Τα όσα συμβαίνουν στον ευρύτερο χώρο της εν Ελλάδι σοσιαλδημοκρατίας, με την αναταραχή σε ΚΙΝΑΛ και Ποτάμι, αλλά και τις ευρύτερες ζυμώσεις, τοποθετούν τον Αλ. Τσίπρα στο κέντρο των εξελίξεως ως τον βασικό πολιτικό παίκτη που θα ορίσει τις συντεταγμένες του νέου πολιτικού χάρτη με βασικό όχημα την ίδια τη Συμφωνία των Πρεσπών.
Ταυτόχρονα, με τις μεθοδικές παρασκηνιακές του κινήσεις, προσπαθεί –και μένει να φανεί σε ποιο βαθμό θα το επιτύχει- να είναι αυτός σε άμεσο χρόνο, ο ηγέτης της νέας μεγάλης προοδευτικής και δημοκρατικής παράταξης που θα έχει ως κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ με το έντονο αριστερό του πρόσημο, αλλά και ως τάσεις επί της ουσίας, διάφορες πολιτικές κινήσεις που κινούνται στον ευρύτερο χώρο της κεντροαριστεράς και της σοσιαλδημοκρατίας. Επί της ουσίας θα πρόκειται για μια συμμαχία που θα παραπέμπει στο σχήμα «ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτικές Δυνάμεις» με ότι αυτό θα σημαίνει για τα πολιτικά δεδομένα στο δρόμο προς τις εκλογές.
Τα όσα συμβαίνουν την τελευταία περίοδο με φόντο τη Συμφωνία των Πρεσπών που είναι ο καταλύτης των ευρύτερων πολιτικών εξελίξεων, οδηγεί σε διαμόρφωση ένα νέο σύστημα συμμαχιών του ΣΥΡΙΖΑ που αντικειμενικά είναι εγγύτερα στο σοσιαλισμό. Αυτό σε πρώτη φάση θα έχει σαν αποτέλεσμα την όξυνση της αντιπαράθεσης με το ΚΙΝΑΛ, μιας και το κόμμα της Φώφης Γεννηματά θα δώσει μάχη μέχρις τέλους για να διατηρήσει τον πολιτικό ζωτικό του χώρο, αλλά είναι άγνωστο μέχρι σε ποιο σημείο θα τα καταφέρει, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ουσιαστικά λεηλατεί πολιτικά και μένει να γίνει αυτό και εκλογικά την κεντροαριστερά.
Η απόφαση του Αλ. Τσίπρα να μεταλλάξει το ΣΥΡΙΖΑ σε ένα καθαρόαιμο κεντροαριστερό κόμμα που θα είναι ο εκφραστής της νέας σύγχρονης ελληνικής δημοκρατικής – προοδευτικής παράταξης είναι δεδομένη. Και αυτή η επιχείρηση που έχει περάσει από «σαράντα κύματα» είναι σε πλήρη εξέλιξη, καθώς ο Πρωθυπουργός είναι πεπεισμένος ότι τα επόμενα χρόνια ο ίδιος δύναται να ηγηθεί ενός διευρυμένου προοδευτικού, όπως το ονομάζει, μετώπου, και το οποίο θα εκφράζει ευρύτερες σοσιαλιστικές και αριστερές δυνάμεις.
Με κυρίαρχη εκτίμηση ότι οι αριστερές συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ έχουν πάρα πολύ μικρή απήχηση, έως και ασήμαντη, στην ελληνική κοινωνία, ο Αλ. Τσίπρας προχωρεί στην υλοποίηση του σχεδίου του για τη διαμόρφωση ενός τελείως διαφορετικού κόμματος.
Στο Μέγαρο Μαξίμου έχει συζητηθεί πάρα πολλές φορές το εγχείρημα της μετατόπισης του ΣΥΡΙΖΑ από κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς σε βασικό εκφραστή της σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα.
Ο Αλ. Τσίπρας εμφανίζεται αποφασισμένος να επιμείνει σε αυτό το εγχείρημα και όλες οι κινήσεις του εντάσσονται στο στρατηγικό του στόχο που είναι να ηγεμονεύσει πλήρως ο ΣΥΡΙΖΑ στον προοδευτικό χώρο.
Στο πλαίσιο αυτό στο ΣΥΡΙΖΑ ενόψει των βουλευτικών εκλογών δίνουν μεγάλη σημασία και στο σύνθημα των Εργατικών το 2017, «για τους πολλούς , όχι για τους λίγους» και θέλουν να υιοθετήσουν το μοντέλο Κόρμπιν και στη λειτουργία του κόμματος, αλλά και στην πολιτική των συμμαχιών και του προγραμματικού λόγου.
