι αν ο ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία δεν είναι πρώτο κόμμα κατά πάσα πιθανότητα δεν θα βγαίνουν και τα νούμερα. Στην υποθετική πάντως περίπτωση που βγαίνουν και από τις άλλες δυνάμεις της δημοκρατικής αντιπολίτευσης υπάρχει διάθεση προγραμματικής συμφωνίας, δεν υπάρχει θέμα ηθικής τάξης στην συγκρότηση κυβέρνησης. Αυτή είναι η λειτουργία της απλής αναλογικής.
Ένα σχόλιο για τον πόλεμο στην Ουκρανία. Κάνει λάθος η κυβέρνηση όταν όλη η Δύση συμπαρίσταται;
Δεν συμπαρίσταται όλη η Δύση με τον ίδιο φανατικό τρόπο που συμπεριφέρεται η χώρα μας. Τα ρήγματα στην γραμμή συνέχισης του πολέμου «μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό» φάνηκαν ήδη, ακόμα και στο εσωτερικό του Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ. Αργά ή γρήγορα θα καθίσουν στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης. Όσο αργότερα , τόσο το χειρότερο για την Ευρώπη που σύρεται πίσω από τις ΗΠΑ, ενώ την ίδια στιγμή ο Σολτς κοιτάει τα δικά του συμφέροντα με την κινεζική ηγεσία. Τα περί μάχης δημοκρατίας κατά ολοκληρωτισμού είναι για τους αφελείς ή τους φανατικούς. Όσο πιο γρήγορα δοθεί ρεαλιστική λύση τόσο το καλύτερο και για τις δημοκρατικές δυνάμεις στην ίδια την Ρωσία που θα αναπνεύσουν αλλά και για τις αντίστοιχες στην Ουκρανία. Και κάποια στιγμή η ΕΕ πρέπει να επανέλθει στην αναζήτηση μιας συμφωνίας ασφαλείας και συνεργασίας με την συμμετοχή και της Ρωσίας. Η Ρωσία δεν είναι ούτε Ιράκ , ούτε Γιουγκοσλαβία για να ελπίζουν ότι θα την περιθωριοποιήσουν . Το τι θα γίνει με τις ελληνορωσικές σχέσεις είναι δύσκολα προβλέψιμο. Ελληνική πολιτική και πολιτειακή ηγεσία πάντως δεν ασχολούνται με την βελτίωση τους, Τους αρκούν οι έπαινοι από τις ΗΠΑ.