Αυτό φάνηκε και προ ημερών όπου είχε προσπαθήσει να επιβάλλει την άποψη για αποχώρηση του κόμματος από την κορυφαία θεσμική διαδικασία, αυτή της Συνταγματικής Αναθεώρησης. Χρειάστηκε η παρασκηνιακή παρέμβαση των καραμανλικών και η έντονη σύγκρουση στο εσωτερικό της ηγετικής ομάδας για να αποτραπεί ένα μεγάλο πολιτικό φιάσκο.
Ο πρώην Πρωθυπουργός ποτέ δεν εγκατέλειψε την ιδέα της πολιτικής του δικαίωσης και αυτό το αίσθημα τον καθοδηγεί σε όλη τη διαδρομή του, μετά την εκλογική του ήττα από τον Αλέξη Τσίπρα τον Ιανουάριο του 2015. Απλά, το Μακεδονικό του πρόσφερε την καλύτερη αφορμή που επιζητούσε για να πατήσει πόδι και εάν ο Κυρ. Μητσοτάκης δεν συμμορφωνόταν θα του τραβούσε αμέσως το χαλί κάτω από τα πόδια.
Ο πρώην πρόεδρος της ΝΔ δεν ήταν λίγες οι φορές που ουσιαστικά έθεσε υποψηφιότητα για …ανατροπέας και του Κυριάκου Μητσοτάκη, όπως και του πατρός του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη το 1993, προκειμένου να πάρει τη θέση του ως διάδοχος του Αλέξη Τσίπρα στην πρωθυπουργία.
Ο Μεσσήνιος, μέγας δολοπλόκος για τους εχθρούς του εντός της ΝΔ, εμφανίζει περίπου ως ιστορική αναγκαιότητα που θα δικαιώσει την «επιτυχή» πολιτική που άσκησε το 2012-14 ως μνημονιακός πρωθυπουργός και ταυτόχρονα την πολιτική του στο διάστημα 2010 -12 ως… αντιμνημονιακός αρχηγός της ΝΔ, το όχι σε όλα που αποτελεί και την κεντρική γραμμή της σημερινής ηγεσίας της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Μόνο που αυτό δεν φτάνει στον Αντ. Σαμαρά που προσπαθεί με τις κινήσεις του τόσο ο ίδιος όσο και πρόσωπα που ομνύουν πολιτική πίστη και υποταγή στον ίδιο να δημιουργήσουν συνθήκες πολιτικής ανωμαλίας. Το ενδιαφέρον με τον πρώην Πρωθυπουργό είναι ότι όπως λένε οι εχθροί του στη ΝΔ, κυρίως καραμανλικοί και μητσοτακικοί, αν και τιμήθηκε από το κόμμα του, παρότι το πρόδωσε στο παρελθόν, θα έπρεπε λογικά να υποστήριζε τη σημερινή ηγεσία ως φορέα επιστροφής του κόμματος στην εξουσίας, αλλά αυτό δεν γίνεται.
Δεν είναι λίγες οι φορές που ο πρώην Πρωθυπουργός στις δημόσιες τοποθετήσεις του που δεν είναι και λίγες, δεν λέει ούτε λέξη για τον Κυρ. Μητσοτάκη, αλλά κυρίως νοιάζεται να ακουστεί το έργο του ιδίου. Δεν τον αναφέρει, ούτε καν υπαινίσσεται ότι μπορεί να γίνει πρωθυπουργός, νικώντας τον Αλέξη Τσίπρα. Δεν υπάρχει γι’ αυτόν Μητσοτάκης, πρόεδρος της ΝΔ που διεκδικεί την πρωθυπουργία. Αντίθετα πολλές φορές «συλλαμβάνεται» να διατυπώνει την προοπτική επικράτησης επί του Αλ. Τσίπρα με δυνάμεις, ιδέες και στόχους που κάνουν μπαι-πας τον σημερινό πρόεδρο της ΝΔ και εκπροσωπούνται από τον ίδιο.