Η προσπάθεια όμως για την μετάλλαξη που θέλει ο Πρωθυπουργός ως ένα πολυσσυλεκτικό κόμμα που θα διαθέτει προφανώς και αριστερό ύφος και χρώμα, είναι προφανές ότι θα αποτελέσει και προϊόν ευρύτερων ζυμώσεων και εντός ΣΥΡΙΖΑ, αν και δεν πρόκειται να αντιμετωπίσει ιδιαίτερη πολεμική εκ των έσω.
Η επιχείρηση Τσίπρα εξελίσσεται κυρίως μέσω των διεργασιών σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο μεταξύ στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και προσώπων από την κεντροαριστερά, όπου είχαν μακρά διαδρομή στο ΠΑΣΟΚ με φόντο τις αυτοδιοικητικές εκλογές.
Στο επίκεντρο αυτών των διεργασιών είναι αναπόφευκτα ο χώρος του ΠΑΣΟΚ (νυν ΚΙΝΑΛ), οι δυνάμεις, τα πρόσωπα, οι συλλογικότητες και οι φορείς που ταυτίστηκαν και πορεύτηκαν μαζί του και γι’ αυτό ήδη υπάρχει η εσωτερική αντιπαράθεση στο ΣΥΡΙΖΑ.
Εκδήλωση άλωσης του ΚΙΝΑΛ με όχημα τις Πρέσπες
Η εκδήλωση στήριξης της Συμφωνίας των Πρεσπών που θα γίνει την προσεχή Κυριακή στο Μέγαρο Μουσικής είναι ένα ακόμα –ίσως το πιο ηχηρό της τελευταία περιόδου- βήμα για την υλοποίηση του συγκεκριμένου σχεδίου. Διοργανωτές και ομιλητές είναι στελέχη του ευρύτερου χώρου της Κεντροαριστεράς που υποστηρίζουν την ανάγκη διαλόγου και συμπόρευσης των προοδευτικών δυνάμεων και το ενδιαφέρον είναι ότι το παρών θα δώσει ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος θα λάβει το λόγο στο τέλος της εκδήλωσης.
Στον κύκλο των ομιλητών που προέρχονται από όλο το φάσμα της κεντροαριστεράς, είναι ο Αντώνης Λιάκος, ιστορικός – Εθνικό και Καποδιστριακό πανεπιστήμιο Αθηνών, ο Νίκος Μαραντζίδης, καθηγητής πανεπιστημίου Μακεδονίας, ο Κωστής Παπαϊωάννου, τ. Πρόεδρος Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του ανθρώπου, ο Μιχάλης Σταθόπουλος, επίτιμος καθηγητής Εθνικού και Καποδιστριακού πανεπιστημίου Αθηνών – ακαδημαϊκός και ο δημοσιογράφος Χρήστος Μαχαίρας που θα συντονίσει τον πρώτο κύκλο.
Επίσης, ο Σωτήρης Βαλντέν, Διδάσκων στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο Βρυξελλών, ο Σπύρος Δανέλλης, βουλευτής Ποταμιού, ο Δημήτρης Παπαδημούλης, ευρωβουλευτής ΣΥΡΙΖΑ – αντιπρόεδρος ευρωπαϊκού κοινοβουλίου, ο Νίκος Μπίστης, πρώην υπουργός, ο Γιάννης Ραγκούσης, πρώην υπουργός και ο δημοσιογράφος Παναγιώτης Παναγιώτου που θα συντονίσει το δεύτερο κύκλο. Επίσης και η Οργανωτική Επιτροπή της εκδήλωσης έχει τη σημασία της, διότι σε αυτή συμμετέχουν, η Άννα Αναγνωστοπούλου, ο Ηλίας Νικολακόπουλος, ο Παναγιώτης Παναγιώτου, η Άννα Παπαδημητρίου και ο Μιχάλης Σαμπατακάκης.
Σε αυτό το κλίμα η επόμενη περίοδος κρίνεται ιδιαίτερα κρίσιμη για το Ποτάμι και το ΚΙΝΑΛ, διότι η πίεση που θα ασκηθεί στις ηγεσίες τους θα είναι πολύ μεγάλη.
Η Χαρ. Τρικούπη αμύνεται με το επιχείρημα ότι το πολωτικό σκηνικό που επιχειρούν να στήσουν ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ είναι πιθανόν, αντί να πιέσει και άλλο το Κίνημα Αλλαγής, να αναδείξει τη σημασία της ύπαρξης ενός ισχυρού πολιτικού πόλου στον ενδιάμεσο χώρο. Όμως η Συμφωνία των Πρεσπών δημιουργεί ρήγμα, γιατί το Κίνημα Αλλαγής έχει πάρει ξεκάθαρη θέση κατά της συμφωνίας και έχει δηλώσει ότι θα την καταψηφίσει όταν έλθει στη Βουλή.
