Ισως είναι υπερβολική η εκτίμηση ότι η απόφαση της νεοσυσταθείσας κυβέρνησης του – φιλοβασιλικού – Γεωργίου Ράλλη, να επιτρέψει τον Φεβρουάριο του 1981 την κηδεία της διαβόητης βασιλομήτορος Φρειδερίκης στο Τατόι, ήταν η χαριστική βολή στη ΝΔ της εποχής: υπήρχαν και άλλοι λόγοι για τη συντριβή της στις εκλογές του ιδίου έτους.
Ωστόσο η πολιτική ένταση που προκλήθηκε -με τον, εν αναμονή Πρωθυπουργό, Ανδρέα Παπανδρέου, τα κεντρώα κόμματα και την Αριστερά, να θεωρούν «πρόκληση» τον ενταφιασμό της στην Ελλαδα- και οι λιγότεροι από τρεις χιλιάδες φανατικοί οπαδοί της βασιλείας που έσπευσαν στο Τατόι, για να δουν από κοντά τη «βασιλική οικογένεια»- που πήρε άδεια ολιγόωρης μόλις παραμονής-έπαιξαν το ρόλο τους.
Με την κηδεία του Κωνσταντίνου Γκλίξμπουργκ, περισσότερο από τέσσερις δεκαετίες από τότε, οι συνειρμοί συμπαρασύρουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ο θάνατός του ήλθε στη χειρότερη στιγμή για τον παραπαίοντα Πρωθυπουργό, που βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο σε πολλά μέτωπα.
Συμβάλει και η ανάμνηση των σχέσεων και η συμπεριφορά του πατέρα του στην έκπτωτη δυναστεία. Είχε χαρακτηρίσει «άδικο» το δημοψήφισμα – αφήνοντας προοπτική επανάληψής του. Απέδωσε το Τατόι και άλλα περιουσιακά στοιχεία στην απομακρυνθείσα βασιλική οικογένεια και υπέθαλψε την φυγάδευση πολυτίμων αντικειμένων χωρίς να είναι βέβαιο ότι τους ανήκουν.
Καθώς είναι γνωστές οι ιστορικές και οι σημερινές σχέσεις της οικογένειας Μητσοτάκη με τους Γκλίξμπουργκ τον ωθούν μια ώρα αρχύτερα στην έξοδο.
Ήθελε «κανονική» κηδεία ο Μητσοτάκης
Λέγεται ότι ο Πρωθυπουργός ήθελε «κανονική» κηδεία αρχηγού κράτους για τον απελθόντα- όπως, μεταξύ άλλων, ανέφερε και ο Βαγγέλης Αντώναρος. Συνάδει άλλωστε και με τις ιδιαίτερες επαφές που επιδιώκει εσχάτως με τον βασιλιά Κάρολο -ερήμην της βρετανικής– κυβέρνησης με αντικείμενο κάποιες «μπίζνες» στο Τατόι.
Αλλά πολλοί στον κύκλο των συνεργατών του επισήμαναν τη μεγάλη αντίφαση :από τη μια να παριστάνει τον κεντρώο και τον… Βενιζελικό, -ποντάροντάς στις ψήφους των ,παραδοσιακά αντιμοναρχικών , κεντρώων- και από την άλλη να αντιμετωπίζει κάποιον που δεν είναι βασιλιάς εδώ και πέντε δεκαετίες ως άξιο τιμών από τον ελληνικό λαό, δια ης Πολιτείας.
Για κάποιους μάλιστα είναι έξω από το προφίλ που καλλιεργούν οι επικοινωνιολόγοι του, να συγκαλεί συσκέψεις υπό την προεδρία του για την κηδεία ενός κοινού θνητού, που δεν έχει αφήσει καλές αναμνήσεις στον ελληνικό λαό.
Η αρχική απόφαση του σχετικά ζυγισμένη: κηδεία ιδιώτη, χωρίς λαϊκό προσκύνημα, χαμηλή κυβερνητική εκπροσώπηση -από μια εξωκοινοβουλευτική υπουργό που δεν προέρχεται από τη ΝΔ -και μια δήλωση με την οποία προσπαθούσε περισσότερο να λειάνει την κρίση της Ιστορίας για τον πατέρα του, που συνέπραξε με τον Κωνσταντίνο στην Αποστασία του 1965.
Η επιθετική παρέμβαση του Αντώνη Σαμαρά εναντίον του, οι αναφορές φιλοκυβερνητικών ΜΜΕ στον «ιστορικό ρόλο» του τέως βασιλιά, οι δηλώσεις υπουργών του για τον «βασιλέα» που αποκαλούσαν «σπουδαίο Έλληνα»- ενώ η Ελλάδα του έχει αφαιρέσει το ελληνικό διαβατήριο- τον έκαμψαν.