Το είχε περιγράψει με ενάργεια την περασμένη Άνοιξη με άρθρο του στην Καθημερινή, όταν έγραψε για την «υπέρβαση που χρειαζόμαστε σήμερα , μεταρρυθμιστική, πατριωτική, δημοκρατική και αξιακά» -ορίζοντας την αφετηρία της στον .. εαυτό του». Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Πως όλα έχουν ήδη ξεκινήσει, την περίοδο 2012-14 επί της προεδρίας του και πάντα δεν βάζει τον Κυρ. Μητσοτάκη στο πρώτο πλάνο αλλά μιλά με το εμείς, θέλοντας να δείξει ότι αυτός ηγείται επί της ουσίας.
Και όπως λένε οι κακεντρεχείς, ο Αντ. Σαμαράς, ο κατ’ εξοχήν συνωμοσιολόγος του πολιτικού συστήματος, για τον εαυτό του προορίζει το ρόλο. «Η μεγάλη σύγκλιση έχει ήδη ξεκινήσει! Την περίοδο 2012-14, στα 2,5 χρόνια της διακυβέρνησής μας, αρχίσαμε να την κάνουμε πράξη μαζί με πολλούς άλλους από διαφορετικούς πολιτικούς χώρους, που πίστεψαν κι εκείνοι στην υπέρβαση… Τότε ξαναστήσαμε τη χώρα στα πόδια της και της ξαναδώσαμε το δικαίωμα στην Ελπίδα» έχει πει και όλοι κατανοούν ότι ο Κυρ. Μητσοτάκης δεν υπάρχει για τον ίδιο.
Εξάλλου, ο ίδιος είχε φροντίσει αυτό να το ενδυναμώσει με την απαίτησή του να τοποθετηθούν πρόσωπα που είναι της επιρροής του σε κεντρικές θέσεις στο κόμμα, με πρώτο τον Αδωνι Γεωργιάδη που τον όρισε και αντιπρόεδρο της ΝΔ ο Κυρ. Μητσοτάκης, πιστεύοντας ότι με αυτή την κίνηση εξασφαλίζει την ασυλία του Αντ. Σαμαρά που έχει προχωρήσει εδώ και καιρό σε ένα ιδιότυπο προνουντσιαμέντο, ενώ θεωρείται από τους πιο μυημένους ως εν ενέργεια εφιάλτης για το πολιτικό μέλλον του Κυρ. Μητσοτάκη.
Από την πλευρά του ο Μεσσήνιος πολιτικός δικαιώνει απλώς την κακή φήμη του «ιντριγκαδόρου» που τον συνοδεύει. Ετοιμάζεται να εμφανισθεί επί σκηνής ως «πρωταγωνιστής».Το έκανε ήδη με τη διοργάνωση την συλλαλητηρίων των οποίων εμφανίζεται ως «εντολοδόχος». Το πράττει συνεχώς με τις κινήσεις του στο θέμα της συμφωνίας των Πρεσπών, για την οποία λέει ότι ποτέ ο Κυρ. Μητσοτάκης δεν πρέπει ως Πρωθυπουργός να την αποδεχθεί.
Ο Αντ. Σαμαράς προωθεί την άποψη και κατάφερε σε μεγάλο βαθμό να την επιβάλλει στον Κυρ. Μητσοτάκη, ότι η ΝΔ πρέπει να στρίψει δεξιά και άλλο, καθώς όλες οι κοινωνίες, όπως λέει, σε όλον τον κόσμο κινούνται δεξιότερα.
Ο Αντ. Σαμαράς ουδέποτε έχει κρύψει τη βούλησή του να επανέλθει στο προσκήνιο, δηλώντας «παρών» ανά τακτά χρονικά διαστήματα με αποδέκτη τον… ίδιο τον Κυρ. Μητσοτάκη που εάν δεν ακολουθήσει τις πολιτικές επιλογές του στρατοπέδου Σαμαρά – Γεωργιάδη κινδυνεύει με διάσπαση.