Η παρουσίαση του βιβλίου του Νίκου Μαραντζίδη «Στη σκιά του Στάλιν- Μια παγκόσμια ιστορία του ελληνικού κομμουνισμού» (Εκδόσεις “Αλεξάνδρεια”) στην κατάμεστη αίθουσα του Μεγάρου Μουσικής στην Αθήνα εστέφθη από μεγάλη επιτυχία. Οι τρεις ομιλητές ο βουλευτής και πρώην δήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Καμίνης, η καθηγήτρια Μαριλένα Κοππά, ο ιστορικός και διευθυντής των Αρχείων Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας Κωστής Καρπόζηλος εστίασαν στη συμβολή του βιβλίου στην εμβάθυνση της γνώσης μας για την ιστορίας του κομμουνιστικού κινήματος στην Ελλάδα.
Ιδιαίτερα ο Γιώργος Καμίνης τόνισε πως «το πόνημα του Μαραντζίδη αφηγείται την ιστορία του ΚΚΕ με έναν τρόπο που σε πείθει. Σου δίνει τα γεγονότα, φωτίζει τις πλευρές που θεωρεί κρίσιμες, αλλά δεν αποσιωπά τις άλλες, δεν σου επιβάλλει την άποψή του. Πρόκειται για ένα βιβλίο επιστημονικό με όλη τη σημασία της λέξης, γραμμένο με τη νηφαλιότητα που απαιτεί η ιστορική επιστήμη. ‘Ένα βιβλίο που θα αποτελέσει απαράκαμπτο σημείο αναφοράς για την ιστορία του ΚΚΕ». Κατέληξε μάλιστα πως Το συμπέρασμα πάντως που βγαίνει από όλη την αφήγηση είναι πως η σχέση του ΚΚΕ με τη Μόσχα δεν υπήρξε πάντοτε μια ευθύγραμμη και αδιαμεσολάβητη σχέση πλήρους υποταγής ενός περιφερειακού, μικρού για τα διεθνή δεδομένα, παίκτη στα κελεύσματα της Μητρόπολης του κομμουνισμού. Κρίσιμη, σύμφωνα με τον Καμίνη, από αυτή τη σκοπιά είναι η εμπειρία από τον χειρισμό του Μακεδονικού ήδη από την περίοδο του Μεσοπολέμου. Η θέση περί ενιαίας και ανεξάρτητης Μακεδονίας, που ανταποκρινόταν πλήρως στην πολιτική της Μόσχας και της Κομιντέρν, υπερίσχυσε βεβαίως το 1924, όχι όμως χωρίς να συναντήσει αντίσταση εκ μέρους ηγετικών στελεχών του κόμματος, τα οποία είχαν πλήρη συνείδηση του βαρέος τιμήματος που θα καλείτο να καταβάλει το ΚΚΕ στο εσωτερικό της χώρας. Τα στελέχη αυτά βεβαίως εκ των υστέρων περιθωριοποιήθηκαν ή διαγράφηκαν. Αντιλαμβάνεται όμως ο αναγνώστης πως υπήρχαν σοβαρές φωνές μέσα στο ΚΚΕ, κυρίως οι διανοούμενοι της ιδρυτικής περιόδου του κόμματος, που εαν είχαν επικρατήσει, ενδεχομένως οι εξελίξεις σε σχέση με τη φυσιογνωμία του κόμματος να ήταν διαφορετικές.
Η Μαριλένα Κοππά, υπογράμμισε πως το συγκλονιστικό στις αλήθειες του αυτό βιβλίο, πέρα από μια ουσιαστική και βαθιά ανάλυση της ιστορίας του ΚΚΕ μέσα στο παγκόσμιο γίγνεσθαι είναι και η ιστορία της χώρας: των συγκρούσεων, των διχασμών των μεγάλων ναι και των μεγάλων όχι. Των τραυμάτων, των πληγών που ακόμη πονάνε, που δυστυχώς σε κάποιο βαθμό ακόμη μας καθορίζουν. Και σε τελική ανάλυση είναι και μια πρόσκληση να αναμετρηθούμε όλοι ως λαός και ως χώρα με το παρελθόν και την ιστορία μας. Για να αλλάξουμε σελίδα , να προχωρήσουμε τελικά μπροστά. Και μόνο γι αυτό, πέρα από όλα τα άλλα, για την ειλικρίνεια μπροστά σε μια ιστορία που ακόμη είναι ζωντανή και πονάει, για την ανάγκη να ειπωθούν αλήθειες για να κλείσουν κάποτε οι πληγές.
Από την πλευρά του ο Κωστής Καρπόζηλος αφού εστίασε στο γεγονός πως το βιβλίο συνιστά ένα εξαιρετικά χρήσιμο πόνημα για όποιον θέλει να παρακολουθήσει την ιστορία του ελληνικού κομμουνισμού κατά την περίοδο 1918-1956, εξηγεί πως δεν είναι ένα βιβλίο που πρέπει να περιμένουμε συγκλονιστικές αποκαλύψεις αλλά ένα βιβλίο που μας βοηθά να κατανοήσουμε το χαρακτήρα των πολιτικών επιλογών του ΚΚΕ μέσα στις συνθήκες της εποχής του. Ο Κωστής Καρπόζηλος επισήμανε πως δεν πρέπει να διαβάσει κανείς το βιβλίο ούτε υπό το πρίσμα του φιλοκομουνισμού, ούτε όμως και του αντικομουνισμού. Είναι ένα βιβλίο που μας επιτρέπει να κατανοήσουμε τις εξελίξεις στην Αριστερά αυτής της εποχής. Τέλος ο Καρπόζηλος, επεσήμανε πως θα προτιμούσε το βιβλίο να προχωράει πέραν του 1956-1957, να φτάνει στο 1968 ή και μέχρι το 1991 και προέτρεψε τον συγγραφέα να το κάνει στο μέλλον.
Κλείνοντας ο συγγραφέας ευχαρίστησε όλους τους παρευρισκόμενους, τους ομιλητές και όλους όσοι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο συνέβαλαν στην ολοκλήρωση αυτού του βιβλίου που είναι έργο ζωής για αυτόν. Αναφέρθηκε στην δική του προσωπική σχέση με τον ελληνικό κομμουνισμό, αποκαλύπτοντας πως από τα 15 του χρόνια εντάχθηκε στον «Ρήγα Φεραίο». Στην ερώτηση αν ένας που είναι κομμουνιστής κάποτε μπορεί να αλλάξει τρόπο σκέψης ή παραμένει πάντα έτσι τόνισε με νόημα «τι ρωτάτε εμένα για αυτό; Ρωτήστε μερικούς υπουργούς αυτής της κυβέρνησης».
Το συντονισμό των παρουσιάσεων και της συζήτησης με το κοινό που ακολούθησε είχε η δημοσιογράφος Αγγελική Σπανού.