Συνέβαλαν και οι κινήσεις φιλοβασιλικών βουλευτών, αλλά και οι φημολογούμενες έξωθεν πιέσεις. Μια συντηρητική εφημερίδα έγραψε ότι ο Κάρολος συνέδεσε τη διεκδίκηση των Μαρμάρων του Παρθενώνα με την κυβερνητική συμπεριφορά «στον ξάδελφό του»!
Συγκαλημένη απόδοση τιμών
Αλλαξε στάση και αποδέχθηκε όσα μάλλον ήθελε και ο ίδιος εξ αρχής-και φέρεται να έχουν αναφέρει συνεργάτες του- ίσως και ο ίδιος – στην οικογένεια του νεκρού, που επισκέφθηκε το μέγαρο Μαξίμου- άγνωστο με ποια ιδιότητα.
Ετσι έδωσε «πράσινο φως» να οργανωθεί κηδεία με, …συγκαλυμμένη, απόδοση τιμών, να επιτραπεί σε πολίτες να προσκυνήσουν το φέρετρο και αναβάθμισε την κυβερνητική εκπροσώπηση με τον αντιπρόεδρο του- δίνοντας και ελευθέρας στους βουλευτές της ΝΔ. Να αποδίδει τιμές αρχηγού κράτους χωρίς να το δηλώνει…
Ηταν το χειρότερο που θα μπορούσε να κάνει. Προσπαθώντας να ικανοποιήσει και τους φιλοβασιλικούς και τους κεντρώους , έχασε και τους κεντρώους και τους φιλοβασιλικούς και αποσταθεροποιήθηκε περισσότερο.
Αποκαλύφθηκε ότι εντός της ΝΔ υπάρχει ευρύς μοναρχικό υπόλειμμα, που εφάπτεται με την ακροδεξιά της πτέρυγα, που ο ίδιος περιθάλπει και αξιοποιεί.
Στην «Αυγή» αναφέρθηκαν και οι… λόγοι, με την υπενθύμιση μιας φράσης του πατρός του, από τον βιογράφο του Θανάση Διαμαντόπουλο- που είχε ανακαλύψει και την «ηγετοποίηση» του στην καραντίνα λόγω κορονοϊού:
-«Εμένα οι ακροδεξιοί ήταν οι πιο δικοί μου, οι πιο πιστοί, ιδιαίτερα οι βασιλόφρονες. Και οι ακροδεξιοί, λοιπόν, κατά βάση τον Κυριάκο θα ακολουθήσουν»
Η εικόνα όμως για τον ίδιο τον Πρωθυπουργό επιδεινώθηκε και η ατμόσφαιρα στην κοινωνία έγινε πιο βαριά για την κυβέρνηση.
Οι Καραμανλικοί συσπειρώθηκαν δια της απουσίας τους εναντίον του και είναι χαρακτηριστικό ότι ο πρώην Πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής προτίμησε τη αξιοπρεπή, σιωπή, με νόημα, που μάλλον δεν αντελήφθη ο Γ. Κουμουτσάκος.
Ο… αυθεντικός επικεφαλής της σκληρής Δεξιάς
«Όσοι «τιμήσουν» τον έκπτωτο συνωμότη, τον τελευταίο εκπρόσωπο ενός καταστροφικού θεσμού, είναι πολιτικά ανθρωπάκια που ψηφοθηρούν αναίσχυντα, αδιαφορώντας για την απώλεια κάθε ίχνους πολιτικής αξιοπρέπειας και ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει την πρώτιστη ευθύνη που το επέτρεψε», σημείωσε χαρακτηριστικά ο Γιώργος Καρελιάς το News247. gr.
Ο Αντώνης Σαμαράς βγήκε στο προσκήνιο ως αυθεντικός επικεφαλής της σκληρής Δεξιάς, ενθαρρύνοντας μέλη του υπουργικού συμβούλου και βουλευτές να εκδηλωθούν -και να λοιδορήσουν τις «κεντρώες επιφυλαξεις», κόντρα στην ιδρυτική φυσιογνωμία του κόμματος– τιθέμενος ο ίδιος επικεφαλής τους στην κηδεία.
Σε απομόνωση ο Μητσοτάκης έδειξε την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει; αδυναμία λήψης καθαρών αποφάσεων και περιορισμένη ηγετικότητα που υπογράμμισε τον εγκλωβισμό του στις αντιφάσεις του.
Όπως και με την κηδεία της Φρειδερίκης, έτσι και με τη διαχείριση της σωρού του Κωνσταντίνου, η Ιστορία εκδικήθηκε για τις περιπέτειες που έβγαλαν τη Δημοκρατία οι Μητσοτάκηδες και το πάλαι ποτέ Παλάτι.