Φογόκεντρες δυνάμεις ΔΗΜΑΡ από το ΚΙΝΑΛ
Ωστόσο, η διαφορετική στάση της ΔΗΜΑΡ απέναντι στη συμφωνία, για την οποία έχει τεθεί κομματική πειθαρχία στην επικείμενη ψηφοφορία, ενδυναμώνει τα σενάρια που θέλουν την Αγίου Κωνσταντίνου να επανεξετάζει τη θέση της στο Κίνημα Αλλαγής και να διερευνά προοπτικές συνεργασίας είτε με τον ΣΥΡΙΖΑ είτε με το Ποτάμι. Ο αναβρασμός είναι μεγάλος μετά την ανακοίνωση της κομματικής πειθαρχίας από τους Βασίλη Κεγκέρογλου και Θόδωρο Παπαθεοδώρου και το ερώτημα είναι εάν η ΔΗΜΑΡ ακολουθήσει την πορεία εξόδου από το ΚΙΝΑΛ, όπως το Ποτάμι που επίσης κλυδωνίζεται και αυτή τη στιγμή είναι 4-2 οι βουλευτές υπέρ της Συμφωνίας των Πρεσπών. Ο Σταύρος Θεοδωράκης είναι ο κρίσιμος παίκτης και πρέπει ο ίδιος να αποφασίσει εάν θα συμμαχήσει ή όχι με τον Αλ. Τσίπρα ή κινδυνεύει με εκλογική εξαφάνιση το κόμμα του.
Στην προεδρική ομάδα δεν διστάζουν να μιλήσουν ανοικτά για την ανάγκη ο ΣΥΡΙΖΑ να καλύψει πλήρως τον προοδευτικό χώρο και να αποτελέσει η κεντρική πολιτική δύναμη της λεγόμενης δημοκρατικής παράταξης. Μάλιστα, δεν δείχνουν να φοβούνται ιδιαίτερες αντιδράσεις από την αριστερή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς θεωρούν ότι δεν έχει ιδιαίτερη απήχηση στο εκλογικό σώμα και εάν επιχειρούσε την έξοδο, όπως έγινε το καλοκαίρι του 2015 με άλλα στελέχη που συνασπίστηκαν στη Λαϊκή Ενότητα, δεν θα κέρδιζαν το εισιτήριο για τη Βουλή.
Η ΑΔΕΔΥ άνοιξε την πόρτα των αποχωρήσεων από το ΚΙΝΑΛ
Στη σκιά αυτών των διεργασιών που γίνονται και σε πιο κεντρικό επίπεδο, σε συνδικαλιστικό και κοινωνικό πεδίο, εξελίσσονται διεργασίες που φέρνουν πιο κοντά στελέχη του ΚΙΝΑΛ και όχι μόνο προς το ΣΥΡΙΖΑ. Π.χ. μόλις χθες παραιτήθηκε από την Κεντρική Επιτροπή του Κινήματος Αλλαγής η Τάνια Καραγιάννη, συνδικαλίστρια και πρώην μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΑΔΕΔΥ. «Η Χαριλάου Τρικούπη συμπεριφέρεται με τρόπο σχεδόν βοναπαρτικό τόσο απέναντι στις υπόλοιπες συνιστώσες του Κινήματος Αλλαγής όσο και απέναντι σε επιμέρους στελέχη της, που κάθε μέρα όλο και περισσότερο συνειδητοποιούν την όλο και μεγαλύτερη εσωστρέφεια, στην οποία βυθίζεται», αναφέρει στην επιστολή της, στην οποία αφήνει αιχμές κατά της ηγεσίας του ΚΙΝΑΛ και καταλογίζει στρατηγική ταύτιση με τη ΝΔ.
Η Τ. Καραγιάννη φέρεται να είναι κοντά πλέον με το ΣΥΡΙΖΑ και σύμφωνα με πληροφορίες αναμένεται να ακολουθήσουν και άλλα συνδικαλιστικά στελέχη από τον ευρύτερο προοδευτικό και δημοκρατικό χώρο που δεν είχαν σχέση με το κυβερνών κόμμα, αλλά πλέον έχουν αποφασίσει να συμπορευτούν μαζί του, ιδίως μετά την, όπως λένε, ταύτιση του ΚΙΝΑΛ με τη ΝΔ.