Για μία ακόμα φορά, χθες, ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης υπερθεμάτισε των ευρωπαϊκών θέσεων κατά της Ρωσίας, αδιαφορώντας για τις συνέπειες στα εθνικά μας συμφέροντα από την πολεμική έναντι της Μόσχας αλλά και των Ηνωμένων Πολιτειών οι οποίες, επί Ντόναλτ Τραμπ επιδιώκουν συμφωνία με τον Βλ. Πούτιν για το ουκρανικό.
Μιλώντας χθες στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, ο κ. Μητσοτάκης είπε σε μία αποστροφή της ομιλίας του ότι «πρέπει να αντιμετωπίσουμε τις μη ασφαλείς και παράνομες πρακτικές που συνιστούν σοβαρή απειλή για το παγκόσμιο εμπόριο αλλά και το θαλάσσιο περιβάλλον», που περιλαμβάνουν απάτες που σχετίζονται με τη νηολόγηση, τις θαλάσσιες μεταφορές χαμηλής ποιότητας, την παράκαμψη κυρώσεων, αλλά και φαινόμενα όπως οι σκιώδεις στόλοι, στους οποίους η Ελλάδα επιδεικνύει μηδενική ανοχή».
Λίγες ώρες νωρίτερα, η ΕΕ και η Βρετανία είχαν ανακοινώσει νέες κυρώσεις κατά της Ρωσίας, χωρίς να περιμένουν τις Ηνωμένες Πολιτείες να συμμετάσχουν, μία ημέρα μετά το τηλεφώνημα του Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ με τον Βλαντίμιρ Πούτιν, το οποίο δεν κατάφερε να αποσπάσει υπόσχεση για κατάπαυση του πυρός στην Ουκρανία. Το Λονδίνο και οι Βρυξέλλες δήλωσαν ότι τα νέα μέτρα τους θα στοχεύσουν τον ρωσικό «σκιώδη στόλο» δεξαμενόπλοιων και τις χρηματοοικονομικές εταιρείες που έχουν βοηθήσει τη Μόσχα να παρακάμψει τις επιπτώσεις άλλων κυρώσεων που επιβλήθηκαν λόγω του πολέμου.
Διπλωματικοί παρατηρητές σχολίαζαν χθες ότι για μία ακόμη φορά χθες, ο Κ. Μητσοτάκης επέλεξε όχι απλώς να ευθυγραμμιστεί με τους «σκληρούς» της Ε.Ε. αλλά να βγει πιο μπροστά από αυτούς, προαναγγέλλοντας μηδενική ανοχή απέναντι στους σκιώδεις στόλους. «Όταν ξεκίνησε το ουκρανικό, η κυβέρνηση δεν αρκέστηκε στην καταδίκη της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία και στη συμμετοχή της στις κυρώσεις, αλλά ανέβασε κατακόρυφα τους τόνους κατά της Μόσχας, δηλώνοντας μάλιστα ότι θα πρέπει να περάσουν χειροπέδες στον Πούτιν» σχολίαζαν, προσθέτοντας ότι αυτή την επιθετική στάση, είναι θέμα χρόνου να την πληρώσει η Αθήνα.
Οι ίδιες πηγές συνέδεαν την τότε στάση του πρωθυπουργού με την επιδίωξή του να φιλοτεχνήσει ένα συγκεκριμένο ευρωπαϊκό προφίλ, έτσι ώστε, αν δημιουργηθεί το κατάλληλο έδαφος, να διεκδικήσει έναν ευρωπαϊκό θώκο. «Συνεχίζει, ωστόσο, την ίδια στρατηγική, χωρίς ορατή στρατηγική επιδίωξη» προσθέτουν οι ίδιες πηγές και δεν κρύβουν την ανησυχία τους για το κόστος που θα κληθεί να καταβάλλει μελλοντικά η χώρα από αυτή της τη στάση, η οποία, αν μη τι άλλον, τη φέρνει απέναντι από το νέο σύστημα εξουσίας Τραμπ στις Ηνωμένες Πολιτείες.
