Θα καταφύγουμε σε δυο κείμενα από τις εφημερίδες του Συγκροτήματος Μαρινάκη: το Βήμα και τα Νέα. Όχι μόνο για τη σπουδαιότητα της κριτικής τους στα πράγματα, το περασμένο 48ωρο, αλλά και για την τόλμη να την ανοίξουν τόσο, ώστε πέραν της καταγγελίας του αμαρτωλού Νεομητσοτακισμου – σαν μήλου που έπεσε κάτω από τη μηλιά του – να περιλαμβάνει εμμέσως και μέρος της αρθρογραφίας των ίδιων εφημερίδων.
Να αρχίσουμε από το άρθρο του Μιχ. Μητσού. Αν εξαιρέσει κανείς το αθεράπευτο πάθος του υπέρ του Κ. Σημίτη και αμφιλεγόμενων προσώπων, σαν τη Σακελαροπούλου, ανήκει στους κορυφαίους «γραφιάδες» της γενιάς του. Ενδεχομένως μάλιστα θα ηγηθεί και του νέου εκδοτικού εγχειρήματος του επιχειρηματία Βαγγέλη Μαρινάκη.
Ο οποίος – ειρήσθω εν παρόδω – προκαλεί εντύπωση με την εύστοχη, ανάρτησή του για την… 28η Οκτωβρίου, δίκην πολιτικού παράγοντα.
Στο φύλλο της Δευτέρας ο Μητσός μεταφέρει κάποιες φράσεις από άρθρο του Βρετανού Πρωθυπουργού Κιρ Στάρμερ: «Οι δημοσιογράφοι είναι οι θεματοφύλακες των δημοκρατικών άξιών. Γι’ αυτό άλλωστε και δέχονται απειλές. Από δικτάτορες: δείτε τι γίνεται στη Ρωσία. Από τους αδίστακτους: δείτε τι γίνεται στη Γάζα. Από τους φανατικούς: δείτε τι γίνεται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Από τους ισχυρούς: δείτε τι δίνεται στα «Slapps», τις αβάσιμες μηνύσεις, ή αγωγές με σκοπό την τρομοκράτηση δημοσιογράφων, που εκφράζουν κριτική σε ζητήματα δημοσίου ενδιαφέροντος».
Τα περισσότερα από αυτά συμβαίνουν και στην Ελλάδα. Αλλά θα τολμούσε να τα καταγγείλει ο ημέτερος Κυριάκος Μητσοτάκης; Ο πολιτικός που τιμωρεί διευθυντές και δημοσιογράφους όταν δεν του αρέσουν όσα αναφέρονται σε ΜΜΕ, κόψει όχι μόνο διαφήμιση, αλλά και τον λόγο σε συνεντεύξεις Τύπου σε Μέσα που δεν τον λιβανίζουν, σκορπάει το δημόσιο χρήμα για να εξασφαλίζει υποστήριξη, καλύπτει υπουργούς και κομματικά στελέχη του, που καταφέρονται κατά δημοσιογράφων, τους οποίους τους στέλνει στον εισαγγελέα – ως ειδικά δραστηριότητα των παραβιάσεων του κράτους δίκαιου στις οποίες επιδίδεται, ακόμη και με παρακολουθήσεις.
Ο σημερινός Πρωθυπουργός – που δίνει συνεντεύξεις ακόμη και σε συγγενείς του – έχει στη δούλεψή του τον μεγαλύτερο δημοσιογραφικό στρατό που υπήρξε ποτέ σε ευρωπαϊκή χώρα. Πλήθος απασχολούμενων – με την ιδιότητα του δημοσιογράφου – στο μιντιακό στερέωμα, υποστηρίζουν τη δράση του πότε με αγιογραφίες και πότε με ανίερες επιθέσεις σε αντιπάλους του. Πώς θα μπορούσε να τα καταγγείλει αυτά, σαν τον Στάρμερ – όταν ο ίδιος τα δημιουργεί και τα συγκαλύπτει;
Είναι χαρακτηριστικό ότι την ίδια στιγμή από το Βήμα ο – πρώην διευθυντής του -, Αντώνης Καρακούσης κεραυνώσει με ευθείες βολές το καθεστώς Μητσοτάκη: «Ένα αντιδημοκρατικό αραχνοειδές σχήμα προπαγάνδας, προσβολής και δολοφονίας χαρακτήρων πλανάται πάνω από τη χώρα – Το «μαυριτανικό δίκτυο» του Μεγάρου Μαξίμου τείνει να επικρατήσει στην πολιτική ζωή της χώρας».
Αρχίζει από τις αντιδημοκρατικές πρακτικές του πατρός Μητσοτάκη. Με τον Μαυρίκη, τον Γρυλάκη και άλλα άνθη του κακού της εποχής, που «οργάνωσαν υποκλοπές, ανέλαβαν ατύπως πρωτοβουλίες διαχείρισης κρίσιμων εσωτερικών και εθνικών υποθέσεων, έστησαν υποθέσεις ακόμη και σε βάρος φίλιων δυνάμεων και, όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις ανεξέλεγκτης και εκτός θεσμών δράσης».
Αναφέρει μάλιστα τον εκδότη της «Καθημερινής» Αριστείδη Αλαφούζο, που «για να προστατευθεί αναγκάστηκε, παραμονές των εκλογών του 1993, να εμφανίσει την επιταγή των δύο εκατομμυρίων δολαρίων που είχε προσφέρει ως βοήθεια στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη».
Για τον σημερινό Μητσοτάκη τονίζει ότι το σκάνδαλο των υποκλοπών – που δεν υπήρξε κατά την εισαγγελέα του Αρείου Πάγου – «παραμένει χαίουσα πληγή και έχει σημαδέψει κυριολεκτικά την εξάχρονη θητεία του». Ενώ το δίκτυο φίλων και υποστηρικτών του ενισχύεται και πλουτίζει:
-«Ένας ευρύς κύκλος φίλιων δυνάμεων, ιδιοκτήτες μικρών και μεγάλων Μέσων Ενημέρωσης, έλυσαν χρόνια προβλήματα, άλλοι έχτισαν καριέρες που ούτε φαντάζονταν και ορισμένοι είδαν τις περιουσίες τους να εκτινάσσονται στα ύψη από τις συνεπείς και αδιατάρακτες μήνα-μήνα χορηγίες κρατικών και ιδιωτικών επιχειρηματικών σχημάτων, επίσης συνδεδεμένων με το δίκτυο φίλων και υποστηρικτών».
Αυτό το δίκτυο, κατά τον Καρακούση, «δεν ορρωδεί προ ουδενός, ούτε και έναντι των νεοδημοκρατικών στελεχών – ιδίως του Κώστα Καραμανλή και Αντώνη Σαμαρά, πόσω μάλλον όταν πρόκειται για τον Αλέξη Τσίπρα: «Όποιος υποτυπωδώς πιέζει τη διακυβέρνηση Μητσοτάκη, αντιμετωπίζει ύβρεις, συκοφαντίες και σε κάθε περίπτωση κακεντρεχή σχόλια σε οργανωμένη βάση. Σαν ένα αραχνοειδές δίκτυο προσβολής και κατασυκοφάντησης να απλώνεται πάνω από τη χώρα».
Ειδικά για τους δημοσιογράφους σημειώνει: «Όποιος γράψει οτιδήποτε και επιχειρήσει να κριτικάρει την κυβέρνηση αντιμετωπίζεται ως κηρυγμένος εχθρός, δέχεται πυρά πανταχόθεν στο Διαδίκτυο και κινδυνεύει με διαπομπεύσεις και αρνητικά σχόλια. Χαρακτηριστικά ήταν τα σχόλια που αντιμετώπισαν όσοι δημοσιογράφοι έσπευσαν να διερευνήσουν τα πολλά περιστατικά στον προαστιακό και αλλού».
Η παρέμβαση Καρακούση, που εμφανώς δεν αποκλίνει από τη βούληση του ιδιοκτήτη του Συγκροτήματος, κατεδαφίζει το σύστημα Μητσοτάκη. Αλλά και ο Μητσός δεν του χαρίζεται, αναφερόμενος σε άλωση θεσμών και ΜΜΕ στην Αμερική, με αφορμή την αλλαγή πλεύσης της «Ουάσιγκτον Ποστ», που στρέφει τους δημοσιογράφους της εναντίον των ιδιοκτητών της.
Βεβαίως αντίστοιχη εναντίωση δεν υπήρξε όταν το Συγκρότημα, προ Μαρινάκη, εγκατέλειψε ολοσχερώς τη Δημοκρατική Παράταξη και υποστήριξε τον Σαμαρά και εν συνεχεία τον Μητσοτάκη. Που έφτασε στο σημείο να υποκινεί – και από το Βήμα της Βουλής – επανάσταση στο εσωτερικό του για μην πουλήσει ο Ψυχάρης την επιχείρησή του σε όποιον ήθελε.
Εν πάση περιπτώσει η αλλαγή είναι ορατή και όχι μόνο στον συγκεκριμένο μιντιακό όμιλο… Ακόμη και όσοι έλεγαν ότι «ο Τσίπρας έκλεισε το, παλαιό, Μέγκα – ενώ ήταν φανερό ότι το έκλεισαν οι ιδιοκτήτες του αρνούμενοι να το χρηματοδοτήσουν – και άλλες μπαρούφες για «άλωση των ΜΜΕ» από ερασιτέχνες της φακής σαν τον Παππά – παίρνουν αποστάσεις πλέον από το τέρας που δημιούργησε στην ενημέρωση ο Μητσοτάκης και έχει γίνει βούκινο στον πλανήτη.
Κάτι αρχίζει να αλλάζει εκτός από την πολιτική και στην ενημέρωση και τη δημοσιογραφία. Αλλά αυτή τη φορά χρειάζεται προσοχή. Η αλλαγή δεν πρέπει να αρχίσει και να τελειώσει στη βούληση – και τα συμφέροντα – των ισχυρών του χρήματος και των ΜΜΕ. Να περάσει στα χέρια των δημοσιογράφων – ως φυσικών φορέων της ενημέρωσης.
Ποιοι ασκούν δημοσιογραφία χάριν της αλήθειας και ποιοι απλώς δρουν ως ορντινάντσες των αφεντικών, ως «βαποράκια» και υπηρέτες του εαυτού τους, «είναι γνωστό και ολοφάνερο. Αν είχαν διαφύγουν σε κάποιους ονόματα και διευθύνσεις, οι συμπεριφορές τους είναι πάλι σε έξαρση αυτές τις μέρες… Όποιος έχει μάτια βλέπει και κρίνει…
